[..] Είχα την μεγάλη ευκαιρία να μείνω πέντε μέρες στον Ξενώνα του Συλλόγου Γονέων. Η διαμονή μου στον Ξενώνα ήταν απρόοπτη και όλοι οι γονείς κινητοποιήθηκαν άμεσα ώστε να έχω τα απαραίτητα, όπως φαγητό ρούχα και ότι χρειάζεται κάποιος σε ένα σπίτι. Αυτό με άγγιξε πολύ, με εντυπωσίασε γιατί δεν είχα ξανά νιώσει τόσο νοιάξιμο από ανθρώπους που δεν είχαν κανένα όφελος από μένα. Επίσης, ένιωθα ασφαλής παρόλο που ήμουν στο κέντρο της Αθήνας. Οι γονείς με έκαναν να έρθω κοντά τους και πίστεψαν σε μένα και αυτό με έκανε να θέλω ακόμα πιο πολύ να μπω στην Κοινότητα. Λαμπρινή Ν.[..]

 

 

[..] Στον Ξενώνα του συλλόγου οικογένειας έχω μείνει δυο φορές. Ήταν πολύ βοηθητικό για εμένα καθώς στο σπίτι μου δεν γινόταν να μου βάλουν τα όρια όπου χρειαζόμουν τότε και να μου εξασφαλίσουν  ένα περιβάλλον χωρίς ουσίες. Στον Ξενώνα του Συλλόγου Οικογένειας ένιωθα πολύ ασφαλείς και ότι έχω ένα πολύ καθαρό περιβάλλον για να μένω το διάστημα όπου θα ήμουν στο Κέντρο Συμβουλευτικής Εφήβων.

Όσο βρισκόμουν εκεί οι γονείς άρχισαν να με μαθαίνουν βασικά πράγματα, όπως να μαγειρεύω, να είναι καθαρός ο χώρος όπου μένω και να προσέχω τον εαυτό μου. Γενικά ένιωθα μια ζεστασιά όπου δεν είχα μέχρι τότε και ήταν αρκετή για να με κάνει να νιώσω πιο οικεία και να μου δώσει δύναμη να συνεχίσω. Πέρναγα ευχάριστα  με κάθε γονιό όπου ήταν εκεί για να με προσέχει. Ήταν καλοδιάθετοι και πρόθυμοι να με βοηθήσουν και να περάσουν χρόνο μαζί μου, κάτι που το είχα πολύ ανάγκη εκείνο το διάστημα. Όλοι οι γονείς έρχονταν εθελοντικά και ήταν τόσο πρόθυμοι που ώρες - ώρες καταντούσαν «ενοχλητικοί..».

Και τις δυο φορές όπου φιλοξενήθηκα ήταν όλοι βοηθητικοί και κανείς δεν μου είπε τίποτα επειδή είχα διακόψει από την Κοινότητα. Αντιθέτως μου έδιναν δύναμη να προχωρήσω. Είναι πολύ σημαντικό ότι υπάρχει αυτό το σπίτι καθώς κάποιο παιδί όπως και εγώ μπορεί να μην έχει υποστηρικτικό περιβάλλον η κάποιον άλλο, ή να μην έχει καν γονείς να τον στηρίξουν στην προσπάθεια του. Πιο σημαντικό από όλα είναι το νοιάξιμο, η αγάπη και η ΑΓΚΑΛΙΑ όπου παίρνεις από τους γονείς όπου  είναι αυτά που κάνουν το σπίτι ξεχωριστό και όχι απλά έναν Ξενώνα διαμονής. Δημήτρης Β.[..]

 

                                                                                                       

[..] Ο Ξενώνας για εμένα ήταν κάτι πολύ σημαντικό για να μπω στην Κοινότητα.

Εκεί είχα ανθρώπους που άφηναν τα σπίτια τους για να έρθουν να βοηθήσουν εμένα στο να μείνω καθαρός και αυτό το εκτιμώ πάρα πολύ και από την θέση που βρίσκομαι τώρα.

Είναι πολύ σημαντικό να έχεις ένα σπίτι και ανθρώπους όταν το έχεις πραγματικά ανάγκη.

Πήγαινα στο Κέντρο Συμβουλευτικής Εφήβων για να κάνω τις ομάδες μου και όταν γύρναγα πίσω ένιωθα ότι ανήκω κάπου. Ακόμα και τώρα που είμαι στην Κοινότητα σκέφτομαι πολύ τον Ξενώνα και γενικά όλα αυτά που έμαθα από εκεί. Γιώργος Β.[..]

 

[..]Ο Ξενώνας του Συλλόγου Οικογένειας ήταν μια βοήθεια στην κατάλληλη στιγμή γιατί μπορούσα να φιλοξενηθώ σε μια πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου. Είναι πολύ βοηθητικό να ξέρεις ότι υπάρχει ένας χώρος που μπορείς να κάνεις την προσπάθεια σου με ένα καθαρό περιβάλλον. Ειδικά για εμένα όπου πριν πάρω την απόφαση να ξαναμπώ στην Κοινότητα ήμουν εκτεθειμένος σε πάρα πολλούς κινδύνους καθημερινά και με την αίσθηση της ασφάλειας να μου λείπει για πάρα πολύ καιρό, ο Ξενώνας μου έδωσε ότι ακριβώς χρειαζόμουν για να ενισχύσω την απόφαση μου να μπω στην Κοινότητα.

Οι γονείς ήταν διακριτικοί και πολύ φιλόξενοι και πιο πολύ ένιωθα ότι είχα παρέα παρά κάποιον να με επιβλέπει στο τι κάνω.

Το να υπάρχει μια στέγη για όποιον την χρειάζεται είναι μεγάλη υπόθεση και σίγουρα μπορεί να φιλοξενήσει κάποιον που βρίσκεται σε ανάγκη και έχει πάρει την απόφαση να κάνει μια καινούργια καθαρή αρχή. Πάρις-Κωνσταντίνος Τ.[..]

 

[..] Ο Σύλλογος Οικογένειας ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ βρίσκεται δίπλα σε κάθε παιδί και την οικογένειά του που θέλει να προσπαθήσει να συμμετάσχει στην κύρια φάση θεραπείας στο Πρόγραμμα του ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ. Για τον λόγο αυτό έχει δημιουργήσει μία ομάδα υποστήριξης, «Ομάδα Αγκαλιάς» όπως έχει ονομαστεί, που αποτελείται από γονείς έμπειρους και ικανούς να υποστηρίξουν και να οριοθετήσουν ένα έφηβο χρήστη και την οικογένεια του, ευρισκόμενοι 24 ώρες το 24ωρο δίπλα τους και διαθέτει 2 διαμερίσματα πλήρως εξοπλισμένα, παρέχοντας στέγαση και σίτιση για όσον καιρό απαιτείται ώστε να ολοκληρωθεί η α’ φάση θεραπείας.

Ο Σύλλογος και εγώ προσωπικά οραματιζόμαστε μέσα από αυτή τη δράση να μπορούμε να δώσουμε έναν φιλόξενο και ασφαλή χώρο, δίνοντας τη δυνατότητα στα παιδιά για μια καθαρή ζωή, μια ζωή γεμάτη φώς. Να μπορούμε να δούμε ευτυχισμένες οικογένειες, να δούμε κάποτε μία κοινωνία, μέσα από το παράδειγμά μας, με ιδανικά, αξίες και ηθική και ανθρώπους ευτυχισμένους χαρούμενους και αποφασισμένους να αλλάζουν, μια κοινωνία που δεν θα αφήσει να χαθούν και άλλοι έφηβοι, που δεν θα επιτρέψει στην μοναξιά και στην άγνοια να μας οδηγούν αλλά στη διεκδίκηση του δικαιώματος να Ζεις.

Κλέαρχος – Πρόεδρος του Συλλόγου Οικογένειας & μέλος της ομάδας αγκαλιάς [..]

 

 

[..]Ονομάζομαι Ανδρέας.

Είμαι γονιός που έχω πάρει μεγάλη βοήθεια στο χώρο αυτό και τώρα που πατάω καλύτερα στα πόδια μου, αισθάνομαι την ανάγκη να προσφέρω.

Είμαι μέλος της Ομάδας  “Αγκαλιάς”, και αν δεν κάνω λάθος, εδώ συναντιούνται τα επιμέρους βασικά Τμήματα του Προγράμματος:

Το Κέντρο Συμβουλευτικής (ο προθάλαμος της βασικής θεραπείας),

η Κοινότητα και οι Θεραπευτικές ομάδες των γονιών.

Το Κέντρο Συμβουλευτικής στο οποίο ανήκουν τα παιδιά που φιλοξενούνται και η ομάδα μας διατηρεί, άμεση και ανοιχτή συνεργασία – επικοινωνία μαζί του,

Η Κοινότητα, μέσω της υπεύθυνης του προγράμματος, με τον απόλυτο συντονισμό της ομάδας αλλά και την πλήρη εποπτεία του όλου αυτού έργου  και οι Θεραπευτικές ομάδες γονέων, εκεί από όπου έχουμε βγει και εμείς, τα μέλη αυτής της ομάδας. Αναλόγως της δουλειάς που έχουμε κάνει στις ομάδες μας, θα είναι και η υπηρεσίες που θα μπορέσουμε να προσφέρουμε.

Αισθάνομαι και νιώθω τη σοβαρότητα και τη βαρύτητα των υπηρεσιών που προσφέρουμε. Η ευθύνη είναι μεγάλη προς πάσα κατεύθυνση. Τόσο για το πρόγραμμα αλλά και για τους φιλοξενούμενους, είμαστε οι εγκεκριμένοι ως οι καταλληλότεροι γι΄ αυτό τον σκοπό.

Τελευταία, κάποιο φιλοξενούμενο παιδί στον ξενώνα, ενώ ήταν ζορισμένο πολύ, αναρωτήθηκε αν αυτά που λέμε και υποστηρίζουμε απεικονίζουν τις θέσεις του προγράμματος. Αυτό και μόνο φτάνει για να με κάνει να αισθάνομαι την μεγάλη ευθύνη της κάθε κουβέντας που θα κάνω μαζί του.

 

Στο τέλος της κάθε φοράς που είμαι στην φιλοξενία, αποχαιρετώ με μια ζεστή αγκαλιά που βγαίνει από την καρδιά μου. Αισθάνομαι την ανάγκη να επιβραβεύσω την θετική του προσπάθεια και για να φορτίσω τις μπαταρίες μου με την ικανοποίηση της εμπειρίας μιας ακόμα ημέρας φιλοξενίας.

Νιώθω ικανοποίηση και για την ευκαιρία που μου δίνετε, να συμβάλω στο ιερό αυτό έργο, της σωτηρίας της ζωής ενός έφηβου. Να είμαι δίπλα του στη δύσκολη αυτή στιγμή της μεγάλης του απόφασης. Να διατηρήσω το πλέον ασφαλές περιβάλλον για να βρει τον χώρο και τον χρόνο να σκεφτεί και να ανακαλύψει την πραγματική ομορφιά της ζωής. 

Το έργο αυτό η ομάδα μας το προχωράει στις συναντήσεις μας, με ανταλλαγή εμπειριών και απόψεων μεταξύ μας. Με τον τρόπο αυτό νιώθω ότι παίρνω μεγάλη βοήθεια στο να γίνομαι όλο και καλύτερος στις υπηρεσίες που καλούμαι να προσφέρω.

Αυτά που παίρνω είναι πολύ περισσότερα από αυτά που δίνω.

Το έργο που προσφέρει η ομάδα μας, είναι μοναδικό.

Αισθάνομαι υπερήφανος που ανήκω σ΄ αυτή την ομάδα.[..]

 

 

[..]Βούλα: Ομάδα Αγκαλιάς

Η όλη προσπάθεια έχει  ρίσκο. Και εκεί κρύβεται η ομορφιά της. Γιατί και μέσα από την ακύρωσή της μπορώ ν’ αντλήσω πλούτο συναισθημάτων. Όταν δίνω την ευκαιρία σ΄ ένα παιδί και το στηρίζω για να πάρει την απόφαση του, μπορεί να αρνηθεί να συνεχίσει, να ακυρώσει τη δική μου προσπάθεια. Εκεί είναι το λεπτό σημείο. Ο  θυμός μου γίνεται δύναμη για να κατανοήσω και να εκτιμήσω κάτι που μπορεί λόγω του χρόνου να ξεχνώ. Αυτά που κατάφερα με το δικό μου παιδί.

Από την άλλη, όλη αυτή η ενέργεια και η ασφάλεια που ένιωσε το παιδί που αγκάλιασα πιστεύω ότι δεν πάει χαμένη. Είναι ένα φωτεινό σημάδι μέσα στα χρόνια της σκοτεινιάς του. Και μπορεί να μην το κάνει τίποτε. Νιώθω όμως να γίνομαι “υπεύθυνη” και  “δημιουργός” για κάτι ωραίο χαραγμένο μέσα του. [..]

 

 

[..]Δημήτρης:  Ομάδα Αγκαλιάς- Γιατί είμαι μέλος

Είμαι μέλος στην ομάδα αγκαλιάς του Συλλόγου Οικογένειας από την σύστασή της. Είχα ήδη τελειώσει την πορεία μου στο πρόγραμμα και επρόκειτο να αποφοιτήσω, όταν η Ομάδα ανέλαβε τον ρόλο που έχει σήμερα. Για μένα η Ομάδα Αγκαλιάς, ήταν πρώτα απ’ όλα μια ευκαιρία. Μια ευκαιρία να χρησιμοποιήσω όλα όσα έμαθα, απόκτησα και πήρα από την πορεία μου στο πρόγραμμα. Και μάλιστα με παιδιά που ενδεχομένως δεν έχουν μια δική τους οικογένεια να τα υποστηρίζει. Μου έδωσε μια ευκαιρία να ανήκω σε μια μεγαλύτερη, διαφορετική οικογένεια με περισσότερα μέλη. Είμαι σε μια ομάδα που αποτελείται από γονείς που προέρχονται από διάφορες βαθμίδες της θεραπευτικής διαδικασίας, ή που την έχουν ολοκληρώσει, πράγμα που μου προσφέρει συνεχώς καινούριες εμπειρίες. Βρίσκομαι εκεί που είναι η φυσική θέση όσων αναγνωρίζουν ότι η δύναμη που έχουμε απέναντι στην χρήση, δεν βρίσκεται πουθενά αλλού παρά στο «μαζί» και στην συνέχιση της διαδικασίας, όπως την περνάμε από τους παλαιότερους στους νεώτερους γονείς.

Ανήκω σε μια ομάδα, πράγμα που μου έλειψε μετά την ολοκλήρωση της θεραπευτικής διαδικασίας στο πρόγραμμα.

Και το σημαντικότερο είναι ότι βρίσκομαι σε μια ομάδα που δεν μ’ αφήνει να ξεχάσω ή να παραβλέψω, ότι το σπουδαιότερο μέσο που έχουμε για να βοηθήσουμε τα παιδιά που είναι στην χρήση, είναι η έμπρακτη αγάπη. 

Να γιατί πιστεύω ότι εγώ και οι συνταξιδιώτες μου ανήκουμε στην μεγαλύτερη, την καλύτερη και την σπουδαιότερη από τις ομάδες του Συλλόγου.

Γιατί είναι δύσκολο, αλλά μαζί μπορούμε και το κάνουμε.[..]

 

 

[..]Μανώλης: Ομάδα Αγκαλιάς του Ξενώνα του  ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΑΘΕΚ ΣΤΡΟΦΗ

Μια ζεστή αγκαλιά για κάθε παιδί και κάθε γονιό που φιλοξενούμε. Μια ομάδα ευθύνης, καθαρότητας, ασφάλειας, εμπιστοσύνης, ζεστασιάς και εμπειρίας.

Κάθε παιδί που φιλοξενούμε είναι δικό μας παιδί.

Εδώ στο χώρο της Στροφής εγώ και η οικογένειά μου πήραμε τόσα πολλά ΚΥΡΙΩΣ ΟΜΩΣ εδώ πήρα τη ζωή του  παιδιού μου πίσω.

Είναι λοιπόν να δώσω κι εγώ κάτι σε αυτόν τον χώρο.

Στους νέους γονείς ένα χέρι να πιαστούν όπως έκαναν κάποιοι άλλοι γονείς για μένα. Στα παιδιά μια αγκαλιά και φροντίδα όπως στο δικό μου παιδί.