Φούλβια: γονιός - εθελόντρια του Συλλόγου Οικογένειας ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ που παραδίδει μαθήματα Ιταλικών σε εργαζόμενους, παιδιά και γονείς του Προγράμματος

Ενδιαφέρουσα εμπειρία! Ένας διαφορετικός τρόπος να διδάσκεις!

Πριν δυο χρόνια, μου γεννήθηκε η ιδέα να δημιουργήσω μια ομάδα διδασκαλίας ιταλικής γλώσσας στο πλαίσιο ενός προγράμματος απεξάρτησης εφήβων. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι θα περνούσα ώρες ευχαρίστησης και ότι θα είχα ένα τόσο ενδαφέρον μαθητικό κοινό!

Είμαι καθηγήτρια Ιταλικής γλώσσας και μητέρα απεξαρτημένου παιδιού. Αισθανόμουν κυρίως την ανάγκη να ανταποδώσω τη βοήθα που είχα πάρει, κάνοντας κάτι που το ξέρω καλά και που με ενθουσιάζει (παθιάζει). Αρχικά δεν ήξερα αν πραγματικά θα υπήρχαν πρόσωπα που ενδιαφέρονται, αλλά γρήγορα, μετά από συνεννόηση με την Υπεύθυνη του Προγράμματος και από μια ανακοίνωση, εμφανίστηκαν οι πρώτοι σπουδαστές! Και τι σπουδαστές! Διαφορετικοί στην ηλικία, στα ενδιαφέροντα. Μερικοί ήταν πρώην εκπαιδευτικοί - γονείς εξαρτημένων παιδιών, άλλοι ήταν παιδιά της Κοινότητας, κι ακόμη μέλη του προσωπικού - ψυχολόγοι/θεραπευτές του Προγραμματος! Άνθρωποι που ήταν από 24 μέχρι 60 χρονών! Μια ωραία μεγάλη ποικιλία.

Έτσι αρχίσαμε τα μαθήματα. Δεν σας κρύβω ότι είχα κάποιο φόβο, πιο πολύ απ' όλα αναρωτιόμουν αν θα έπρεπε να αλλάξω τον τρόπο διδασκαλίας, αν θα έπρεπε να δημιουργήσω μια προσέγγιση ποιο ήπια για να μην δημιουργήσω προβλήματα, πάνω απ' όλα στους νέους της κοινότητας. Η πραγματικότητα όμως ήταν πολύ πιο βατή από το αναμενόμενο και για αυτό θέλω ιδιαίτερα να ευχαριστήσω τους σπουδαστές, που μου "έλυσαν" την αμηχανία!!!

Ήταν προσεχτικοί, έδειχναν ενδιαφέρον, έκαναν ερωτήσεις και μπορώ να πω ότι μελετούσαν, αλλά αυτό που μου άρεσε πιο πολύ ήταν ότι μου έδιεξαν αμέσως μεγάλη εμπιστοσύνη, χωρίς επιφυλάξεις. Όμως, η τάξη ενός οποιουδήποτε σχολείου δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι τόσο διαφορετική!

Είναι μια τάξη υπόδειγμα, όπου δεν υπάρχει ανταγωνισμός, αλλά μόο αλληλεγγύη, όπου οι πιο μεγάλοι ενθαρρύνουν τους μικρότερους, τους δίνουν ένα χέρι βοηθείας. Αν κάποιος κολλήσει ή μείνει πίσω, αν χρειαστεί να επαναλάβει το μάθημα πολλές φορές, κανένας δεν στεναχωριέται. 

Είναι ένα κλίμα αρμονίας, λέμε ναί στο γέλιο, ναί στην πλάκα, ναί και στη δουλειά. Και τα καταφέρνουν και στα αποτελέσματα!  Στο τέλος της πρώτης χρονιάς, οι σπουδαστές αυτοί έδωσαν εξετάσεις και πήραν το δίπλωμα του πρώτου επιπέδου (Α1) με υψηλή βαθμολογία! Τώρα, είναι ο δεύτερος χρόνος που διδάσκω στη ΣΤΡΟΦΗ και γεννήθηκε παράλληλα μια δεύτερη ομάδα αρχαρίων, αλλά η τάξη της Δευτέρας (της πρώτης ομάδας μαθητών) προχωράει σιγά-σιγά προς την κατάκτηση ενός νέου στόχου. Το δίπλωμα επιπέδου Β1!

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

Βιβή: Γονιός - απόφοιτη Μονάδας Οικογενειακής Υποστήριξης του ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ

Με λένε Βιβή και είμαι στη δεύτερη τάξη των Ιταλικών που διδάσκει η Φούλβια. Είμαι παλαιά απόφοιτη του προγράμματος Οικογένειας της ΣΤΡΟΦΗΣ. Τα δέκα χρόνια που έζησα στη ΣΤΡΟΦΗ είναι μια...πως να το πω, "ιερή" πρακαταθήκη της ζωής μου, της προσωπικής και της οικογενειακής. Κι όταν έχω την ευκαιρία να ξαναβρεθώ εκεί, νιώθω συγκίνηση και πολύ- πολύ τυχερή για μια κόμα φορά. Εκεί, ό,τι γίνεται, είναι μόνο για καλό!

Έμαθα για την τάξη των Ιταλικών από τον άντρα μου που δουλεύει εθελοντικά στη ΣΤΡΟΦΗ. Εκείνος, από την πρώτη ημέρα που άρχισε η τάξη, μελετούσε στο σπίτι με πάθος τα Ιταλικά! Ακούγοντάς τον να παλεύει με τους ωραίους ήχους αυτής της γλώσσας, ζήλεψα και ρώτησα αν μπορώ να συμμετέχω στην τάξη.

Ευχαριστώ την Φούλβια, τις συμμαθήτριές μου και συμμαθητές μου που με καλωσόρισαν στην ομάδα Ιταλικών της ΣΤΡΟΦΗΣ. Πολύ μεγάλο δώρο να σου προσφέρεται κάτι καινούργιο να μάθεις! Μεγάλωσα σε καιρούς που η γνώση ήταν ένα προνόμιο για λίγους - πιο λίγους απ' ό,τι σήμερα! Ιδιαίτερα τη δεκαετία του '50, οι γλώσσες ήταν άπιαστο όνειρο για τους μη προνμιούχους Έλληνες. Κι έτσι, το μάθημα, η δασκάλα μας, η ομάδα, η πρόκληση με μια άγνωστη γλώσσα, είναι μια μεγάλη υποστηρικτική εμπειρία!

Με δυσκολεύει βέβαια κάπως το ότι είμαι "ξεκάρφωτη" στην παρέα, γιατί οι υπόλοιποι ζουν τώρα ενεργά τη ζωή της κοινότητας, ενώ εγώ την έχω παοχαιρετήσει από δεκαετίας! Στιγμές - στιγμές νιώθω λίγο αμηχανία, αλλά η συντροφιά είναι πολύ ανοιχτή! Ανοιχτή σε εμπόδια που αλλιώς θα μπορούσαν να περιορίσουν τη επικοινωνία, ανοιχτή στις δυσκολίες της κάθε μιας μαθήτριας και του κάθε μαθητή κα πάντα υποστηρικτική σε αμφιβολίες, σε πισωγυρίσματα και σε πρακτικές δυσκολίες που είναι πολλές, δεδομένης της καθημερινότητας που γίνεται ολοένα και πιο "ζόρικη".

Η τάξη μοιάζει σαν ένας χώρος για να "γιατρεύουμε" τις δυσκολίες μας που προκύπτουν από την πολυπλοκότητα της πραγματικότητας που βιώνουμε οι σημερινοί άνθρωποι. Η Ιταλική γλώσσα διαθέτει μια πραγματικά σύνθετη και πολύ πλούσια γραμματική και τα μαθήματα, όπως διδάσκονται εδώ στη ΣΤΡΟΦΗ, έχουν τον τρόπο να γίονται "θεραπευτικά"! Έχω λοιπόν την τύχη να δουλεύω στην τάξη αυτή πολύ προσωπικά μου θέματα.

Πιο πολύ απ' όλα στην τάξη μου αρέσει όταν η Φούλβια μας διδάσκει τα "πολιτιστικά κεφάλαια" της Ιταλικής γλώσσας. Τότε γίνεται η ίδια ένα ζωντανό παράδειγμα του Ιταλικού πολιτισμού: μας λέει στη γλώσσα της ιστορίες από την πόλη που γεννηθηκε, τα παιδικά της χρόνια, τις σχολικές της εμπειρίες και τη ζωή των ανθρώπων στη γειτονική μας χώρα. Τότε ξεχνιέται, και η φωνή της τραγουδιστή, γοργή και ολοκάθαρη, φέρνει μέσα στην τάξη κι ακουμπάει στην καρδιά μας όλη την τρυφερότητα, την ανθρωπιά, το χιούμορ και την ευαισθησία της πατρίδας της. Αυτές οι αφηγήσεις της Φούλβιας, εμπενευσμένες από την αγάπη και τη νοσταλγία της για την χώρα που μεγάλωσε, με αγγίζουν πάρα πολύ και καθησυχάζουν την αγωνία με το λεξιλόγια και τη δομή της Ιταλικής! Με ενθουσιάζει το να μπορώ να γεύομαι από πρώτο χέρι την ομορφιά των ανθρώπων που ζουν στην χώρα της Φούλβιας. Και έχω κάνει πέντε βηματάκια ήδη. Μου αρέσει τώρα να βλέπω πολύ ταινίες του Ιταλικού σινεμά, που τις λάτρευα πάντα, και να προσπαθώ να κυνηγήσω τα χνάρια λέξεων και φράσεων που πιάνω στο πρωτότυπο. Νιώθω πολύ υπερήφανη!

Με συγκινεί πάρα πολύ που η Φούλβια μοιράζεται μαζί μας τη μητρική της γλώσσα με τόση γενναιοδωρία! Σκέφτομαι συχνά πόσο δρόμο έχει κάνει για να ριζώσει, να φτιάξει τη ζωή της και να ανθίσει εδώ, σε μια χώρα που τόσο πολύ, δυστυχώς ακόμα,  δυσκολευόμαστε να καλωσορίζουμε τους ανθρώπους που έρχονται απο αλλού και δεν μιλούν τα Ελληνικά. Αναρωτιέμαι αν υπήρξαν άνρθωποι που της έδωσαν το χέρι, τον πρώτο καιρό ιδιαίτερα, ή υποχρεώθηκε να ανοίξει μόνη της δρόμους, χωρίς υποστήριξη, και χωρίς το ελάχιστο παραθυράκι επιοινωνίας, που είναι αναγκαίο για την επιβίωση. Σκέφτομαι την Φούλβια και την κάθε πολύτιμη Φούλβια που πάει σε μια αλλόγλωση χώρα και πρέπει να περάσει μέσα από τα άπειρα μονοπάτια του ρατσισμού... Αποτελούν πραγματικά παραδείγματα κουράγιου και πίστης. Και εμείς οι "ντόπιοι", έχουμε πολλά να σκεφτούμε για τον τρόπο που λειτουργούμε προς τους μετανάστες που έρχονται στην χώρα μας.

Αυτή η τάξη, εκτός των άλλων, είναι ένα βήμα για να ανοίγουμε και τέτοια θέματα, όπως ο γλωσσικός και πολιτσιμικός ρατσισμός.

Παλεύοντας με τη γλώσσα καταλαβαίνεις πόσο ωραίο είναι να γνωρίζεις έναν άλλον πολιτισμό! Και να δοκιμάζεις ένα τόσο ώραίο εργαλείο, τη γλώσσα, που έφτιαξαν άλλοι άνθρωποι για να εκφράσουν σκέψεις και συναισθήματα που είναι πολύ οικεία, γιατί πραγματικά οι άνθρωποι έχουμε πάνω - κάτω τα ίδια πράγματα στο μυαλό και την καρδιά μας, όπου κι αν ζούμε. Αλλά πάντα οι εκφραστικοί τρόποι που χρησιμοποιούν άλλοι άνθρωποι να πουν κάτι που η καρδιά σου το καταλαβαίνει καλά, μας εντυπωσιάζουν πολύ! Κοίτα πως το λένε αυτό! Τι φαντασία, τι γούστο, τι χιούμορ! Μια "ξένη" λέξη είναι σα να βλέπεις π.χ. ένα κουτάλι από μια μακρινή χώρα! Κουτάλι, που το ξέρουμε και το χρησιμοποιούμε και στη δική μας χώρα, μα με πόσα διαφορετικά στολίδια, σχέδια και χρώματα! Μια ξένη γλώσσα είναι μια δεύτερη ζωή, λένε. Και είναι αλήθεια!

Παραπάνω, προσπάθησα να μεταφράσω στα Ελληνικά το Ιταλικό κείμενο της Φούλβιας! Με λεξικό και με την κοινή αίσθηση που συνδέει τις δύο γλώσσες, Ιταλικά και Ελληνικά. Είναι μια διόρθωση και συμπλήρωση, γιατί έχω πολλά κενά στο λεξιλόγιο και στους ιδιωματισμούς και στη σύνταξη. Η Ιταλική γλώσσα μοιάζει σαν ψιλό-ψιλό και περίπλοκο κέντημα. Ευχαριστώ!