Κείμενα γονιών και εθελοντών του Συλλόγου Οικογένειας, όπως ακούστηκαν στο web radio του ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ στην εκπομπή της Δευτέρας 21 Φεβρουαρίου με θέμα: Ένα Ραδιόφωνο Θεραπευτής»
«Το διαδίκτυο έχει γίνει μέρος της ζωής μας, μέρος της επικοινωνίας μας, είμαστε αόρατα όλοι συνδεδεμένοι μεταξύ μας, μαθαίνουμε νέα, μοιραζόμαστε πράγματα.
Μαζί μας έχουμε όλοι ένα κινητό, ένα πομπό. Περπατάμε στο δρόμο και με τα ακουστικά μας ακούμε την μουσική μας και χαμογελάμε. Το ραδιόφωνο είναι η παρέα, η συμπαράσταση, η άλλη φωνή που ακούγεται στο δρόμο, στο σπίτι, στο αυτοκίνητο.
The web radio είναι και αυτό μία μορφή ραδιοφώνου μέσω διαδικτύου. Όταν ξεκίνησε το web radio των γονέων της Στροφής, συλλογίστηκα και είπα ότι είναι ευκαιρία, μέσα στο ηχοστούντιο, μπροστά από ένα μικρόφωνο να ανοίξω την καρδιά μου και να μεταφέρω τις προσωπικές μου εμπειρίες όσο καλύτερα μπορώ. Πόσοι γονείς, πόσα παιδιά ψάχνουν στο διαδίκτυο για μία λύση.
Σκοπός μου… να βοηθήσω άλλους ανθρώπους που διστάζουν, που δεν ξέρουν τι να κάνουν. Ξαφνικά έγινα συγγραφέας, ένα χαρτί και μολύβι ήταν αρκετό για να καταθέσω τα βιώματα μου, τις εμπειρίες μου. Όλη αυτή η διαδικασία από μόνη της πολλές φορές με έβαλε να ξανασκεφτώ και να ξανά βιώσω καταστάσεις από άλλη οπτική. Γράφοντας συνειδητοποίησα ότι είναι μία μορφή θεραπείας. Μπορεί να σας φαίνεται υπερβολή, αλλά ανατρέχοντας σε μια δυσάρεστη εμπειρία μου, με φέρνει αυτόματα μπροστά σε αυτό που βίωσα, πως το ξεπέρασα, με ποιόν τρόπο με σημάδεψε και το θυμάμαι.
Είναι μια πρόκληση, ξέροντας ότι αυτός ο άγνωστος που μπορεί να ακούει από την άλλη μεριά, αυτό από μόνο του σου γεννάει ένα αίσθημα ευθύνης, ένα αίσθημα ότι πρέπει να δώσω ένα πολύ ισχυρό μήνυμα, ότι τα πράγματα μπορεί να γίνουν πολύ χειρότερα, «προσέξτε, ελάτε εδώ, γιατί ναι μπορούμε να τα διορθώσουμε, αλλά ΟΛΟΙ μαζί, όχι μόνος».
Πίσω από την ανωνυμία του μικροφώνου, ελεύθερη μπορώ να μοιράζομαι εμπειρίες μου, να κάνω ανθρώπους να χαμογελούν, να πιστέψουν. Μπορώ να δημιουργήσω μία σχέση απευθυνόμενη στον ακροατή γεμάτη έμπνευση, γνώσεις, αληθινά παραδείγματα αλλά και μουσική. Γιατί το ραδιόφωνο είναι και ένα είδος τέχνης, μια μορφή έκφρασης, είναι δημιουργικότητα. Η μουσική μας είναι πάντα σχετική με το θέμα και συμβολίζει κάτι για τον καθένα, οι στίχοι πολλές φορές των τραγουδιών φτιάχνουν μια μεγαλύτερη ενιαία ιστορία. Σαν μια συνάντηση διαφορετικών κόσμων. Είναι μια ολοκληρωμένη και όμορφη πραγματικότητα. Είναι μαγεία.
Ακούγοντας το παιδί μου στο ραδιόφωνο είτε στο web είτε στο κρατικό, με έκανε να αισθανθώ υπερήφανη για την συμμετοχή του. Καταλάβαινε ότι έχει δυνατότητες που δεν φαντάστηκε, πως με την συνεργασία των άλλων παιδιών και του προσωπικού, γράφανε όλοι τους μικρά κείμενα διαμαντάκια. Σιγά σιγά δημιουργούσαμε μια διαφορετική σχέση. Εκφωνητής ο γιός μου, ακροάτρια η μαμά του. Περίμενα με λαχτάρα να ακούσω τα λόγια του, τις επιλογές του στα τραγούδια, να καταλάβω καλύτερα την ψυχή του. Μια καθάρια, ήρεμη και σταθερή φωνή που έλεγε την αλήθεια του.
Μέσα στο ηχοστούντιο της Στροφής, εκεί που γίνονται οι εκπομπές, εκεί δίπλα γίνονται και οι πρόβες της μπάντας της Στροφής. Όλο αυτό είναι ένα θαύμα, παιδιά-θεραπευτές μαζί. Η μουσική ενώνει. Ο υπεύθυνος του ραδιοφώνου, ο Τάσος μαζί με τον Αντώνη, υπεύθυνο της κοινότητας, ένα δίδυμο καταπληκτικό και τα παιδιά περνούν πολλές ώρες μαζί δημιουργώντας μια μπάντα αξιώσεων. Μια μπάντα που έχει δώσει συναυλίες, όσο και αν σας φαίνεται παράξενο σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.
Νιώθω την υποχρέωση να σας μεταφέρω τα συναισθήματα μου. Εμείς εδώ στη Στροφή ξέρουμε καλά τι δύναμη της ομάδας, της επικοινωνίας, της αγκαλιάς. Ξέρουμε πως να σας αγκαλιάσουμε, να σας ακούσουμε, όπως έχουμε συνηθίσει με στοργή και αγάπη. Είμαστε σε δύσκολη εποχή. Μπορεί να μην πέφτουν βόμβες, να μην ακούμε σφαίρες, αλλά είμαστε σε έναν πόλεμο που πρέπει να βγούμε νικητές.
Και ΝΑΙ, θα βγούμε πάλι νικητές, όπως έχουμε μάθει εμείς εδώ στη Στροφή. Και να βρήκαμε τον τρόπο να είμαστε όλοι μαζί και …χώρια, ασφαλείς. Και ξεκινάμε να συνεχίσουμε το έργο μας, μέσα από την καρδιά μας.
Στην εκπομπή μας θα ακούσουμε τραγούδια της μπάντας. Τώρα θα ακούσουμε την συμμετοχή του γιού μου Πέτρου μαζί με την Πέννυ Μπαλτατζή, σε μία συναυλία με μεγάλο ακροατήριο. Καλή ακρόαση».
Θεοδώρα
«Θεραπεία μέσα από το ραδιόφωνο…
Είχα ακούσει για πολλές μορφές θεραπείας, δραματοθεραπεία, θεραπεία μέσα από την τέχνη, ζωοθεραπεία, μουσικοθεραπεία, αλλά ποτέ δεν φανταζόμουν πως θα μπορούσε να υπάρχει θεραπεία μέσω του ραδιοφώνου. Έτσι, όταν ήρθα για πρώτη φορά στην ομάδα ραδιοφώνου δεν ήξερα τι να περιμένω. Πίστευα πως το ραδιόφωνο ήταν απλώς ένα μέσο ενημέρωσης και σίγουρα μία συντροφιά. Δεν είχα όμως συνειδητοποιήσει το πόσο βοηθητική και ουσιαστική έχει υπάρξει στην ζωή μου αυτή η συντροφιά.
Άρχισα να σκέφτομαι πως το ραδιόφωνο ήταν εκεί όταν ήμουν στεναχωρημένη αλλά και όταν ήμουν χαρούμενη, στις πιο μοναχικές αλλά και στις πιο κοινωνικές στιγμές μου. Άτυπα, ήταν μία μορφή ψυχοθεραπείας. Σκέφτομαι πως συνήθως, επιλέγω τον κάθε σταθμό ανάλογα με την διάθεση μου, τα γούστα μου στην μουσική και τους παρουσιαστές που προτιμώ ώστε να περιβάλλεται η κάθε στιγμή από την σωστή μουσική και όχι μόνο.
Κάπως έτσι κατάλαβα πως δουλεύει και αυτή εδώ η εκπομπή, θεραπευτικά! Όμως, με έναν διαφορετικό τρόπο καθώς προστίθεται και ο ρόλος του συντελεστή-παρουσιαστή που από μόνος του είναι θεραπευτικός αφού μέσα από την συμβολή στην δημιουργία μίας τόσο καθημερινής δραστηριότητας, οι εμπλεκόμενοι γονείς και παιδιά αλλά και φίλοι της ΣΤΡΟΦΗΣ μοιράζονται όσα τους απασχολούν και μαθαίνουν καινούργιες πτυχές του εαυτού τους, κάνοντας ταυτόχρονα κάτι δημιουργικό και δημιουργώντας ουσιαστικές σχέσεις.
Από την άλλη δίνουν την ευκαιρία στους ακροατές μέσα από την αλήθεια τους να ακουστεί το μήνυμα της ΣΤΡΟΦΗΣ σε σπίτια και ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Το μόνο που χρειάζεται είναι το πάτημα μερικών κουμπιών. Γράφοντας λοιπόν αυτό το κείμενο συνειδητοποιώ πως κομμάτι της θεραπείας και της προσωπικής αυτό-βελτίωσης κάποιου μπορούν να αποτελέσουν ακόμα και τα πιο καθημερινά πράγματα, όπως η ενασχόληση με το ραδιόφωνο.
Αναστασία Τ., Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας
«Όλες οι ραδιοφωνικές εκπομπές μπορεί να είναι μαγικές και να μας ανοίγουν μια πόρτα στο όνειρο, μα το δικό μας ραδιόφωνο εδώ στη Στροφή έχει κάτι το πολύ ξεχωριστό. Είναι ένας ακόμα θησαυρός, που πλέκουμε με τα χέρια και τις καρδιές μας όλοι μαζί.
Όταν πρωτοήρθαμε στη Στροφή, σ’ αδιέξοδο μεγάλο και βαθύ πόνο, ένιωσα να κόβεται με το μαχαίρι η γελαστή μεριά της ζωής, οι όμορφες μέρες και τα ζεστά δειλινά με τα τραγούδια, τα ποιήματα, τα ζωγραφιστά βότσαλα και τους κυκλικούς χορούς στην αμμουδιά. Το συναπάντημα με τη χρήση, είχε στεγνώσει την ψυχή μου και βούτηξα με βαριά καρδιά στο Πρόγραμμα για μια μάχη ζωής.
Μάχη αληθινή, ναι, μάχες καθημερινές, πόλεμο κάνουμε να ελευθερωθούμε από τις ουσίες. Αποφασισμένο πόλεμο, αλλά τελικά αλλιώτικο πόλεμο, πόλεμο με την καρδιά, από καρδιά σε καρδιά…
Στη χρήση ένα δρόμο γιατρειάς έχουμε μόνο: να ξανασυναντήσουμε και να συνδεθούμε ουσιαστικά με τον εαυτό μας, με το σύντροφό μας, με το παιδί μας που πλανήθηκε, με τ’ άλλα μας παιδιά, με τους άλλους γονείς, με τις ομάδες μας, με τους θεραπευτές μας. Εδώ μαθαίνουμε να μιλάμε για να γιατρευτούμε. Ανοίγουμε σιγά σιγά το παλιό σκοτεινό στρείδι που κρύβουμε μέσα μας κι αρχίζουμε να αγγίζουμε και να ξεδιπλώνουμε στο φως τα ανείπωτα που στοίχειωσαν τη ζωή μας. Και εδώ επιτέλους δεν μιλάμε στον τοίχο, μιλάμε μέσα σε μια αγκαλιά συντρόφων ομότιμων, που μας ακούνε με βαθιά προσοχή και αποδοχή, που δεν μας αποπαίρνουν, που καταλαβαίνουν για ποιο πράγμα μιλάμε. Έτσι βρίσκουμε τη δύναμη να ανοίξουμε το άβατο με τα αδιέξοδα και τις πληγές μας. Και επιτέλους τολμάμε να ζητήσουμε βοήθεια. Στις θεραπευτικές μας ομάδες, και σε ό,τι κάνουμε στη Στροφή, μαθαίνουμε πώς να ζητάμε και πώς να δίνουμε υποστήριξη. Μοιραζόμαστε το δρόμο της επούλωσης. Ανακαλύπτουμε μια καινούργια, ουσιώδη και γελαστή οπτική για τους εαυτούς μας και τον κόσμο. Δεν είμαστε πια μόνοι και μόνες στα αδιέξοδά μας, βρίσκουμε τα χαμένα κλειδιά της ύπαρξής μας! ξανακερδίζουμε πλήρη εκτίμηση για μας και τα παιδιά μας!
Μοιραζόμαστε ιδέες, πρωτοβουλίες και δημιουργικότητα. Μια τέτοια εστία με θαύματα είναι και η ομάδα του ραδιοφώνου μας.
Εδώ, μαζί γονείς και παιδιά, μαθαίνουμε να περπατάμε παρέα την καθαρή ζωή.
Όταν σας ακούω, αγαπημένοι μας έφηβοι και έφηβες να μιλάτε στην κοινή μας εκπομπή, καθηλώνομαι. Η καρδιά μου πάει στη θέση της, ακούγοντας τις φωνές σας στέρεες, ακέραιες, γελαστές και ξεκάθαρες. Στα λόγια σας ζω τα ίχνη ενός θανάσιμου ταξιδιού που έχετε καταφέρει να το κάνετε φως, τρυφερότητα, πίστη και σιγουριά. Εκτιμώ κάθε λέξη, κάθε παύση, κάθε ανάσα, κάθε ήχο, κάθε σκέψη, κάθε κατάθεσή σας στις συναντήσεις μας! Οι αφηγήσεις σας ξεδιπλώνουν μπροστά στα μάτια μας το θαύμα! Μας λέτε με τα πιο όμορφα, απλά και σίγουρα λόγια πώς ξανακερδίζετε τη ζωή! Σέβομαι, τιμώ κι ευγνωμονώ τόσο, τόσο πολύ κι αυτό που κάνετε, που έχετε πάρει τη ζωή και το προχώρημά σας στα χέρια σας, αλλά και τον τρόπο που μοιράζεστε μαζί μας και με τους ακροατές μας στιγμές της διαδρομής σας προς τη ζωή και τη χαρά ξανά.
Με τη δουλειά αυτή θυμόμαστε κι όλοι οι γονείς πως είμαστε εντάξει. Και οι γονείς είναι εντάξει! Και η Σίσσυ, και η Σταματική, και η Δήμητρα, και ο Δημήτρης και η Βιβή είναι εντάξει! Γιατί, ναι, δεν είναι ολόκληρη η πορεία των παιδιών μας στα δικά μας χέρια, αλλά τώρα καταλαβαίνουμε πως πάρα πολλές δικές μας στάσεις, επιλογές και δυσκολίες συνδέονται άμεσα με τη χρήση των παιδιών μας. Δεν περνάμε από δικαστήριο οι γονείς εδώ, όχι, όχι, συνείδηση αποκτάμε, επίγνωση, πιο καθαρή σκέψη. Λαμπικάρουμε τη σκέψη μας όπου ήταν θολωμένη, εξαγνίζουμε μέσα στην πραγματικότητα τη σύγχυση και τα λάθη μας.
Βάλσαμο είναι και οι μουσικές που διαλέγουμε στις εκπομπές μας. Κάθε αγαπημένο τραγούδι φέρνει στιγμές και μνήμες που μετουσιώνουν και γιατρεύουν τις λύπες μας. Η ομορφιά, η αρμονία δεν περισσεύει ποτέ, ίσα ίσα μόνο αυτή μπορεί να ξεκλειδώσει φυλακισμένα συναισθήματα και ανάγκες. Να φυσήξει ένα αεράκι πρίμο και να πάρουν μπροστά τα πιο βαθιά μας όνειρα για μια ζωή ολόκληρη, ουσιαστική…
Για να κάνουμε κάθε εκπομπή δίνουμε χρόνο αρκετό για να ζυμώσουμε τις ιδέες ανάμεσά μας και μετά κάθε μία, κάθε ένας χωριστά να καταγράψουμε την προσωπική μας οπτική. Η ώρα που αφιερώνουμε για να καθίσουμε ήσυχα σε μια γωνιά για να συλλογιστούμε και να γράψουμε είναι πολύτιμη. Καταθέτουμε κομμάτια από τη ζωή μας, χωρίς περιπλοκότητα, χωρίς προσποίηση, γιατί δεν είμαστε συγγραφείς, δεν έχουμε σκοπό να εντυπωσιάσουμε ή να μαγέψουμε. Να μοιραστούμε θέλουμε τις ζωές και τις προσπάθειές μας. Μοιρασμένη χαρά διπλή χαρά, λένε, και μοιρασμένη λύπη, μισή λύπη.
Και είναι σημαντική είναι η απόφασή μας να σπάσουμε τη σιωπή, το πέπλο της σιωπής που σκεπάζει τη χρήση. Μιλάμε λοιπόν, και σπάμε το κρυφτό, το δέος, τη ντροπή και την απαξίωση που σημαδεύουν τη χρήση.
Κυρίως εδώ μιλάμε για τα βήματα που κάνουμε σαν άνθρωποι στον αγώνα μας με τη χρήση. Λέμε πως ξαναχτίζουμε τον εαυτό μας απ’ την αρχή! Πώς χιλιοστό χιλιοστό ξαναχτίζουμε την οικογένειά μας απ’ την αρχή! Τη σχέση με το σύντροφό μας! πώς ξαναβρίσκουμε τη θέση μας στον κόσμο!
Όταν το μοιραζόμαστε αυτό με άλλους γονείς κερδίζουμε διπλά. Κερδίζουμε κι εμείς κι ελπίζουμε πως κερδίζουν κι άλλοι γονείς που μας ακούτε.»
Διάλεξα τα τραγούδια:
1. Το πέλαγο είναι βαθύ - Στέλιος Καζαντζίδης & Μαρινέλλα. Στίχοι Μουσική: Μάνος Χατζηδάκης, Παίζει μπουζούκι ο Μανώλης Χιώτης (https://youtu.be/vsoSYIs_DMU)
Το πέλαγο είναι βαθύ,
κι η αγάπη είναι μεγάλη
έχω έναν πόνο στην ψυχή
και ποιος θα μου τον βγάλει
Το πέλαγο είναι γλυκό,
χάδι μαζί και δάκρυ
και με κυλάει αφρίζοντας
στου ορίζοντα την άκρη.
Το πέλαγο είναι παιδί,
τρέχει και δεν το φτάνω
παιδί και στην αγάπη του,
που σαν παιδί το χάνω.
Στίχοι
Είσαι ένα περιστέρι
Που πετά στον ουρανό
Πάμε να βρούμε ένα αστέρι
Σε ένα κόσμο μακρινό
Πάμε να βρούμε ένα αστείο
Σε ένα κόσμο μακρινό
Έλα να
Έλα να
Βρούμε ένα αστέρι
Που πετά
Που πετά
Ψηλά στον ουρανό
Είσαι ένα καρδιοχτύπι
Μου έχεις κόψει τα φτερά
Έλα πάρε μου την λύπη
Έλα δώσε μου την χαρά
Έλα πάρε μου την λύπη
Έλα δώσε μου την χαρά
Είσαι ένα καρδιοχτύπι
Μου έχεις κόψει τα φτερά
Τα γαρύφαλλα σου μέτρα
Σε αγαπώ όσο κανείς
Κάνω την καρδιά μου πέτρα
Και προσμένω να με δεις
Κάνω την καρδιά μου πέτρα
Και προσμένω να με δεις
Έλα και
Έλα και
Και σε περιμένω
Στην γωνιά
Στην γωνία
Του δρόμου να με δεις
(Πηγή: Musixmatch)
Βιβή
«Τεχνητά ηλεκτρομαγνητικά κύματα για αληθινά αισθήματα.
Στον αέρα του ραδιοφώνου που μεγάλωσα θυμάμαι τραγούδια σε πρώτες μεταδόσεις. Ειδήσεις και αφιερώσεις. Λόγια από χροιές μοναδικές και αθλητικά τις Κυριακές.
Να μεγαλώνω στην ελεύθερη ραδιοφωνία με κάτι παλιούς πειρατές. Να παίζουν τα ραδιόφωνα τραγούδια για το τίποτα γραμμένα. Κι εγώ να ακούω στον ύπνο μου γυρεύοντας μιαν έξοδο κινδύνου.
Έτσι ήταν το ραδιόφωνο. Έξοδος κινδύνου και είσοδος σε χώρο μεταβατικό. Και για τον έφηβο εαυτό μου σε χώρο υπερβατικό. Αρμονία fm στα 90s κι εγώ σε ρόλο παραγωγού να παίζω το φώσφορο. Κι η Αλεξίου να τσαλακώνει το βινύλιο. Οι Ζeppelin κι οι Smiths να συνδιαλέγονται με τη Μοσχολιού και να τους αδερφούς Κατσιμίχα. Νυχτερινές εκπομπές στη χιονισμένη σκοπιά σε φυλάκιο της Ξάνθης. Το πρώτο μου τραγούδι στον αέρα. Τη φωνή μου στον Πόλις. Τον Τζίμη. Τη Δημητρα. Τον Οδυσσέα. Άνθρωποι που με πήγαν παραπέρα. Με ταξίδεψαν με ανάσες μελωδικές. Με συντόνισαν με τον εαυτό που ζήλεψα. Σε καλοκαιρινές διακοπές. Σε σχολικές καταλήψεις. Σε άγρυπνες βόλτες στην παραλιακή. Στην εποχή της αθωότητας. Στο σήμερα. Στο τώρα.
Ραδιόφωνο. Τόπος επαφής με σκέψεις συναισθήματα γνώσεις κι αντιλήψεις. Τόπος συνάντησης και συγκίνησης. Τόπος αγωγής της ψυχής, θεραπείας και στροφής.
Μην πάμε απόψε πουθενά
Μια βόλτα στα ερτζιανά
Ραδιόφωνο σ ´ευχαριστώ για όλα.»
Το τραγούδι που θα ήθελα να ακουστεί στην επόμενη εκπομπή είναι το «Μια πίστα από φώσφορο» (Θ. Μικρούτσικος. Λ. Νικολακοπούλου. Χ. Αλεξίου: https://youtu.be/lHRLMw8DpSo) μιας που είναι το πρώτο τραγούδι που έπαιξα σε δική μου εκπομπή στα ερτζιανά.
Σας ευχαριστώ.»
Δημήτρης Τ.
«Ετυμολογικά η λέξη ραδιόφωνο είναι σύνθετη και προέρχεται από τη Λατινική λέξη radio radius που σημαίνει ακτίνα και phone πού είναι η φωνή.
Το ραδιόφωνο από πολύ παλιά, είναι ένα σύστημα τηλεπικοινωνίας που χρησιμοποιεί ηλεκτρομαγνητικά κύματα συγκεκριμένης εμβέλειας και συχνότητας για τη μετάδοση ακουστικών μηνυμάτων π.χ. ομιλίες μουσικές, αναμεταδόσεις ραδιοφωνικών εκπομπών συζητήσεις περιγραφές, σε μεγάλες αποστάσεις από άκρη σε άκρη ενός τόπου χώρου και χρόνου.
Το ραδιόφωνο από τη στιγμή της εφεύρεσης του έως και τις μέρες μας χρησιμοποιείται σε διάφορους τομείς της ζωής μας και μάλιστα όλο και περισσότερο όσο εξελίσσεται και η τεχνολογία! Η πλειοψηφία χρησιμοποιεί το ραδιόφωνο στο σπίτι, στο αυτοκίνητο σε κέντρα διασκέδασης, για ψυχολογικούς λόγους, καθώς επίσης χρησιμοποιείται για πολιτιστικά δρώμενα όπως θέατρα, αγώνες αθλημάτων, μέχρι και για την ενημέρωσή μας για γεγονότα της επικαιρότητας.
Επειδή λοιπόν, η ανάγκη της επικοινωνίας και της σύνδεσης είναι έμφυτη στους ανθρώπους, πάντα υπήρχε η ανάγκη της ύπαρξης των μέσων της επικοινωνίας αυτής. Αυτή ακριβώς η ανάγκη οδήγησε τους ανθρώπους της Στροφής στην δημιουργία του ηχοστούντιο και κατ’ επέκταση της ραδιοφωνικής εκπομπής. Το ραδιόφωνο της Στροφής είναι η φωνή της κοινότητας προς τα έξω. Έχει μεγάλη δύναμη και είναι το καλύτερο όπλο κατά των εξαρτήσεων. Γίνεται με σεβασμό και με ασφάλεια! Η ικανοποίηση στο τέλος της κάθε εκπομπής είναι τεράστια και για τα παιδιά και για τους γονείς που συμμετέχουμε.
Όταν ήρθαμε στο πρόγραμμα με τον γιο μου και πρώτοάκουσα το ραδιόφωνο της Στροφής εντυπωσιάστηκα. Εντυπωσιάστηκα με τη φωνή των παιδιών με τις ωραίες εκπομπές, με τους γονείς και ένιωθα μία μεγάλη χαρά και εμπιστοσύνη στο πρόγραμμα. Ανυπομονούσα για την ραδιοφωνική εκπομπή με μεγάλη χαρά. Ήταν η ώρα που θα έκανα ένα διάλειμμα από τη δουλειά μου ή η ώρα που πήγαινα στο σύλλογο για την ομάδα μου και απολάμβανα την παρέα τους. Έπαιρνα όχι μόνο δύναμη, αλλά ικανοποίηση και σιγουριά. Έφτιαχνα εικόνες με το μυαλό μου και ανυπομονούσα πότε θα βρεθώ και εγώ ανάμεσα σε αυτούς τους γονείς της ραδιοφωνικής ομάδας. Ήθελα να εκφράσω μέσα από τη φωνή μου τα συναισθήματά μου και να επικοινωνήσω με τους ακροατές δίνοντας το δικό μου μήνυμα για τη πορεία του γιού μου και της δική μου στο πρόγραμμα και την σπουδαιότητά του.
Η γλυκιά και καθαρή φωνή της Ειρήνης Γαβαλά αλλά και η αγάπη για αυτό που κάνει ως υπεύθυνη της ομάδας των γονιών, με έκανε να οραματίζομαι τη θέση μου στην ομάδα ραδιοφώνου. Με υπομονή και επιμονή ήρθε αυτή η ώρα και για μένα. Όμως δεν είναι εύκολο, θέλει χρόνο για τα μέλη του ραδιοφώνου. Επιλέγονται με κάποια κριτήρια συναισθηματικής ωριμότητας. Με το πώς αισθάνονται, τι στόχους έχουν και γενικά την πορεία που έχουν διανύσει μέσα στο πρόγραμμα.
Στην κοινή ραδιοφωνική εκπομπή με τα παιδιά, απολαμβάνω την επικοινωνία μου μαζί τους, βλέπω την εξέλιξή τους και χαίρομαι που το ραδιόφωνο γίνεται ένα μέσο θεραπείας και επικοινωνίας και έχει αλληλεπίδραση θετική και στις δύο πλευρές. Η οργάνωση η ζεστασιά και η αγάπη του Τάσου Γιαννίκου σε αυτό που κάνει αντανακλάται στις φωνές των παιδιών σε κάθε εκπομπή.
Διαμέσου λοιπόν του ραδιοφώνου έρχεται η σύνδεση, η παρέα σε ένα ταξίδι συναισθημάτων με πολλές ειδήσεις, με νέα ακούσματα και με έντονη χαρά και ικανοποίηση στο τέλος ότι όλα κύλησαν όμορφα και ωραία. Από τη δυσκολία και το σκοτάδι γίνεται η υπέρβαση και βγαίνουν στο φως μεγάλες χαρές και συγκινήσεις μέσα από την έκφραση! Και στο τέλος αυτό που εισπράττουμε από κάθε ραδιοφωνική εκπομπή και υπερτερεί είναι η δύναμη να συνεχίσουμε τη μάχη μας για τη ζωή. Είμαστε αισιόδοξοι γιατί με αγάπη και ομαδικότητα μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα!!!!
Το τραγούδι που διάλεξα μου θυμίζει το ραδιόφωνο στην παιδική μου ηλικία γιατί έπαιζε συνέχεια σε όλα τα ραδιόφωνα και είναι της
Καλή ακρόαση και καλή συνέχεια! Σας ευχαριστώ!»
Σταματική
«Γεια σας είμαι η Δήμητρα και θα μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου από το ραδιόφωνο. Το web radio το γνώρισα από τον γιο μου, τον Χαράλαμπο, που συμμετείχε όταν ήταν στην κοινότητα.
Θυμάμαι που καθόμουν κάθε Δευτέρα να ακούσω την εκπομπή των παιδιών. Ήθελα απόλυτη ησυχία και καθόμουν ακίνητη για να μην χάσω τίποτα από την εκπομπή που συμμετείχε το παιδί μου. Ήταν σαν να σταμάταγε όλος ο κόσμος για δύο ώρες. Την συγκίνηση, την περηφάνια, την αγάπη που ένιωθα κάθε φορά που τον άκουγα στο ραδιόφωνο. Έστελνα και μηνύματα και ζούσα για τις απαντήσεις που έδινε στα μηνύματά μου μέσα από την εκπομπή. Υπήρχε μία επικοινωνία μεταξύ μας μέσα από το ραδιόφωνο. Περίμενα με αγωνία τις Δευτέρες για να τον ακούσω.
Αγάπησα τόσο πολύ τις εκπομπές από το ραδιόφωνο, που ήθελα να συμμετέχω και εγώ. Έκανα το αίτημα μου και όταν αυτό εγκρίθηκε πέταξα από τη χαρά μου που θα έκανα κοινές εκπομπές με τον γιο μου.
Η χαρά, η υπερηφάνεια και η συγκίνησή μου ήταν μεγάλη που έκανα με το παιδί μου μαζί εκπομπή. Δημιουργήσαμε κοινές εμπειρίες μέσα από το ραδιόφωνο και αυτό ήταν πολύ θεραπευτικό και για τους δυο μας.
Εγώ συνεχίζω και συμμετέχω στο web radio με χαρά και ευγνωμοσύνη και κάθε φορά που τελειώνει μία εκπομπή νιώθω ολοκλήρωση και ευτυχία.
Χαίρομαι να ακούω τα παιδιά στις κοινές εκπομπές μας, νιώθω υπερήφανη για το καθένα ξεχωριστά και λατρεύω κάθε λεπτό της εκπομπής. Επίσης είναι πολύ θεραπευτικό για μένα να ακούω την Κυρατσώ να σχολιάζει κάποιο θέμα της εκπομπής.
Αγαλλιάζω με τα τραγούδια που έχουν επιλέξει γονείς και παιδιά για να ακουστούν στην εκπομπή. Οι δύο ώρες που διαρκεί η εκπομπή μου φαίνονται λίγες.
Χαίρομαι με τον Τάσο και τις συμβουλές που δίνει στα παιδιά για να βγει άψογη η εκπομπή. Επίσης είναι θεραπευτικό για μένα να βλέπω με πόση υπομονή και αγάπη κάνουν τις εκπομπές τα παιδιά.
Μέσα από τις εκπομπές έχω νιώσει τα πιο δυνατά συναισθήματα. Αγάπη, υπομονή, ευτυχία, δέος, εμπιστοσύνη, αγωνία, υπερηφάνεια και θέλω να τα νιώθω για πολύ καιρό ακόμα μέσα από τη συμμετοχή μου στο ραδιόφωνο.
Το ηχοστούντιο που γίνονται οι εκπομπές είναι μαγικό, έχει πολύ θετική ενέργεια και όταν πήγαινα εκεί ως δια μαγείας μου έφευγε όλο το άγχος και η πίεση που είχε συσσωρευτεί.
Νιώθω πολύ υπερήφανη για όλα τα παιδιά που συμμετέχουν. Εύχομαι στον καθένα ξεχωριστά καλές εκπομπές και στον Τάσο, τον υπεύθυνο του web radio, θέλω να δώσω μια μεγάλη αγκαλιά και ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Δήμητρα
