ΔΗΜΗΤΡΗΣ Τ.

Στις 7 Δεκέμβρη του 1987 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ καθιέρωσε την 26η Ιουνίου ως «Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών και της Παράνομης Διακίνησής τους» με σκοπό την παγκόσμια ευαισθητοποίηση για τις επιπτώσεις της χρήσης και διακίνησης των ναρκωτικών ουσιών.
Έναν χρόνο μετά λειτούργησε το ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ που από το 1988 απευθύνεται σε έφηβους και νέους χρήστες ναρκωτικών ουσιών και τις οικογένειές τους. Στην φιλόξενη δομή του παρέχει υποστήριξη σε όλα τα στάδια συμμετοχής στο πρόγραμμα. Στο πλαίσιο της πρακτικής μου για το μεταπτυχιακό της Συμβουλευτικής του ΕΚΠΑ, του Δημοκριτείου και της Ψυχολογίας Κρήτης, βρέθηκα στο Συμβουλευτικό Σταθμό των Δικαστηρίων Ανηλίκων Αθήνας όπου το ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ υποστηρίζει επίσης εφήβους και νεαρούς ενήλικες που σχετίζονται με τη χρήση ουσιών και ενδεχομένως την παραβατική συμπεριφορά και παραπέμπονται για συμβουλευτική. Επίσης στο ίδιο πλαίσιο συμμετείχα ως βοηθός συντονιστή στο πρόγραμμα συμβουλευτικής υποστήριξης στο Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα. Το πρόγραμμα εκεί συνδράμει την προοπτική αποφυλάκισης δίνοντας τη δυνατότητα για ένταξη στη Θεραπευτική Κοινότητα ΣΤΡΟΦΗ, τηρουμένου του νομικού πλαισίου.
Μέσα από την ιστορική αναδρομή αποτυπώνεται η χρήση ψυχοδραστικών ουσιών αρχικά ως παραβατική και στη συνέχεια ως νοσολογική, πράγμα που μαρτυρά τη σταδιακή αλλαγή της κοινωνικής στάσης απέναντι στο φαινόμενο. Η εγκατάσταση της ουσιοεξάρτησης σχετίζεται πλέον με το βίο-ψυχικό αλλά και το κοινωνικό υπόβαθρο και συναρτάται με την οικονομική, κοινωνική και συναισθηματική αποστέρηση. Για το λόγο αυτό η φιλοσοφία του ΚΕΘΕΑ-Στροφή ήρθε να παράσχει ξεκάθαρο πλαίσιο αρχών και αξιών και ένα ασφαλές περιβάλλον που διευκολύνει την ουσιαστική «Στροφή» στη ζωή µε ποιότητα και νόημα. Στο ΚΕΘΕΑ Στροφή η εμπλοκή μου σε ατομικές συναντήσεις με ωφελούμενους και με την ομάδα εξυπηρετούμενων στο Κατάστημα Κράτησης, η επαφή με τους συνεργάτες και η μεταξύ μας διάδραση κατέστησε την πρακτική μια εμπειρία πλούσια αλλά και απαιτητική, σπουδαία όχι μόνο για την επαγγελματική εξέλιξη αλλά και για την προσωπική μου ανάπτυξη. Μέσα από τη συμβουλευτική διαδικασία στην οποία ενεπλάκην επιστρατεύοντας και καλλιεργώντας δεξιότητες, κατανοώ και εκτιμώ πόσο σημαντική είναι η αναπλαισίωση της χρήσης ουσιών στην αναζήτηση νοήματος ζωής. Η θεραπευτική συμμαχία μέσα από την αποδοχή, την ενσυναίσθηση και τον σεβασμό ένιωσα να προάγει την ανθεκτικότητα και την αυτοεκτίμηση και εμφυσώντας πίστη και ελπίδα να συνδράμει την αναζήτηση νοήματος σε μια ζωή δίχως ουσίες αλλά με ουσία.
Σας ευχαριστώ πολύ γι’ αυτή την ευκαιρία και τη συμπερίληψη.
 

ΒΙΒΗ Κ.
 
34 χρόνια ναι στη ζωή!

34 χρόνια γιορτάζουμε φέτος με τη Στροφή μας! 34 χρόνια μέσα στα οποία έγιναν τόσα πολλά στον κόσμο! Όταν πάω πίσω στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και στις αρχές της δεκαετίας του ’90, αισθάνομαι πως γυρίζω σε μια άλλη εποχή. Όταν άρχισε να λειτουργεί η Στροφή, το μακρινό 1988, επικοινωνούσαμε με σταθερά τηλέφωνα και οι πρώτοι υπολογιστές, οι ελάχιστοι πραγματικά, ήταν σαν βελτιωμένες γραφομηχανές! Οι ζωές μας ακόμη δεν είχαν εμπλακεί και καθοριστεί σε τόσο μεγάλο βαθμό απ’ το διαδίκτυο και την πληροφορική!

Κοιτάζω τις φωτογραφίες που φυλάω από εκείνο τον καιρό από τη Στροφή μας! φωτογραφίες που τις είχε τραβήξει ο καλός μας ο φίλος ο Γκιουλάκης. Στεκόμαστε σφιχταγκαλιασμένοι γονείς και παιδιά, στο γήπεδο ή έξω από την κοινότητα. Το πλήγμα της χρήσης είναι νωπό ακόμη στα πρόσωπά μας, αλλά είμαστε εδώ πια, είμαστε μαζί, έχουμε βρει ένα δρόμο, μας αγκάλιασαν οι φτερούγες της Στροφής! Και να τότε, ένα τεράστιο χαμόγελο επιτέλους, γιατί νιώσαμε πως η προσπάθεια να σωθούμε από τη χρήση είχε προοπτική! Το βλέπαμε να συμβαίνει μέρα με τη μέρα μπροστά στα μάτια μας! βλέπαμε μέρα με τη μέρα να έρχεται ξανά η φλόγα της ζωής στα μάτια των παιδιών μας και τα σβησμένα χαμόγελα να ξανανθίζουν! Είχαμε κερδίσει πια την ελπίδα πως η χρήση έχει επιστροφή!

Πολύ καινούργιο αυτό για τα μέχρι τότε δεδομένα! Μέχρι τη δεκαετία του ’80 όποιες οικογένειες τύλιγε η χρήση ήταν χαμένες! Δεν υπήρχε δρόμος επιστροφής. Οδυνηρό, ντροπιασμένο τέλος για το μέλος που έκανε χρήση. Και ολόκληρη η οικογένεια ζούσε μέσα στη σιωπή και το στίγμα και με τεράστιες απώλειες οικονομικές και συναισθηματικές... Ποιος είχε το κουράγιο τότε να τα βάλει με τη χρήση; Κ α ν ε ί ς!

Εμείς μέσα από το ΚΕΘΕΑ υπήρξαμε οι πρώτες γενιές γονιών που είχαμε το προνόμιο να παλέψουμε τη χρήση και να βγούμε ζωντανοί και καθαροί απ’ αυτή. Πόσο μεγάλη ευγνωμοσύνη για τους πρωτοπόρους θεραπευτές, για τους πρωτοπόρους γονείς και τους πρωτοπόρους έφηβους χρήστες, τα παιδιά μας που έδωσαν τη μάχη και βγήκαν καθαροί!

Τώρα μετά από δεκαετίες πορείας φαίνεται σχεδόν δεδομένο και αυτονόητο πως μπορεί να υπάρξει επιστροφή από τη χρήση. Είναι γεγονός, το ξέρουμε, το ζούμε. Αλλά ο άθλος αυτός δεν έγινε μόνος του! Ένας τιτάνιος αγώνας πίσω από αυτό το θαύμα! Μια μεγάλη κυψέλη ζωής το ΚΕΘΕΑ, με εκατομμύρια μέλισσες, η κάθε μια αφοσιωμένη στο συλλογικό έργο να ξανακερδίσουμε τη ζωή! Χέρι χέρι, δίπλα δίπλα, χωρίς πολλά λόγια και διαφημίσεις, χιλιάδες άνθρωποι, έχουμε ενώσει μυαλό και καρδιά κι όλη τη δύναμη των χεριών μας για να γυρίσει ο ήλιος, να σηκωθεί λίγο ψηλότερα!

Στο μεταξύ οι συνθήκες στον κόσμο αλλάζουν δραματικά τις τελευταίες δεκαετίες. Ζούμε απανωτές κρίσεις που κλονίζουν την οικονομία και το όνειρο της χλιδής και της αστόχαστης καλοπέρασης που κυριάρχησε στο μεταξύ στο δυτικό κόσμο. Η κλιματική κρίση, η βία και οι πόλεμοι πριονίζουν την ίδια μας την ύπαρξη στον πλανήτη. Η απαξίωση της ζωής δεν είναι απλώς μια απειλή, μας περισφίγγει κάθε μέρα και πιο άγρια, τσακίζει την ανθρωπιά, την αλληλεγγύη ανάμεσά μας, όσα έχουμε κατακτήσει οι άνθρωποι με κόπο μέσα στην ιστορική μας πορεία.

Και η χρήση εδώ πάντα, τώρα με άλλα δεδομένα, και πιο ύπουλη και πιο πολυπρόσωπη. Και ταυτόχρονα βασικό κομμάτι της οικονομίας του κέρδους και της εκμετάλλευσης. Τα οικονομικά δεδομένα που κινούνται γύρω από τη χρήση στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία είναι τρομακτικά. Παλιές και καινούργιες ουσίες ταξιδεύουν παντού και γίνονται εργαλεία για να ξεχνιόμαστε. Για να πνίγουμε και να καθησυχάζουμε πρόσκαιρα το φόβο και τη μοναξιά. Για να αντέχουμε τους αδιέξοδους δρόμους. Για να χειραγωγούμαστε στη συμμόρφωση και να παραδεχτούμε πως δεν υπάρχει ελπίδα για να ζήσουμε ουσιαστικά. Και οι μεγάλοι αλλά κυρίως οι νέοι.

Τώρα η πρόσβαση στη χρήση είναι εύκολη. Και η φιλοσοφία που διευκολύνει και προωθεί τη χρήση είναι η άμεση και τεχνητή ανακούφιση από κάθε μικρή ή μεγάλη πρόκληση της ζωής. Η ζωή όμως μπορεί να είναι απέραντη, μας προσκαλεί σε εξερεύνηση και ρίσκα, να δημιουργήσουμε, να μοιραστούμε βαθιά αγάπη και συντροφικότητα και ομορφιά και οράματα και στόχους και δράσεις. Οι ουσίες κι όλα τα υποκατάστατα της ζωής μας φυλακίζουν και στενεύουν απελπιστικά τα όρια της ανθρωπιάς μας.

Γι’ αυτό εδώ στη ΣΤΡΟΦΗ παλεύουμε τόσες δεκαετίες για μια καθαρή ζωή. Με άλλα δεδομένα. Έχουμε να παλέψουμε μια σοβαρή σκιά στις ζωές των ανθρώπων πλέον, μια χαλαρότητα και λιγότερη επαγρύπνηση στο ζήτημα της χρήσης. Μαζί με τη μόλυνση, το φόβο των πυρηνικών, τους διαρκείς πολέμους που ξεσπιτώνουν εκατομμύρια ανθρώπους, την ανεξέλεγκτη βία στις πόλεις και στις οικογένειες, τις αγιάτρευτες αρρώστιες και τις επιδημίες, τα ατυχήματα στην άσφαλτο, τη φτώχεια και τα προσωπικά αδιέξοδα που οδηγούν σε θανάσιμες επιλογές, μαζί με όλα αυτά και εξ αιτίας τους βέβαια, οι άνθρωποι χάνουμε τη δύναμη να επαγρυπνούμε και να παλεύουμε για τη ζωή. Έτσι και απέναντι στη χρήση είμαστε τώρα κάπως άοπλοι. Η εξάπλωσή της μας αποδυναμώνει αρκετά και υπάρχει κίνδυνος να πούμε ‘’’Ε, τι έγινε πολλοί κάνουν χρήση, τι να κάνουμε;’’.

Αλλά όχι, όχι, η ΣΤΡΟΦΗ είναι εδώ! Μέσα στη Στροφή οι γονείς μαθαίνουμε να βλέπουμε καθαρά και να μην παραδίνουμε τα παιδιά μας σε απατηλές διεξόδους! Βρίσκουμε το δρόμο για την πραγματική επικοινωνία, για τη χαρά, για τη δημιουργικότητα!

Τα παιδιά μας μαθαίνουν απ’ την αρχή να περπατούν στη ζωή! Ανακαλύπτουν τους εαυτούς τους τους πραγματικούς! Η κοινότητα είναι μια κυψέλη ζωής! Μουσική, τέχνη, μάθηση, εκπαίδευση, αλληλοϋποστήριξη, νιάξιμο, φροντίδα για τον εαυτό μας και για τους φίλους, ειλικρίνεια, ευθύνη, δουλειά, έρευνα, στόχοι, αξίες, εντιμότητα, αγάπη και αγάπη και πράξη και έργο και σεβασμός και φροντίδα και χαρά και ζωή! Αυτά κερδίζουμε γονείς και παιδιά, κάθε μέρα προσπαθώντας!

Σας καλούμε γονείς που κάτι τρέχει με τη χρήση στην οικογένειά σας να έρθετε στη Στροφή! Ελάτε, ΠΑΜΕ ΜΑΖΙ για τη ζωή!
 

 
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Τ.

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Ναρκωτικά… ουσίες που κατά το λεξικό προκαλούν ευχαρίστηση και εθισμό. Εθισμό σε μία καθημερινότητα ψεύτικη και σκοτεινή την οποία μεγαλώνοντας στο κέντρο της Αθήνας έχω δει πολλές φορές με τα μάτια μου περνώντας από διάφορους δρόμους. Αναρωτιέμαι, εάν η στιγμιαία ευχαρίστηση που προσφέρουν οι συγκεκριμένες ουσίες είναι πιο ισχυρή από τις πραγματικές χαρές της ζωής. Στα μάτια μου, η χρήση των ναρκωτικών ουσιών και ότι συνεπάγεται με αυτό, σου ρουφάει την ζωή, σε κάνει πιο αδύναμο και σε αποπροσανατολίζει από την αληθινή ουσία της ζωής. Μία ζωή γεμάτη όνειρα, στόχους και αγάπη που όμως σκεπάζεται από τις αυταπάτες που σου χαρίζουν οι παρέες των ναρκωτικών, τα ανούσια ξενύχτια και η δήθεν «μαγκιές». Είναι πραγματικά σαν τα παιδιά που κάνουν χρήση να χάνονται σε έναν ψεύτικο κόσμο, με ψεύτικα ιδανικά που διαλύονται όταν τολμήσουν να τα δουν κατάματα. Σίγουρα πρέπει να είναι δύσκολο, δεν είναι εύκολο να αφήνεις την ζωή που έχεις μάθει πίσω, ειδικά όταν είσαι έφηβος, όμως με ένα βήμα πίσω κερδίζεις 10 βήματα μπροστά, κοινωνικά, ψυχολογικά και σωματικά.
Η εμπειρία μου σαν πρακτικάρια στο ΚΕΘΕΑ με έκανε να καταλάβω ακόμα περισσότερο πως τα ναρκωτικά δεν είναι παιχνίδι και δεν χρειάζονται δοκιμές. Έτσι, σαν κομμάτι αυτής της μεγάλης οικογένειας και με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών θέλω να φωνάξω ακόμα πιο δυνατά ΌΧΙ σε κάθε μορφή εξάρτησης πέρα από αυτή στην αγάπη, στην υγεία και στα χαμόγελα.
ΠΑΜΕ ΜΑΖΙ για μία καθαρή ζωή κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά!
 

ΘΕΟΔΩΡΑ Δ.

«Πάμε μαζί»

Το σκοτάδι έχει απλώσει τη σκιά του παντού. Τα παντζούρια κατεβασμένα. Ησυχία στο δρόμο. Που και που κάποιο αυτοκίνητο διασχίζει τον δρόμο. Όλοι κοιμούνται. Όχι όλοι, σχεδόν όλοι. Μια φιγούρα διακρίνεται πίσω από ένα ανοιχτό παράθυρο. Στέκει εκεί ακίνητη και περιμένει…. Αν μπορούσες να κοιτάξεις από κοντά και έβλεπες το πρόσωπο της, θα καταλάβαινες την αγωνία της. Είναι με την ψυχή στα χέρια. Περιμένει το παιδί της.

Έφυγε με νεύρα το απόγευμα. Τώρα τελευταία έχει πολλά νεύρα. Αδιαφορεί για όλα, μόνο να βγει έξω, με τους φίλους του. Έχει αλλάξει η διάθεση του, στα μαθήματα του έπαψε να δείχνει το απαραίτητο ενδιαφέρον. Είναι στην τελευταία χρονιά, έχει πανελλήνιες σε λίγο. Τον ρώτησα αν θέλει να συνεχίσει, δεν ήθελα να τον πιέσω να κάνει κάτι που δεν του αρέσει. Θέλει γυμναστική ακαδημία. Από μικρός στον αθλητισμό, δεν μου έκανε εντύπωση. Έτσι και αλλιώς ο πατέρας του και ο παππούς του ήταν αθλητές.

Αλλά βλέπω το παιδί μου και δεν το αναγνωρίζω. Στην αρχή είπα «εφηβεία». Μια μάνα ξέρει το παιδί της. Το καταλαβαίνει.

Ναι. Κάνει χρήση. Μπέρδεψα την εφηβεία με την χρήση. Όπως οι περισσότεροι.
Δεν έχει έρθει ακόμη. Που βρίσκεται? Πως θα γυρίσει? Σε τι κατάσταση? Γιατί ?

Οι άνθρωποι που κάνουν χρήση θέλουν να αλλάξουν τη ζωή τους. Να μοιάσουν με τους άλλους, τους μάγκες, να φανούν πιο ώριμοι, να κάνουν την επανάσταση τους. Νομίζουν πως αυτή είναι η λύση για όλα. Να ξεφύγουν, να χαλαρώσουν, να πειραματιστούν. Έτσι και αλλιώς, αυτοί δεν είναι ανόητοι. Δεν είναι εθισμένοι. Μπορούν να σταματήσουν όποτε θέλουν.

Που είναι Θεέ μου? Ξημέρωσε? Ακόμη να φανεί.

Τι θέλει να αλλάξει το παιδί μου? Σε ποιον προσπαθεί να μοιάσει? Σαν γονείς κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε. (Πάντα μαζί. Ότι μπορούσαμε τους το παρείχαμε. Μπορεί να μην ήταν ότι θέλανε, αλλά ξέρανε ότι προσπαθούσαμε.)

Έχουν περάσει χρόνια από αυτή την ανάμνηση. Καλοκαίρι του 2015, όταν η κατάσταση είχε φτάσει σε αδιέξοδο, ήρθαμε στη ΣΤΡΟΦΗ. Παλέψαμε πολύ όλη ή οικογένεια. Και δημιουργήσαμε νέες όμορφες αναμνήσεις. Αναμνήσεις που σκιάζουν τις προηγούμενες, τις κάνουν να ξεθωριάσουν. Και είναι γεμάτες νοιάξιμο, υπομονή, αγάπη, προσπάθεια, δύναμη.

Έτσι όπως ξέρει η Στροφή!!! 34 χρόνια τώρα.

Γονείς, παιδιά. Είναι εντάξει να παλεύεις. Πολλές φορές προσπαθούμε να αποφεύγουμε έναν αγώνα όποτε είναι δυνατόν, αλλά αυτό θα καθυστερήσει μόνο τα όνειρά μας.
Ακριβώς όπως ο καπετάνιος ενός πλοίου που πλέει μέσα σε μια καταιγίδα, θα δυσκολευτεί να φτάσεις στον προορισμό του, αλλά θα φτάσει.
Αποδεχτείτε τους αγώνες στην πορεία, τότε μαθαίνετε τα περισσότερα.

Το να παλεύεις δεν είναι κακό και δεν πρέπει ποτέ να θεωρείται αρνητικό.

26 Ιουνίου, παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών.

Παιδιά τα ξέρετε:
Η χρήση ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΤΗ ΔΙΑΝΟΙΑ. Θολώνουν τη µνήµη, δημιουργώντας κενά. Όταν ένα άτομο προσπαθεί να πάρει πληροφορίες μέσα από ένα σύννεφο, δεν µπορεί. Το κάνουν να νιώθει αργό και του προκαλούν αποτυχίες στη ζωή. Γιατί λοιπόν??

ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ. Ψέματα είναι ότι γίνεται πιο δημιουργικό. Η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Μόλις συνέλθει καταποντίζεται συναισθηματικά ακόμα χαμηλότερα από πριν, καταστρέφοντας κάθε ίχνος δημιουργικότητας. Γιατί λοιπόν??

Αλλοιώνουν την αντίληψη του τι συμβαίνει γύρω σου. Ως αποτέλεσμα, να ενεργεί παράξενα, παράλογα, λανθασμένα, ακόμα και καταστροφικά. Μπλοκάρουν τις αισθήσεις, τόσο τις ανεπιθύμητες όσο και τις επιθυμητές. Εξαλείφουν τις ικανότητες, την εγρήγορση και θολώνουν τη σκέψη. Γιατί λοιπόν??

Μοιραστείτε αυτές τις πληροφορίες με τους φίλους σας. Σώστε ζωές.

Είναι ΟΚ να αγωνίζεσαι
Για όσους επιμένουν, η πρώτη αποτυχία δεν πρέπει να λαμβάνεται ως αρνητικό σήμα, αλλά μάλλον το αντίθετο. Μπορούμε να δούμε οποιαδήποτε αποτυχία ως ευκαιρία».

Σπουδαίοι καλλιτέχνες, επιχειρηματίες και επιστήμονες έχουν όλοι παραδεχτεί τον Αϊνστάιν, «Δεν είναι ότι είμαι τόσο έξυπνος, απλώς μένω με προβλήματα περισσότερο». Δεν μπορούμε να αφήσουμε ένα εμπόδιο, να μας φέρει στην καταστροφή, ένα «παραλίγο να μας αποτρέψει» από το μονοπάτι. Επιμονή!!!

Δεν μπορούμε να σταματήσουμε τους γύρω μας, αλλά μπορούμε να κλείσουμε τα αυτιά μας και τα μάτια μας. Είναι οι μάχες που επιλέγεις να πολεμήσεις και να κερδίσεις που καθορίζουν πόσα πολλά μπορείς να πετύχεις και πόσο μακριά μπορείς να φτάσεις σε αυτή τη ζωή.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΡΟΦΗ
ΠΑΜΕ ΜΑΖΙ, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!!!

Σήμερα επέλεξα ένα τραγούδι του Δ. Μητροπάνου «Μάνα που ζω» 
 

ΔΗΜΗΤΡΑ Κ.

Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών

Πριν έρθω στη ΣΤΡΟΦΗ άκουγα για ναρκωτικά και αδιαφορούσα. Δεν με άγγιζε καθόλου αυτό το θέμα. Έβλεπα χρήστες στο δρόμο και απομακρυνόμουνα αδιάφορα.
Μέχρι που ήρθα στη ΣΤΡΟΦΗ για τον γιό μου που έκανε χρήση ουσιών.
Στη ΣΤΡΟΦΗ έμαθα ότι οι χρήστες χρειάζονται αγάπη και ευσυναίσθηση και με την βοήθεια του προγράμματος σταματάνε την χρήση.

Ήρθα στη ΣΤΡΟΦΗ πριν πέντε χρόνια και πήρα πολύ αγάπη και βοήθεια από τους παλαιότερους γονείς και από τους θεραπευτές μου. Έτσι κατάφερα να βοηθήσω κι εγώ το παιδί μου να ξεφύγει από την χρήση.

Την ΣΤΡΟΦΗ την αγαπώ και την ευχαριστώ πολύ για όλη τη βοήθεια που μου πρόσφερε. Βοήθησε το παιδί μου τόσο πολύ σ’ όλους τους τομείς και έτσι κατάφερε να σταθεί στα πόδια του και στις δικές του δυνάμεις χωρίς να χρειάζεται δεκανίκια.

Αγαπώ την Κυρατσώ, την υπεύθυνη του προγράμματος γιατί δίνει λύσεις σε όλα τα προβλήματα που προκύπτουν και βοηθάει πολύ τα παιδιά μας.
Η ΣΤΡΟΦΗ φέτος κλείνει τα 34 χρόνια της.
34 χρόνια βοήθειας
34 χρόνια αγάπης
34 χρόνια ευ συναίσθησης
34 χρόνια ελπίδας
ΣΤΡΟΦΗ, σ ευχαριστώ πολύ για όλα όσα μου πρόσφερες και κυρίως για τη βοήθεια που έδωσες στο παιδί μου για να είναι σήμερα ελεύθερος από τη χρήση.

Σ ευχαριστώ που με βοήθησες να έχω μια αγαπημένη οικογένεια και εύχομαι όχι μόνο να τα εκατοστίσεις αλλά να τα χιλιάσεις και να βοηθήσεις πολλά παιδιά ακόμα να βρουν το δρόμο τους, όπως το δικό μου.

ΣΤΡΟΦΗ σου αφιερώνω το τραγούδι του Μητροπάνου, «Αν είσαι πλάι μου».
 

ΣΤΑΜΑΤΙΚΗ Α.

«Παγκόσμια ημέρα κατά των Ναρκωτικών - Ελπίδα και Φως»

Στροφή για μένα σημαίνει φως, ελπίδα όνειρα, οικογένεια, όρια, νέα αρχή, νέα ζωή, αναγέννηση, καθαρές σχέσεις, μεγάλη αγκαλιά, ικανοποίηση, νοιάξιμο, φροντίδα, χρόνος σημαντικός και πολύτιμος.

Με αφορμή αυτή την σπουδαία παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών εκφράζω αρχικά, όλα τα παραπάνω θετικά συναισθήματα και νοήματα που καταφέραμε εγώ και το παιδί μου, να βρούμε και να τα βάλουμε ως θεμέλια για μια ολόκληρη ζωή.

Όταν λοιπόν εσύ γονιέ, νιώθεις ότι ΔΕΝ υπάρχουν όλα τα παραπάνω, και έχεις ορατά σημάδια, μπορεί και να έχεις πέσει στη μεγάλη τρύπα της χρήσης και στη δίνη των ναρκωτικών.

Όταν δεν υπάρχει σχέση μέσα στην οικογένεια και τραβάει ο καθένας τον δρόμο του, επικρίνοντας και κατηγορώντας ο ένας τον άλλον, χωρίς καθαρές σχέσεις αγάπης και φροντίδας. Όταν όλα τα έχουμε παρατήσει στη μοίρα τους μη έχοντας το σωστό πλαίσιο και το σωστό στήριγμα να αντιδράσουμε. Όταν δεν υπάρχουν όρια και κατ’ επέκταση σωστός προγραμματισμός των ευθυνών, όταν χάνεται η επικοινωνία και το νοιάξιμο τότε πρέπει να προβληματιστούμε για το τι συμβαίνει και τι βόμβα έρχεται….

Όταν εσύ η μάνα, νιώσεις ότι χάνεται η αγκαλιά που έχεις μάθει να χαρίζεις απλόχερα από τους γονείς σου και πλέον βρίσκεις έναν τοίχο μπροστά σου και μια παραβατική συμπεριφορά από το παιδί σου και σε πλημμυρίζει η απόγνωση και η απελπισία.

Όταν εσύ γιέ ή κόρη, τότε, που δεν έπαιρνες ικανοποίηση με οτιδήποτε, μέσα από το πιο απλά πράγματα και έψαχνες την φυγή να βγεις έξω να βρεθείς μακριά από το σπίτι σου και την οικογένειά σου και από τους καθαρούς σου φίλους σου που είχαν αρχίσει να σε ενοχλούν και έκανες ότι δεν υπήρχαν….

Όταν εσύ γιέ ή κόρη τότε, που δεν μπορούσες να διανοηθείς να καθίσεις μαζί με την οικογένειά σου στον ίδιο καναπέ να απολαύσετε μαζί μια ταινία…. ’Όταν ξέχασες ότι από μικρή-μικρή ηλικία μεγάλωσες μέσα σε μια ζεστή αγκαλιά με παιχνίδια και χαρές, μέχρι και στην εφηβεία σου…

Όταν εσύ γιέ ή κόρη τότε, δεν αφιέρωνες χρόνο να ακούσεις, να δεις, να μάθεις, να συζητήσεις για κάτι και το προσπερνούσες σαν κάτι το αόρατο, σαν μια ψευδαίσθηση εθελοτυφλούσες με όσα συμβαίνανε γύρω σου και ζούσες σε ένα βαθύ, μεγάλο σκοτάδι. Ένα σκοτάδι που έμπαινε βαθιά στη ζωή και στη ψυχή όλης της οικογένειας και διέλυε τα πάντα! Σχέσεις, αξίες, αρχές και όλες τις χαρές και τις στιγμές.

Μετά από 52 μήνες στην Στροφή, νιώθω ικανοποιημένη και είμαι και υπερήφανη.
Ήρθα στη Στροφή απογοητευμένη, φοβισμένη, τρομαγμένη και μη ξέροντας τι θα βρω και τι πρέπει να κάνω για να βοηθήσω το παιδί μου.

Ήμουν αποφασισμένη να βάλω όρια και μία τάξη στη ζωή μας αλλά και ένα καλό τέλος σε όλη αυτή την κακή ιστορία. Το ήρεμο και ζεστό περιβάλλον στο σύλλογο γονέων, οι γονείς που με αγκάλιασαν και με καθησύχασαν να σκέφτομαι θετικά, μου έδινε κουράγιο. Όλες οι θεραπεύτριες και οι υπεύθυνοι, η Κυρατσώ με την ήρεμη και ζεστή στάση της, η Μαρία και οι leaders μαζί με τα κορίτσια της υποστήριξης από την πρώτη στιγμή μου έδωσαν την ελπίδα ότι είμαστε στο κατάλληλο μέρος και ότι εδώ όλα γίνονται». Τα δύσκολα γίνονται εύκολα! Σιγά–σιγά, βήμα με βήμα, στόχο με στόχο, σκοπό με σκοπό, με οδηγό πάντα την ελπίδα και την πίστη! Μέσα από μια μεγάλη πορεία μεγάλου αγώνα, κόπου και μόχθου, είδαμε ένα λαμπρό φως! Το φως της ζωής!

Θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου και την χαρά μου και να ευχηθώ Χρόνια πολλά για τα 34 χρόνια γενεθλίων της Στροφής. Υγεία, ευτυχία και αγάπη σε όλους τους θεραπευτές και στις οικογένειες τους. Το ευχαριστώ είναι λίγο στα δώρα που μας χαρίζουν απλόχερα με πολύ νοιάξιμο και φροντίδα.

Όλα τα παραπάνω δώρα λοιπόν, χτίστηκαν με γερά θεμέλια, εδώ στην οικογένεια της Στροφής και πήραν αξία μέσα από μια αρχή:

«Μπορείς αλλά όχι μόνος» «Όλοι μαζί μπορούμε». «Πάμε μαζί».

Εσείς που μας ακούτε αγαπητοί φίλοι, αγαπητοί γονείς και αντιμετωπίζετε πρόβλημα με τα παιδιά σας, ακόμη και αν το παιδί σας αρνείται, ελάτε στην Στροφή. Είναι ένα πρόγραμμα δωρεάν, χωρίς υποκατάστατα και λίστες αναμονής! Μπορείτε να το προσφέρετε στο παιδί σας να αλλάξει, να φτιάξει, ν’ αλλάξει τρόπο, ν’ αλλάξει δρόμο, και να βρει το νόημα της ζωής που σας αξίζει».

Επέλεξα το τραγούδι «Διόδια» με τον Σταύρο Σιόλα και Φωτεινή Βελεσιώτου, γιατί θεωρώ ότι η Στροφή είναι ο πιο σημαντικός και σπουδαίος σταθμός διοδίων ζωής..!!! Το αφιερώνω στο γιό μου τον Δημήτρη, που έμαθε να ζει σωστά με αρχές και αξίες, να αγαπάει και να σέβεται τον εαυτό του. Επίσης το αφιερώνω, σε όλα τα παιδιά της κοινότητας που αρχίζουν να ζουν!!!!!

Καλή ακρόαση και καλή συνέχεια!!!!

 

 
ΣΙΣΣΥ Α.

Παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ το καλοκαίρι του 2018. Μόλις είχαμε μάθει ότι η κόρη μας έπαιρνε ναρκωτικά. Ήταν 15.5 χρονών και νομίζαμε ότι την είχαμε προλάβει στην αρχή. Η κόρη σας είναι κανονικός χρήστης μας είπαν από το Κέντρο Συμβουλευτικής της Στροφής και αισθάνθηκα σαν να κουνήθηκε η γη κάτω από τα πόδια μου. Ποτέ δεν έχω φοβηθεί περισσότερο, αλλά αυτή η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας ήταν η αρχή της λύτρωσης. Όταν φύγαμε από το Κέντρο, πήγαμε ένα δρόμο πιο κάτω, στο σπίτι του Συλλόγου Οικογένεια, όπως μας είχαν υποδείξει, για να μάθουμε πώς έπρεπε να χειριστούμε την κατάσταση ως γονείς. Ανοίξαμε την βαριά εξώπορτα και το ταξίδι μόλις είχε αρχίσει. Ποτέ δεν μας είπε κανείς ότι ο δρόμος θα ήταν εύκολος και δεν ήταν, όταν όμως έβλεπα τους παλιότερους γονείς να αγκαλιάζονται με τα παιδιά τους, ήξερα πως το ήθελα κι εγώ αυτό. Μια καθαρή αγκαλιά και μια καθαρή ζωή.

Σήμερα, είμαστε από τους γονείς που χαμογελάνε. Η κόρη μας είναι η μεγάλη νικήτρια και πήρε πίσω τη ζωή της. Παλέψαμε, με όλες μας τις δυνάμεις, όχι ενάντια στο παιδί μας, αλλά ενάντια στα ναρκωτικά, σε έναν αγώνα που φάνταζε άνισος και βγήκαμε νικητές. Σε έναν αγώνα που δεν ξέραμε τους κανόνες του, αλλά είχαμε τους καλύτερους για να μας τους διδάξουν και να μας στηρίξουν. Τους θεραπευτές της Στροφής, που έχουν αφιερώσει την ζωή τους εδώ και 34 χρόνια «στον αγώνα κατά των ναρκωτικών και υπέρ της ζωής». Δανείζομαι αυτή σου την φράση Κυρατσώ, γιατί δεν μπορούσε κανείς να εκφράσει καλύτερα αυτό που συμβαίνει στη Στροφή και του οποίου είμαστε μάρτυρες και απόδειξη. Ναι, μας δίνετε τα όπλα να πολεμήσουμε τα ναρκωτικά, αλλά μετά δεν μας αφήνετε, συνεχίζετε να είστε δίπλα μας, μέχρι όλη η οικογένεια να βρει τα πατήματά της και να βρει τη ζωή, την ισορροπία και την ευτυχία που αξίζει σε όλους τους ανθρώπους.

Σήμερα, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών, θέλω να περάσω και να φωνάξω το δικό μου μήνυμα: στον αγώνα ενάντια στα ναρκωτικά, μη φοβηθείς να ζητήσεις βοήθεια. Δεν σου αξίζει να είσαι μόνος!

Το τραγούδι που επέλεξα είναι το We are the World γραμμένο από τους μοναδικούς Lionel Richie και Michael Jackson, ακούστε τους στίχους! Αξίζει πραγματικά!

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Γ.

Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών….
 

 
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ