Έπαιξαν από Guns n’ Roses, Radiohead και Beatles, μέχρι Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Νίκο Ξυλούρη και Γιώτα Νέγκα. Η μουσική τους είχε νεύρο, ρυθμό, ζωντάνια και άκουσμα επαγγελματικό. Ήταν μια μπάντα δεμένη, από την αρχή μέχρι το τέλος και εμφανίστηκε στη Ζάκυνθο, για μια ακόμη φορά, έκτη στη σειρά, σε ένα κοινό που καταχειροκρότησε την προσπάθεια. Δεν επρόκειτο όμως για ένα τυχαίο μουσικό συγκρότημα αλλά για τη μπάντα των εφήβων που ανήκουν στο πρόγραμμα του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ) «Στροφή». Μουσική έμαθαν μέσα στο Κέντρο. Όμως ήταν το ελάχιστο δυνατό που τους προσφέρθηκε όσο διαρκεί το πρόγραμμα θεραπείας τους. Γιατί, εκτός από μουσική τα παιδιά αυτά έμαθαν τη δύναμη, την αυτοπεποίθηση, την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και την επιμονή. Δεν είναι και λίγα…

Ώρα 9 και μισή το βράδυ του Σαββάτου, στο Θεατράκι της Πλατείας Σολωμού. Η ζέστη ανυπόφορη, οι κερκίδες βράζουν. Κανείς ωστόσο δεν έδειξε να νοιάζεται και το κοινό συγκεντρωνόταν ολοένα πιο πυκνό στις κερκίδες, για την καθιερωμένη, ετήσια συναυλία του ΚΕΘΕΑ «Στροφή» στο νησί μας. Σε λίγα λεπτά, κανείς δεν σκεφτόταν τη ζέστη και η μουσική είχε συνεπάρει το κοινό: γονείς των παιδιών, κάτοικοι του νησιού, τουρίστες. Πάνω από δυόμιση ώρες τα μέλη της μπάντας έδωσαν, όπως κάθε φορά, τον καλύτερο, το δημιουργικότερο, τον καλλιτεχνικότερο εαυτό τους, με κερδισμένα όχι μόνο τα ίδια αλλά και όλους όσοι είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν τη συναυλία από κοντά.

Η συναυλία που πραγματοποιείται για 6η συνεχόμενη χρονιά, είναι ένα μόνο μέρος από τις δραστηριότητες των μελών του ΚΕΘΕΑ Στροφή που επισκέπτεται κάθε χρόνο το νησί μας, προκειμένου να απολαύσουν το απαραίτητο διάλειμμά τους τις ετήσιες καλοκαιρινές τους διακοπές, σε ένα καταπράσινο κάμπιγκ στο Τσιλιβή που τους φιλοξενεί κάθε χρόνο. Για να γίνεται αυτό, κάποιοι φορείς και άνθρωποι στο νησί άνοιξαν τις πόρτες τους για τα παιδιά και τους συνοδούς τους. Και γίνεται με τέτοια συνέπεια κάθε χρόνο, ώστε όλοι να σκέφτονται τακτικά τις διακοπές στη Ζάκυνθο και να ανυπομονούν να βρεθούν ξανά στο νησί.

«Αυτό που προσπαθούμε και θέλουμε κάθε φορά να πετύχουμε είναι να συνδυάζουμε τόσο τις διακοπές της Θεραπευτικής Κοινότητας και της Επανένταξης αλλά και της ευκαιρίας να παίξουν μουσική τα μέλη της», λέει η υπεύθυνη του Θεραπευτικού Προγράμματος, Κυρατσώ Σκοδρογιάννη. «Είναι ένας τρόπος να μεταδώσουμε το μήνυμα ότι στην απεξάρτηση «Μπορείς αλλά όχι Μόνος». Συνδυάζουμε την κοινωνική παρέμβαση και τη συναναστροφή με την τοπική κοινωνία της Ζακύνθου. Για αυτό έχουμε την υποστήριξη τόσο του Δήμου όσο και του Πολιτιστικού Συλλόγου «Ερωτόκριτος» Σκουλικάδου, που είναι σύμμαχος μας όλα αυτά τα χρόνια» προσθέτει. Είναι αλήθεια ότι τα μέλη του Συλλόγου κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν ώστε κάθε χρονιά η φιλοξενία της πολυμελούς ομάδας και η συναυλία, να ολοκληρωθούν με την καλύτερη δυνατή οργάνωση και να περάσουν όλοι καλά.

Η φετινή συναυλία έγινε λίγες μόλις ημέρες μετά την Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Χρήσης και Παράνομης Διακίνησης Ναρκωτικών, στις 26 Ιουνίου. Έτσι το μήνυμα «Χωρίς Εσένα, Αποκλείεται», ήταν ευκολότερο να περάσει και υπόσταση του μηνύματος ακόμα σημαντικότερη. «Στην ουσία είναι ένα μήνυμα για τη συμμετοχή του εξαρτημένου ανθρώπου και της οικογένειάς του αλλά και της κοινωνίας, μέσα σε μια διαδικασία πολύ ουσιαστική και πολύ βαθιά : Της απεξάρτησης. Για τις μικρές, τοπικές κοινωνίες, το μήνυμα είναι ακόμη πιο σημαντικό: συμμετέχοντας, βοηθώντας και υποστηρίζοντας το έργο της απεξάρτησης, ωφελούνται όλα τα μέλη αυτής της κοινωνίας από την προσφορά στον συνάνθρωπο», τονίζει η κα Σκοδρογιάννη.

«Είναι η έκτη φορά που παίζουμε στη Ζάκυνθο και η έβδομη που την επισκεπτόμαστε. Είναι ένα μέρος καταπληκτικό, χωρίς συζήτηση, οι άνθρωποι του νησιού είναι πάρα πολύ φιλόξενοι», λέει ο μουσικός της μπάντας και υπεύθυνος Κοινότητας, Αντώνης Παρλιάρος. «Η Ζάκυνθος έχει ένα θέμα με τα ναρκωτικά. Το γνωρίζω από συζητήσεις που κάνω με ανθρώπους του νησιού. Ελπίζω να κινητοποιηθεί κάποιος και να γίνει μια αρχή, να σωθεί έστω και ένας άνθρωπος», προσθέτει. Όσο για τη δύναμη της μουσικής, είναι αναμφισβήτητη. «Βγαίνουν για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια από αυτό που έκαναν, από την απάθεια και την εγκατάλειψη. Τα παιδιά αυτά γνωρίζουν νέα πράγματα, αποκτούν νέα ενδιαφέροντα και ερεθίσματα, παράλληλα βέβαια με την θεραπευτική δουλειά που γίνεται στην Κοινότητα», τονίζει ο κ. Παρλιάρος.

Ο Γιώργος, μέλος της Κοινότητας της ΣΤΡΟΦΗΣ, έρχεται στη Ζάκυνθο σχεδόν κάθε καλοκαίρι για τις καθιερωμένες διακοπές και για την επίσης καθιερωμένη εκδήλωση. «Είναι μια συναυλία που μας ενώνει με τους ανθρώπους της Ζακύνθου και μας βοηθά να περάσουμε ένα μήνυμα ότι μπορεί κάποιος να ξεφύγει από τα ναρκωτικά, αλλά όχι μόνος. Μπορεί και μέσα από τη μουσική, είναι και αυτό ένα δυνατό εργαλείο», λέει ο Γιώργος.

Η μπάντα της Στροφής το κάνει με το δικό της τρόπο εδώ και πολλά χρόνια στο νησί μας. «Θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους όσοι μας στηρίζουν στην προσπάθειά μας αυτή, το διάστημα που βρισκόμαστε στη Ζάκυνθο, κάθε χρόνο: τον Πολιτιστικό Σύλλογο «Ερωτόκριτος», τον Δήμο Ζακύνθου, την οικογένεια Τράνακα για την πολύτιμη στήριξή της, τα τοπικά ΜΜΕ για την προβολή. Όμως, αυτό που πρέπει να μείνει στη σκέψη όλων μας είναι ότι η «Στροφή» υπάρχει 365 μέρες τον χρόνο, 24 ώρες το 24ωρο. Η πρόσβαση στο ΚΕΘΕΑ και η φιλοξενία στην Κοινότητα είναι εφικτή σε όποιον την αναζητήσει. Όπως και ο Ξενώνας του Συλλόγου Οικογένειας του ΚΕΘΕΑ που στηρίζεται με όλο το δυναμικό από την αρχή της προσπάθειας», καταλήγει η κα Σκοδρογιάννη.

Η οικογένεια είναι ο βασικότερος παράγοντας που μπορεί να επηρεάσει την πορεία της θεραπείας στην Κοινότητα. Οι γονείς των εφήβων της «Στροφής» κάνουν έναν τιτάνιο αγώνα για τα παιδιά τους και, στο Σύλλογο Οικογένειας που έχουν ιδρύσει στηρίζουν ο ένας τον άλλον και όλοι μαζί τις οικογένειες που καταφεύγουν στη «Στροφή». «Δίνουμε έναν τεράστιο αγώνα ως γονείς και μέσα από μια εξωστρεφή δράση στη Ζάκυνθο, ενημερώνουμε και ευαισθητοποιούμε την τοπική κοινωνία για την πρόληψη των ναρκωτικών», λέει ο πρόεδρος του Δ.Σ. του Συλλόγου Οικογένειας, Σωτήρης Γρηγοράκης. «Τα παιδιά μέσα από την προσπάθεια της Κοινότητας, παίρνουν ξανά την ζωή στα χέρια τους, λειτουργούν ξανά αυτόνομα, χωρίς δεκανίκια και υποκατάστατα. Είναι ένας κίνδυνος για την ίδια τους τη ζωή αλλά και μια εξάρτηση που επηρεάζει τους ίδιους, την πορεία της ζωής τους και των οικογενειών τους».

Ο κ. Αλέξης Αλεξανδρόπουλος, μέλος του Συλλόγου για 2,5 χρόνια, με τον γιό του να βρίσκεται στην κύρια φάση της θεραπείας του περιγράφει την δυσκολία του γονιού να αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση. «Καλείσαι να κάνεις πράγματα που δεν έχεις ξανακάνει, αλλά δεν μπορείς να τα καταφέρεις χωρίς την υποστήριξη του προγράμματος. Μην ξεχνάτε, το σύνθημα «Μπορείς, αλλά όχι Μόνος», λέει ο ίδιος.