Κείμενα της ρ/φ εκπομπής με θέμα: 31 Χρόνια ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ που μεταδόθηκε τη Δευτέρα 10/6/2019 από τις 15.00 έως τις 17.00 από τη συχνότητα του web radio STROFI.
Την εκπομπή επιμελήθηκαν, η ομάδα ραδιοφώνου των γονιών του Συλλόγου Οικογένειας ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ με την υποστήριξη της Ειρήνης Γαβαλά, Υπεύθυνης Δημοσίων Σχέσεων του Poets Radio – εθελόντριας του ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ και η ομάδα ραδιοφώνου της Θεραπευτικής Κοινότητας ΣΤΡΟΦΗ.
Πολύ λίγα μπορούν να ειπωθούν από τα πολλά και σημαντικά της πορείας των 31 χρόνων του ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ. Σε αυτή την εκπομπή θα ακουστεί η εμπειρία ανθρώπων που συνοδοιπόρησαν με το ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ από διαφορετικές θέσεις και ρόλους.
Ας διαβάσουμε ένα μέρος των αφηγήσεων των καλεσμένων μας:
[..]Βρεθήκαμε στη Στροφή, εγώ και η γυναίκα μου, τρομοκρατημένοι εξ αιτίας της χρήσης της κόρης μας και έχοντας συνειδητοποιήσει ότι χρειαζόμαστε βοήθεια, υποστήριξη, καθοδήγηση και γνώση για να βοηθήσουμε το παιδί μας. Ένα υπέροχο πλάσμα, που άξιζε να ζήσει μιαν όμορφη ζωή, μακριά από εξαρτήσεις, μιζέρια, πιάτσα, θάνατο.
Ζητάς τα παραπάνω γιατί βρίσκεσαι σε απόγνωση. Νιώθεις ανήμπορος. Δεν ξέρεις τι να κάνεις. Πνίγεσαι. Χρειάζεσαι τη βοήθεια ανθρώπων, που αποδεδειγμένα γνωρίζουν. Το έχεις ανάγκη. Έχεις συνειδητοποιήσει ότι μόνος σου δεν μπορείς.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είσαι αποφασισμένος να ακούσεις, να αποδεχθείς, να ανασκουμπωθείς και να δουλέψεις, να κάνεις ανατροπές, να αλλάξεις πράγματα που μέχρι τώρα πίστευες ότι τα κάνεις καλά, να αναγνωρίσεις ότι μέρος του προβλήματος, αλλά και της λύσης του, είσαι και εσύ, να κατέβεις από τον θρόνο του παντογνώστη, να δεχθείς ότι δεν είσαι αλάνθαστος, να ψαχθείς, να τρέξεις, να κάνεις πράγματα, κάποιες φορές σκληρά, να οριοθετήσεις και να οριοθετηθείς.
Όλα αυτά δεν γίνονται χωρίς αγάπη, σεβασμό και εκτίμηση για τους άλλους, τους συνοδοιπόρους σ’ αυτό το ταξίδι, γονείς με το ίδιο πρόβλημα και θεραπευτές. Νιώθεις από την πρώτη στιγμή που θα βρεθείς σ’ αυτόν τον χώρο, τη ζεστή αγκαλιά, το νοιάξιμο, τη φροντίδα αλλά και την επίπληξη για τα λάθη που κάνεις (κάποιες φορές με οδυνηρές συνέπειες για σένα και το παιδί σου).
Σ’ αυτό το τελευταίο θέλω να μείνω λίγο περισσότερο. Αν θυμώσεις για τις επιπλήξεις που δέχτηκες και «κατεβάσεις τα ρολά» αντί να ακούσεις και να ψαχτείς, βγάζεις εκούσια τον εαυτό σου έξω από την αγκαλιά της ομάδας και απορρίπτεις όλα όσα αναζητούσες, όταν προσέγγιζες τον χώρο. Ακυρώνεις τα πάντα. Ξαναγυρνάς στην προ Στροφής περίοδο και τα αδιέξοδά της. Ξανακλείνεσαι στον εαυτό σου και επιστρέφεις στις συνθήκες και την ποιότητα και το είδος των σχέσεων που ευνόησαν τη χρήση του παιδιού σου.
Η εμμονή σε συμπεριφορές και ποιότητα σχέσεων που ευνόησαν τη χρήση δεν είναι υποστηρικτικός παράγοντας στη προσπάθεια του παιδιού σου για απεξάρτηση. Θα έλεγα ότι το παιδί δεν βρίσκει τον λόγο να παλέψει για αλλαγές, όταν όλα γύρω του είναι στάσιμα και τον βαραίνουν συναισθηματικά και ψυχολογικά. Ο έφηβος, η έφηβη, συνήθως επιρρίπτει τις ευθύνες για τη χρήση που κάνει στους γονείς του. Θεωρεί ότι δεν τον νοιάζονται, δεν τον φροντίζουν, δεν νιώθουν τους φόβους του, τα δύσκολα συναισθήματα που παλεύει και τις ανασφάλειές του. Νιώθει μόνος του. Απροστάτευτος. Χωρίς στηρίγματα. Δεν έχει κάποιον οικείο να ακουμπήσει, να εμπιστευθεί. Και ζητά στηρίγματα αλλού. Από την άλλη νιώθει να ασφυκτιά από τις συμπεριφορές των γονιών του και αυτό τον απομακρύνει ακόμη περισσότερο από αυτούς. Μόνο όταν συνειδητοποιήσει ότι κάτι έχει αλλάξει στους γονείς του, υπάρχει, αν όχι η βεβαιότητα, σίγουρα η πιθανότητα να κάνει αλλαγές και να απορρίψει τη χρήση, γιατί πλέον δεν θα τη χρειάζεται.
Και για να συμβεί αυτό, πρέπει εμείς, έμπρακτα, να του δείξουμε ότι είμαστε εκεί, μαζί του, τον νοιαζόμαστε, συμπάσχουμε και αλλάζουμε συμπεριφορές. Έχουμε τη δύναμη, τη θέληση αλλά και την ικανότητα να τον στηρίξουμε, όποτε το χρειάζεται, με σεβασμό και εκτίμηση της προσωπικότητάς του, των ταλέντων του, των ικανοτήτων του, των αξιών του.
Αξίζει να το παλέψουμε.
Άλλωστε είναι παγκόσμια αποδεκτή η θέση ότι: «Τα παιδιά είναι το μέλλον και η Ελπίδα του κόσμου».
Όλα αυτά είναι εμπειρίες και συμπεράσματα μιας πορείας πολλών χρόνων στο Πρόγραμμα. Υπήρξαν πολλές, πολύ δύσκολες στιγμές. Πολύ αγωνία. Φόβος. Αμφιβολίες. Στεναχώρια. Θυμός. Υπήρξαν όμως και πολλές όμορφες στιγμές, γεμάτες χαρά, ικανοποίηση, ελπίδα, ζεστασιά. Ιδιαίτερα όταν βλέπαμε την κόρη μας να κάνει αλλαγές, να απορρίπτει την χρήση, να ξαναανακαλύπτει και να κάνει όμορφα πράγματα, δημιουργικά. Να βγάζει από τη ζωή της την μιζέρια, την μαυρίλα, την χρήση, τον θάνατο. Ξανααπέκτησε ενδιαφέροντα, έβαλε στόχους και την είδαμε να τους πετυχαίνει. Ανέπτυξε τις ικανότητες και τα ταλέντα της, κατάφερε σπουδαία πράγματα και εμείς νιώθουμε ότι άξιζε και αξίζαμε, όλα όσα κάναμε και όσα μάθαμε όλα αυτά τα χρόνια. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους ήταν μαζί μας όλον αυτόν τον καιρό.
Παναγιώτης Κάτος
[..]ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2005, τότε γνώρισα την Στροφή. Μόλις άφηνες την εφηβεία, για να μπεις στην ενηλικίωση σου.
Από τότε έχουν περάσει σχεδόν 14 χρόνια. Σε αυτά τα χρόνια υπάρχει μια πορεία δύσκολη, αλλά όπως δείχνουν τα αποτελέσματα καθ΄ ολοκληρία επιτυχημένη.
Όταν λοιπόν συναντηθήκαμε, εγώ ήμουν ένας οικογενειάρχης που νόμιζε ότι όλα τα κάνει σωστά. Αλλά ήρθε η χρήση και μου έδειξε το αντίθετο. Μου έδειξε ότι: «το εσύ φταις» που είπα μόλις έμαθα για τη χρήση του, στο γιό μου, δεν ήταν όλο δικό του, είχε μερίδιο ευθύνης όλη η οικογένεια, σε ποσοστό που αναλογούσε στο καθένα μέλος της.
Τον πρώτο καιρό δυσκολεύτηκα γιατί είχα να τα βάλω και να αλλάξω τον εαυτόν μου, και το ΕΓΩ να το κάνω ΕΜΕΙΣ, γιατί «ΜΠΟΡΕΙΣ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟΣ» μου έλεγαν.
Άκουγα πολλά, για όρια που ποτέ δεν είχα, άκουγα κάντο όπως το ακούς και ΜΕΤΑ θα καταλάβεις το λόγο για το οποίο το έκανες, και άλλα πολλά, που με δυσκόλευαν αποτέλεσμα να αντιδρώ. Στην ουσία μου έλεγαν «ΕΜΠΙΣΤΕΥΣΟΥ» και θα έχεις αποτελέσματα.
Εφαρμόζοντας τα όρια, είδα πραγματικά ότι είχαν αποτέλεσμα. Άρχισα να πείθομαι και προσπάθησα εκτός της βοήθειας των ομάδων να παίρνω βοήθεια από παλαιούς γονείς που βρήκα στις ομάδες αυτοβοήθειας που συμμετείχα.
Ανοίχτηκα, τσαλακώθηκα, ρώταγα, μάθαινα και εφάρμοζα πιστά τα πάντα. Η διαφορά άρχισε να φαίνεται στο παιδί μου, στην οικογένεια μου αλλά και σε εμένα.
Μεγαλώνοντας άρχισα να αναλαμβάνω ευθύνες και αποφάσισα να θέσω υποψηφιότητα για το Διοικητικό Συμβούλιο του συλλόγου οικογένειας και έτσι υπήρξα πρόεδρος για δύο χρόνια, που τη δεύτερη χρονιά συγκέντρωσα το 100% όσων ψήφισαν τότε, που σημαίνει ότι η πρώτη χρονιά ήταν άκρως επιτυχημένη.
Όπως είπα και πριν πήρα μεγάλη βοήθεια από τις ομάδες που συμμετείχα και μία από αυτές ήταν και το Διοικητικό Συμβούλιο του συλλόγου οικογενείας.
Το 2009 αποφοιτά ο γιός μας και το 2010 αποφοιτώ μαζί με την γυναίκα μου. Όμως πρέπει να μην χαλαρώσω και να βελτιωθώ ακόμη παραπάνω, οπότε και κάνω πρόταση στο πρόγραμμα και στην ομάδα και αναλαμβάνω ρόλο ευθύνης, ως απόφοιτος γονιός, από μία άλλη θέση (γίνομαι leader). Μέχρι τον Οκτώβριο του 2018, έχω αυτή τη θέση, με συμμετοχή μου στα δόκιμα και την κινητοποίηση.
Με βοηθούν οι γονείς να μην χαλαρώσω, προσπαθώ και εγώ να τους βοηθήσω μεταφέροντας τους τις εμπειρίες μου και ότι έκανα εγώ και έχω ΑΥΤΑ τα αποτελέσματα.
Στα χρόνια που βαδίζουμε, μαζί ΣΤΡΟΦΗ, είδα παιδιά να καθαρίζουν, παιδιά να διακόπτουν και να ξαναγυρίζουν στη χρήση, αλλά και παιδιά να πεθαίνουν από αυτή. Όπως είδα και γονείς που πίστεψαν αλλά και γονείς που αμφέβαλαν και δεν κατάφεραν να ακολουθήσουν.
Άκουσα από γονείς, ότι το πρώτο καιρό ήθελαν να με βρίσουν ή να με πνίξουν, επειδή τους δυσκόλευα, κάτι που ένοιωθα και εγώ τον πρώτο καιρό και το είχα πει στον δικό μου απόφοιτο γονέα με ρόλο ευθύνης της ομάδας μου (leader), αλλά στην πορεία είδαν ότι έτσι έπρεπε να γίνει και με ευχαριστούσαν για την βοήθεια που τους έδωσα.
Κλείνοντας στην τελευταία ολομέλεια, ακούγοντας το πως μιλούν και τι κάνουν οι γονείς που βαδίσαμε μαζί, αισθάνθηκα και τους το είπα, ότι τους ευχαριστώ για την ικανοποίηση που μου δίνουν.
Έτσι πιστεύω ότι επέστρεψα ένα μέρος των όσων πήρα και βοήθησα όπως με βοήθησαν άλλοι γονείς εμένα.
Σε εσένα ΣΤΡΟΦΗ εύχομαι να ΖΕΙΣ και να ΥΠΑΡΧΕΙΣ, γιατί το έργο σου είναι τεράστιο και πάντα θα υπάρχουν οικογένειες που θα θέλουν την βοήθεια σου.
Η αλυσίδα δεν πρόκειται να σπάσει.
Λευτέρης Μπέσης
[..]31 χρόνια μας ζεις εμάς τους γονείς
όλους με την αγωνία του θανάτου
με τα παιδιά μας να νεκρώνονται στο αναισθητικό των ναρκωτικών
μας ζεις πολλούς διαφορετικούς που διαβάζουμε το ίδιο βιβλίο των ναρκωτικών αλλά το ερμηνεύουμε διαφορετικά σαν βαβέλ της σύγχυσης και του αναβρασμού
μας ζεις πολλούς διαφορετικούς
πολλούς με την απόγνωση να κατατρώει τη σάρκα μας
με τη θλίψη και την αδυναμία να ροκανίζουν τη ζωή μας
πολλούς όμως μας ζεις και με την αυταπάτη της αυτάρκειας
με το φίδι του εγωισμού
με την κλειδωμένη πόρτα της εσωστρέφειας και του φόβου
31 χρόνια
κραυγάζεις «βρες τη δύναμή σου γίνε γονιός φώναξε “ως εδώ” και εννόησέ το»
κραυγάζεις «δεν υπάρχει δρόμος άλλος»
ταράζεις δονείς ταρακουνάς
με την κραυγή σου έρχεται η δική μας κραυγή η φωνή προς τα παιδιά μας
με τη δική σου κραυγή βρίσκουμε τη δική μας φωνή προς τα παιδιά μας
με τη δική σου κραυγή βρίσκουμε τη σκληρή αγάπη
με τη δική μας φωνή τα παιδιά μας έρχονται σε μια ζεστή αλλά δύσκολη αγκαλιά στην Κοινότητά σου
δύσκολη γιατί τα όμορφα στη ζωή είναι δύσκολα
με την κραυγή σου στην Κοινότητά σου στο σπίτι των παιδιών μας που γίνονται και παιδιά σου η ζωή φωνάζει ξανά πως είναι εδώ
31 χρόνια μάχεσαι όχι μόνο να σώνεις παιδιά τα δικά μας παιδιά
μάχεσαι να αλλάζεις γονείς και ανθρώπους
αυτούς εμάς τους πολλούς τους διαφορετικούς
με αγώνα με πόλεμο
γιατί και τις δικές μας ζωές όπως και όλες τις ζωές τις σέρνουν βιώματα του παρελθόντος και τραύματα
γιατί πολλοί από εμάς και όλοι μας δειλιάζουμε άτολμοι να σκύψουμε βαθιά στη δική μας ζωή
με πολλά και καλά κρυμμένα μέσα μας
31 χρόνια μας βάζεις να σκάψουμε μέσα μας
σε μας του πολλούς διαφορετικούς σε μας τους γονείς
31 χρόνια δεν γλιτώνεις μόνο παιδιά από το θάνατο μαύρα παιδιά από το μαύρο των ναρκωτικών
31 χρόνια θεραπεύεις εμάς τους πολλούς διαφορετικούς
με τη δική σου δυνατή κραυγή «άλλαξε» «άλλαξε αυτό που μπορείς και σε πνίγει»
με τη δική σου κραυγή φωτίζεις αυτά που τυραννούν το είναι μας
με τη δική σου κραυγή φωτίζεις την πορεία των αλλαγών εμάς των πολλών και διαφορετικών
με τη δική σου κραυγή στις δικές σου και δικές μας Ομάδες αλλάζουμε και εμείς οι πολλοί και διαφορετικοί αλλάζουν κι οι οικογένειές μας
31 χρόνια εμάς τους πολλούς και διαφορετικούς
με τη δική σου φωνή μας βάζεις σε δρόμους δημιουργίας
με τη δική σου φωνή ποτίζεις το σπόρο της ομορφιάς που είναι μέσα μας και ανοίγουν τα φύλλα της δημιουργίας και γίνονται ψηλά δέντρα και ζωηροί θάμνοι: το εργαστήρι σου οι ομάδες σου με την τέχνη τη το στίχο το κείμενο τη δράση…
και με τη δική σου ραδιοφωνική φωνή τη δική μας φωνή βγάζουμε την κραυγή των 31 χρόνων σου
εμείς οι πολλοί και διαφορετικοί εμείς οι γονείς της Ομάδας Ραδιοφώνου βγάζουμε τη φωνή των γονιών των ανθρώπων σου
πιστεύουμε αλλάζουμε δημιουργούμε ζούμε…
Σωτήρης Γρηγοράκης
[..] 31 χρόνια δίνουμε χρώμα στη ζωή, αγκαλιάζουμε την ελπίδα, νοιαζόμαστε την αγωνία και ρίχνουμε φως στην ψυχή των παιδιών μας.
Με φροντίδα, αγάπη και σεβασμό δίνουμε τον αγώνα της καρδιάς μας,
της ζωής μας, της ΚΑΘΑΡΗΣ ζωής μας!
Εικαστικό εργαστήρι ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ
31 Χρόνια Στροφή στη Ζωή
31 Έτη Φωτός
Αλεξάνδρα
31 χρόνια «ΣΤΡΟΦΗ»
31 χρόνια εμπιστοσύνης, προσφοράς
Πραγματική ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Μια μεγάλη αγκαλιά, γεμάτη αγάπη και νοιάξιμο
Χαρά
31 χρόνια ΣΤΡΟΦΗ
31 χρόνια προσπάθεια για Ζωή
31 χρόνια για επαναφορά στη Ζωή
Δέσποινα
31 χρόνια στροφή στη ζωή, για μια πορεία γεμάτη μελωδία, με καθαρές νότες και ακούσματα, πλημμυρισμένα από αγάπη, νοιάξιμο και αλληλεγγύη για τον Άνθρωπο
Μαρία
31 χρόνια ΣΤΡΟΦΗ
31 χρόνια ΖΩΗ
Αισιοδοξία, Ενηλικίωση, Οικογένεια, Αγάπη, Ελπίδα, Μελωδία
Αναστασία
31 χρόνια Όνειρα
Γιορτάζω μια ΖΩΗ καθαρή
..ένα ταξίδι στα πιο φωτεινά μέρη της ψυχής μου
..οι πιο μελωδικές σκέψεις του μυαλού μου!
Ειρήνη
31 χρόνια ΣΤΡΟΦΗ
31 χρόνια τραγούδι και μουσική
31 χρόνια ζωντάνια και δημιουργία
31 χρόνια αισιοδοξία κι ελπίδα
31 χρόνια ανάσα και ζωή
31 χρόνια μαζί με τη ΣΤΡΟΦΗ
Όλγα
31 χρόνια ΣΤΡΟΦΗ
Αναγέννηση και αγάπη στη Ζωή
Αντιγόνη
Εδώ και 31 χρόνια τώρα έχεις σώσει πολλά παιδιά,
Έχεις ενώσει οικογένειες
Είσαι το όνειρο που έγινε πραγματικότητα
Σ’ αγαπάω
Νότα
«Δεν μπορείς να πας πίσω και ν’ αλλάξεις την αρχή,
Μπορείς όμως να ξεκινήσεις από κει που είσαι και ν’ αλλάξεις το τέλος»
Αυτό διάβασα κάποιο απόγευμα στο internet και περιγράφει απόλυτα αυτό που ζω, πετυχαίνω κι αισθάνομαι με τη ΣΤΡΟΦΗ
Σίσσυ
31 χρόνια με αγάπη
με συμπαράσταση
με νοιάξιμο
για την αποτίναξη των εξαρτήσεων για μια ΖΩΗ καθαρή
Μια αγκαλιά αγάπης και ασφάλειας
Αυγή
31 χρόνια δίνουμε χρώμα στη ζωή, αγκαλιάζουμε την ελπίδα, νοιαζόμαστε την αγωνία και ρίχνουμε φως στη ψυχή των παιδιών μας.
Με φροντίδα, αγάπη και σεβασμό δίνουμε τον αγώνα της καρδιάς μας, της ζωής μας, της καθαρής ζωής μας.
Διονυσία Κ.
