ΜΑΘΕ ΓΟΝΙΕ ΜΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΑ.
Οκτώβρης. Ο κατ’ εξοχήν σχολικός μήνας. Βέβαια, επίσημα η σχολική χρονιά έχει ήδη αρχίσει εδώ και μερικές μέρες, αλλά τώρα οριστικοποιούνται τα προγράμματα και η σχολική χρονιά παίρνει την τελική της μορφή.
Γα εμάς εδώ στην Στροφή, η επανεκκίνηση της μαθησιακής διαδικασίας, έχει μια ακόμη μεγαλύτερη σημασία, δεδομένου ότι τα περισσότερα από τα παιδιά μας, έχουν διακόψει η εγκαταλείψει την σχέση τους με το σχολείο κάθε βαθμίδας. Άλλωστε ένα από τα πρώτα συμπτώματα της επαφής ενός εφήβου με την χρήση, είναι η απομάκρυνσή του από την διαδικασία της εκπαίδευσης, από τα σχολείο και από την μάθηση.
Αυτή η σχέση αποκαθίσταται αργότερα κατά την διάρκεια της θεραπευτικής πορείας ενός νέου στην Στροφή και μάλιστα η επανασύνδεση με το σχολείο και την μαθητεία, αποτελεί ένα ισχυρό και πολύτιμο όπλο στον αγώνα του ενάντια στην χρήση.
Δεν είναι λίγα τα παιδιά που αποκατέστησαν την επαφή τους με την εκπαίδευση μέσα από το πρόγραμμα της στροφής. Το ίδιο και ο γιός μου. Όταν ήρθαμε στην στροφή ήταν, ας πούμε μαθητής, σε μια τεχνική σχολή, όπου είχε φτάσει μετά από δική μου επιμονή και επιβολή, σε χρονιά αντίστοιχη με την Δευτέρα λυκείου. Μετά το γυμνάσιο είχε αλλάξει αρκετά σχολεία, γενικό λύκειο, τεχνικό, πρωινό, νυχτερινό κ.ο.κ. όμως η χρήση δεν τον άφηνε να έχει καλή σχέση με το σχολείο.
Και δεν ήταν μόνο η χρήση. Ήμουν και εγώ ο ίδιος μια από τις αιτίες που διέκοψε την επαφή με την εκπαίδευση και την μόρφωση. Βλέπετε και εγώ, όπως και πολλοί άλλοι γονείς είμαι βέβαιος, με την τόση υποτιθέμενη εμπειρία μου από την ζωή, τον πίεσα να ακολουθήσει δρόμους που δεν του ταίριαζαν και δεν τους ήθελε. Και ενώ τα δικά του όνειρα και οι προτιμήσεις τον πήγαιναν σε δρόμους καλλιτεχνικούς, εγώ επέμενα να εκπαιδευτεί και να ασχοληθεί με ένα τεχνικό επάγγελμα, προκειμένου να έχει ένα σίγουρο μεροκάματο. Και παρέβλεπα το εσωτερικό του πάλεμα και την αντίδραση
Μέχρι που ήρθε η χρήση. Και τότε διακόπηκε κάθε εκπαιδευτική δραστηριότητα και σχεδιασμός. Ευτυχώς όμως, η Στροφή είχε προβλέψει και γι’ αυτό. Γιατί δεν ήταν βέβαια μόνο το δικό μου παιδί σ’ αυτή την θέση. Ήταν και πολλά άλλα. Και όλα αυτά τα παιδιά μέσα από το Μεταβατικό Σχολείο του ΚΕΘΕΑ, συνέχισαν και τελείωσαν το σχολείο και πολλά, μεταξύ των οποίων και ο δικός μου γιός, συνέχισαν και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση σε σχολές που μόνοι τους διάλεξαν και ακολούθησαν.
Και πάνω σε αυτό θα ήθελα να πω δυο λόγια. Καμία εκπαίδευση και καμία επαγγελματική προετοιμασία δεν είναι κακές από μόνες τους. Όταν όμως εμείς σαν πολύπειροι και ώριμοι γονείς (σε εισαγωγικά) πιέζουμε έναν έφηβο να ακολουθήσει σπουδές και επάγγελμα που δεν θέλει, για ωφελιμιστικούς και μόνο λόγους, γιατί είναι το δικό μας επάγγελμα και του έχουμε στρωμένη δουλειά, για να αποκτήσει κοινωνική αναγνώριση, γιατί πιστεύουμε ότι έτσι θα κερδίζει περισσότερα και άλλα τέτοια, είναι σαν να κόβουμε τα φτερά σε ένα πουλάκι που ετοιμάζεται να πετάξει, σαν να στερούμε τα πινέλα από τον Μιχαήλ Άγγελο, σαν να κρύβουμε τα σκαρπέλα από τον Πραξιτέλη, σαν να μην επιτρέπουμε στον Ελύτη να γράφει.
Λογικό επακόλουθο λοιπόν, είναι να έχουμε έναν άνθρωπο που μαραζώνει, που πιέζεται και πνίγεται και καταλήγει ευάλωτος σε τρόπους διαφυγής από τα αδιέξοδά του, που δεν είναι πάντοτε οι καλύτεροι. Οι ουσίες είναι ένας τέτοιος τρόπος.
Όταν όμως αυτά τα ίδια πιεσμένα, μαραζωμένα, χαμένα στις ουσίες νέα παιδιά βρίσκουν επιτέλους τον δρόμο τους, τα βλέπουμε να ανθίζουν, να προοδεύουν και να επιβεβαιώνουν ότι είναι ικανά να βρουν μόνα τους την ζωή που τους ταιριάζει, που θέλουν, που αγαπούν, έστω και μέσα από τον άκρατο ρομαντισμό και τον νεανικό ενθουσιασμό που τα χαρακτηρίζει. Γιατί ευτυχώς, ένας εικοσάχρονος δεν διακατέχεται από τον συμβιβασμό, την κόπωση, το βόλεμα ενός πενηντάχρονου. Και ούτε πρέπει.
Όλο αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της εκπαίδευσης που παίρνουν οι γονείς στην Στροφή. Γιατί ξέρουμε πολύ καλά, ότι και αυτοί έχουν ανάγκη την μόρφωση. Ένα είδος μόρφωσης μάλιστα, που δεν μπορούσαν ποτέ να φανταστούν ότι θα την χρειάζονταν και ασφαλώς δεν ήξεραν που να την βρουν. Όμως, επειδή όσο ζω μαθαίνω, μάθαμε μέσα από τις δυσκολίες που είναι συνυφασμένες με την χρήση και την απεξάρτηση, πώς να στεκόμαστε απέναντι και σ’ αυτό το κομμάτι, που λέγεται εκπαίδευση, μόρφωση, μάθηση. Και το σημαντικότερο είναι ότι αφορά συνήθως όλη την οικογένεια και έτσι ακριβώς το κάναμε. Μαζί. Επειδή και στο σχολείο Μπορείς αλλά όχι μόνος.
Καλή σχολική και ακαδημαϊκή χρονιά.
Εκπαίδευση ίσον Αναγέννηση
Στη σημερινή εποχή που ζούμε υπάρχουν πολλών ειδών εκπαιδεύσεις. Υπάρχει εκπαίδευση διαπολιτισμική, εκπαίδευση συμπεριληπτική, ενιαία εκπαίδευση και η πρώτη εκπαίδευση που ισχύει από την αρχαία Ελλάδα μέχρι και σήμερα η ιδιωτική.
Η λέξη προέρχεται από το ελληνικό ρήμα εκπαιδεύω που σημαίνει ανατρέφω από παιδική ηλικία, μορφώνω, διαπαιδαγωγώ.
Η εκπαίδευση είναι η διαδικασία με την οποία η κοινωνία μεταδίδει σκόπιμα τη συσσωρευμένη γνώση, τις δεξιότητες κ ικανότητες από τη μια γενιά στην άλλη.
Η καλλιέργεια και η ανάπτυξη των δεξιοτήτων και ικανοτήτων αυτών ήρθε στο παιδί μου και σε μένα κατά επέκταση, από ένα μεγάλο σπουδαίο σχολείο, από ένα σχολείο ζωής όπως λέει και ο γιος μου ο Δημήτρης, από την Στροφή.
Όταν ήρθαμε στη Στροφή, ο Δημήτρης είχε περάσει στη σχολή Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Πάτρα. Με σκοπό και στόχο την πιστή παρακολούθηση του προγράμματος της κοινότητας για μια καθαρή ζωή, ξεχάσαμε τη σύνδεση αυτή της εκπαίδευσης που νόμιζα τότε, ότι είχα πετύχει ως γονέας. Ωστόσο περνούσε ο καιρός και μετά από ενημέρωση της υπεύθυνης της προγράμματος Κυρατσώ Σκοδρογιάννη μάθαμε ότι μπορούσε να μας βοηθήσει το πρόγραμμα να γίνει μεταγραφή στο πανεπιστήμιο εδώ στην Αθήνα. Εννοείται η χαρά μας ήταν μεγάλη!
Εδώ στη Στροφή όλα όσα είχαμε μάθει μέχρι τότε να μην τα παρατάμε, να αγωνιζόμαστε, να συναγωνιζόμαστε, πήραμε τη δύναμη και έχοντας εμπιστοσύνη, καλή συνεργασία, πίστη και υπομονή κατάφερα όντας ο Δημήτρης στην κοινότητα να πάρει τη μεταγραφή στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής.
Ωστόσο έδινε τον δικό του αγώνα καθημερινά στον δρόμο της απεξάρτησης. Ένας δρόμος εκπαίδευσης, ένα μονοπάτι που ακολούθησε πριν 4 χρόνια και κερδίσαμε τη ζωή μας πίσω μέχρι και σήμερα. Δεν θα ξεχάσω τη βροχερή καταρρακτώδη αυτή μέρα στο Υπουργείο Παιδείας, περιμένοντας να έρθει η σειρά μου για να δώσω την αίτηση. Όταν έφτασε λοιπόν η σειρά μου, είπαν να ξαναπάω την επόμενη μέρα γιατί τελείωσε η ώρα, έκλειναν. Φυσικά και πήγα και φυσικά είχα υπομονή, θέληση και πίστη και ευγνωμοσύνη για όλα αυτά που μας έδινε το πρόγραμμα για να το παλέψω και να πετύχει η μεταγραφή.
Έτσι, βρέθηκε ο Δημήτρης να είναι φοιτητής στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων στην Αθήνα και να δίνει μαθήματα μέσα από την κοινότητα. Η χαρά μου και η περηφάνια μου μεγάλη. Είχα ένα παιδί καθαρό, έχω ένα παιδί καθαρό που συνεχίζει, έχει πάρει τα μαθήματά του και δίνει τις εξετάσεις του μέχρι και σήμερα. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι αγαπάει αυτό που κάνει, αναγνωρίζει όλον αυτό τον αγώνα του και θέλει να πετύχει στη ζωή αυτή.
Νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη και μεγάλη αγάπη γι’ αυτό το δώρο ζωής που ήρθε από την οικογένεια της Στροφής. Ως γονέας και εγώ εκπαιδεύτηκα εδώ στη Στροφή. Επαναπροσδιόρισα τη θέση μου στην οικογένεια, στο παιδί μου, στη ζωή μου και εδώ βρήκα το σωστό δρόμο εκπαίδευσης.
Θέλω να δώσω ένα μήνυμα σε όλα τα παιδιά και στους γονείς τους. «Μάχη στην άγνοια», να μην τα παρατήσουν ποτέ, να μάθουν να αγωνίζονται μαζί και οι γονείς τους, γιατί η οικογένεια είναι αυτή πού παραμένει ακλόνητη και δεμένη, από την αρχαία Ελλάδα μέχρι και σήμερα. Να μην σταματήσουν ποτέ…, να εκπαιδεύονται!!!
Επέλεξα το τραγούδι «όμορφη μέρα» με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη
Και με το σχολείο τι θα γίνει? Ήταν το πρώτο πράγμα που ρώτησα όταν μου είπαν ότι το παιδί μου πρέπει να μπει στην κοινότητα.
Η Στροφή το έχει ρυθμίσει και αυτό. Όλα τα παιδιά της κοινότητας φοιτούν στο Γενικό Λύκειο της περιοχής. Όποιο παιδί θέλει, μπορεί να δώσει πανελλήνιες εξετάσεις. Πολλά παιδιά από τη Στροφή έχουν σπουδάσει. Έχουν γίνει δημοσιογράφοι, ψυχολόγοι, ηχολήπτες, chef, μάγειροι και ζαχαροπλάστες. Υπάρχουν γονείς εθελοντές που βοηθούν τα παιδιά στα μαθήματα τους και τα προετοιμάζουν για τις εξετάσεις τους.
Το δικό μου το παιδί πήρε απολυτήριο από το Γενικό Λύκειο μέσα από την Στροφή και συνέχισε στο Επαγγελματικό Λύκειο για να γίνει Μηχανικός Αυτοκινήτων.
Η Στροφή επίσης δίνει στα παιδιά και πολλές υποτροφίες σε ιδιωτικά κολλέγια.
Όλα λοιπόν είναι φροντισμένα με τον καλύτερο τρόπο από τη Στροφή και κανένας γονιός δεν πρέπει να ανησυχεί για το μέλλον του παιδιού του.
Η Στροφή προσφέρει την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση και τα παιδιά εξελίσσονται μέσα στη Στροφή.
Σε ευχαριστούμε Στροφή για όλα όσα προσφέρεις στα παιδιά μας.
Σε ευχαριστούμε Στροφή που στηρίζεις και φροντίζεις τα παιδιά μας.
ΘΕΟΔΩΡΑ Δ.
Eκπαίδευση ίσον θησαυρός - Πλούταρχος.
Γιατί άραγε??
«Η καλλιέργεια του νου είναι τόσο αναγκαία, όσο η τροφή για το σώμα» (Κικέρων)
«Ο πολιτισμός δεν κληρονομείται. Κάθε γενιά πρέπει να τον μάθει και να τον κερδίσει από την αρχή. Αν αυτή η μεταβίβαση διακοπεί για έναν αιώνα, ο πολιτισμός θα πεθάνει και θα ξαναγίνουμε άγριοι.»(Γουίλ Ντυράν, 1885-1981, Αμερικανός ιστορικός & φιλόσοφος)
Διαφωνείτε?? Πάρτε παράδειγμα:
«Όπως το έδαφος, όσο και αν είναι γόνιμο, αδυνατεί να παράγει κάτι δίχως καλλιέργεια, έτσι και ο νους του ανθρώπου: δίχως την εκπαίδευση αδυνατεί να δώσει τους αναμενόμενους καρπούς.» (Πλούταρχος, 47-120 μ.Χ., Αρχαίος Έλληνας ιστορικός)
Για αυτό λοιπόν:
«Η παιδεία είναι δεύτερος ήλιος για τους ανθρώπους.» (Πλάτων, αρχαίος Έλληνας Φιλόσοφος)
«Παιδείας αντέχου», δηλαδή: Να έχεις υπομονή για να μορφωθείς. (Σόλων)
«Εκπαίδευση είναι η βαθμιαία ανακάλυψη της άγνοιάς μας». – Will Durant
Διότι :
«Το ωραίο με τη μάθηση είναι ότι κανείς δεν μπορεί να στην πάρει πίσω.»(BB King)
«Κάνε ό,τι καλύτερο μπορείς μέχρι να μάθεις. Μετά όταν μάθεις καλύτερα, καν’ το καλύτερα». Maya Angelou
Μη μπερδεύεσαι, διότι:
«Παιδεία είναι αυτό που επιβιώνει όταν όλα όσα έχουν μαθευτεί ξεχνιούνται». – B.F. Skinner
«Ο σκοπός της εκπαίδευσης είναι να αντικαταστήσει ένα άδειο μυαλό με ένα ανοιχτό μυαλό». – Malcolm Forbes
«Εκεί που ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή». – Βίκτωρ Ουγκώ
Παιδιά να ξέρετε:
«Δεν υπάρχει παιδί που μισεί το διάβασμα. Υπάρχουν μόνο παιδιά που δεν έχουν βρει το κατάλληλο βιβλίο» Frank Serafini
«Της παιδείας οι μεν ρίζες πικρές, οι δε καρποί γλυκείς» Αριστοτέλης
«Η παιδεία είναι για τα παιδιά σωφροσύνη, για τους φτωχούς πλούτος και για τους πλούσιους στολίδι» Διογένης
Γιατί σας διαβάζω αυτά τα αποφθέγματα???
«Εκπαίδευση είναι να μαθαίνεις εκείνα που ποτέ δεν υποψιαζόσουν ότι αγνοούσες.»
Daniel Boorstin, 1914-2004, Αμερικανός ιστορικός
«Αν νομίζεις ότι η μόρφωση είναι ακριβή, δοκίμασε την άγνοια.»Derek Bok, 1930-, Αμερικανός, πρόεδρος του Χάρβαρντ
Και να θυμάστε:
«Εκεί που ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή». – Βίκτωρ Ουγκώ
«Ουδέν άλλο έχουσα ες Άδου η ψυχή έρχεται πλην της παιδείας και τροφής.» Η ψυχή έρχεται στον Άδη χωρίς να κουβαλάει τίποτε άλλο πέρα από την παιδεία της και την αγωγή της.
Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος (Φαίδων)
Και αν νομίζετε ότι η εκπαίδευση είναι … λάθος, τότε:
«Τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται πώς να σκέφτονται, όχι τι να σκέφτονται». – Margaret Mead
Και μη ξεχνάμε τι λέει ο λαός μας : «Άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο.»
Διάλεξα να σας διαβάσω λόγια σπουδαίων ανθρώπων, ήθελα να σας δείξω με αυτό τον τρόπο, ότι η εκπαίδευση είναι τόσο σημαντική όσο και η τροφή. Ότι δικαίωμα στην εκπαίδευση έχει όλος ο κόσμος και κάθε ηλικία:
«Όποιος σταματά να μαθαίνει είναι γέρος, είτε είναι είκοσι είτε ογδόντα χρονών. Όποιος συνεχίζει να μαθαίνει παραμένει νέος.» Henry Ford, 1863-1947, Αμερικανός βιομήχανος
«Ο τελικός σκοπός της εκπαίδευσης είναι να μετατρέψει τους καθρέφτες σε παράθυρα.» Sydney J. Harris, 1917-1986, Αμερικανός δημοσιογράφος
Το τραγούδι που διάλεξα είναι : Teacher, I Need You-Don't Shoot Me I'm Only the Piano Player-Elton John
ΒΙΒΗ Κ.
Σχολείο, εκπαίδευση
Καλησπέρα φίλοι και συνοδοιπόροι στη ζωή!
Το σημερινό θέμα έχει για όλους μας πολύ μεγάλο ενδιαφέρον! Στην Ελλάδα όλοι μας, πλούσιοι και φτωχοί, άντρες και γυναίκες, γραμματισμένοι και αγράμματοι, μεγάλοι και μικροί, βάζουμε πολύ ψηλά τα γράμματα, το σχολείο, τη μόρφωση, την εκπαίδευση, την παιδεία, το άνοιγμα του μυαλού και της ψυχής. Όλα αυτά τα βάζουμε δίπλα δίπλα στη ζωή και την ελευθερία, όπως το διατύπωσε επιγραμματικά η γενιά του Πολυτεχνείου «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία!».
Η βαθιά μόρφωση είναι πόθος βαθύς που όλο το προσπαθούμε -κι ακόμα τον παλεύουμε! Τα εμπόδια είναι πολλά. Και οι περισσότεροι έχουμε μέσα μας ένα καημό στην αναζήτηση της μόρφωσης. Οι μεγαλύτεροι γιατί η παιδεία ήταν δυσπρόσιτη, ακριβή, αυταρχική και συντηρητική. Οι νεότεροι γιατί το σχολείο γίνεται όλο και πιο μαζικό, απρόσωπο και ωφελιμιστικό. Στο σημερινό σχολείο η κοινωνία δείχνει σαν να θέλει να μαντρώσει τα παιδιά και τους έφηβους και να τους παραδώσει έτοιμους για κατανάλωση στον κόσμο του κέρδους. Αυτό ζουν τα παιδιά μας, να το πούμε με δυο λόγια. Ακούγεται απαισιόδοξο, αλλά κάθε γονιός και κάθε παιδί αυτό ζει.
Το ζούμε και οι δάσκαλοι καθημερινά. Πότε το παλεύουμε και πότε σηκώνουμε τα χέρια ψηλά. Η δουλειά του δάσκαλου έχει μια ιερότητα από τη μια και μια τραχιά πεζότητα από την άλλη. Πολλές πολλές ώρες σχολαστικότητας, κλίμα απαξίωσης των παιδιών και των δασκάλων. Αλλά συχνά μέσα σε μια τάξη μπορούν να γίνουν μυστικά θαύματα αγάπης και αποκάλυψης της γνώσης και της σοφίας. Τα παιδιά είναι μέσα τους βαθιά έτοιμα γι’ αυτά τα θαύματα. Δυστυχώς οι μεγάλοι -δάσκαλοι, γονείς, και προπαντός οι θεσμοί μας- δεν είμαστε πάντα εκεί για τέτοια θαύματα.
Γυρίζω πολλά χρόνια πίσω, όχι σαν μαθήτρια ή εκπαιδευτικός, αλλά σαν μητέρα της Μαρίας, που έχασε το δρόμο της στην εφηβεία. Πριν τα ναρκωτικά έζησε μια περίοδο φόβου, θυμού, λύπης βαθιάς, αδιέξοδου. Και δεν υπήρξε το χέρι της οικογένειας να κρατηθεί -πλανηθήκαμε, σε ατομικές λύσεις. Ναι, και ας ήμασταν δάσκαλοι και μάλιστα δάσκαλοι εφήβων οι γονείς της...
Κουβαριαζόμουν με απόγνωση μπροστά στο βλέμμα της το μακρινό, που γινόταν όλο και πιο μακρινό. Ένιωθα συντριβή στα βιασμένα χαμόγελά της, στα σκαμπανεβάσματα της απελπισίας της. Τα χεράκια της περνούσαν ξανά και ξανά τους τοίχους στο δωμάτιό της με παχιά, εκτυφλωτικά μαύρα και μωβ χρώματα. Έμπαινα στο δωμάτιο αυτό με δέος, αντί να την αρπάξω αγκαλιά στο φως να δούμε τι κάνουμε. Συνέχιζε το σχολείο με ρυθμούς όλο και πιο χαλαρούς, για τα δεδομένα του λυκείου -το Λύκειο είναι η πρόβα τζενεράλε για την είσοδο στην ανταγωνιστική κοινωνία. Μια καθηγήτρια, καλή της ώρα, μας προειδοποίησε πως κάτι δεν πάει καλά, αλλά εμείς τα βάλαμε μαζί της! Οι γονείς και το σχολείο σαν σύνολο, δεν αντέχουμε να δούμε τα παιδιά που μπλέκουν στη χρήση. Ούτε να δούμε αυτό το γεγονός δεν αντέχουμε, πόσο μάλλον να το αντιμετωπίσουμε. Και αρνούμαστε να δούμε και ταυτόχρονα πετάμε έξω με άρρητους τρόπους τους μπλεγμένους έφηβους, τους πετάμε ακόμα πιο έξω.
Έτσι η χρήση γίνεται πια το μοναδικό «αποκούμπι» σε εισαγωγικά. Ένα παιδί που δεν έχει στήριξη από την οικογένεια, ούτε από το σχολείο, μπορεί να καταφύγει στη χρήση. Έτσι έγινε με το δικό μας παιδί.
Πάω τώρα στο φωτεινό δρόμο που μας άνοιξε η Στροφή. Μπήκαμε σε μια τάξη για τη ζωή. Στα πρώτα πρώτα βήματα για τη ζωή, εντελώς αρχάριοι. Έτσι όπως ήμασταν στην πραγματικότητα, κάτω από την εικόνα, πίσω από την επιφάνεια του ενήλικου, του γονιού, του δάσκαλου. Οι ενήλικες αποκτούμε μια φλούδα ανθρωπιάς και γοήτρου, αλλά μπορεί μέσα μας βαθιά να υπάρχουνε μεγάλες τρύπες, να λείπει η ουσία. Να έχει μείνει απότιστο το άνθος της πραγματικής ύπαρξης. Μερικοί άνθρωποι χρειαζόμαστε ένα δεύτερο, ουσιαστικό σχολείο, μια δεύτερη ευκαιρία για να πάρουμε ξανά από την αρχή το δρόμο μας. Αυτό είναι για μας το σχολείο της Στροφής.
Αισθανόμουν μέρα με τη μέρα να βρίσκω μέσα μου σ’ αυτό το σχολείο την αληθινή μου φωνή. Ένοιωσα να βγαίνει από μέσα μου μια καταλυτική δύναμη που αγνοούσα. Ανακάλυψα δουλεύοντας δίπλα δίπλα στις ομάδες θεραπείας και αυτοβοήθειας της Στροφής μια μεγάλη πηγή σκέψης, θάρρους και αποφασιστικότητας. Πήρα γρήγορες αποφάσεις, έβαλα πολλά πράγματα στη θέση τους. Ναι, όχι, πάμε ξανά, τώρα δράση, όχι λόγια, όχι ξεγελάσματα. Πάμε μαζί, δεν είναι ανάγκη να παλεύω μόνη. Πάμε σβέλτα, βρίσκουμε λύσεις στο εδώ και στο τώρα. Πάμε παρακάτω, τώρα, όχι κάποτε. Η πίστη, η εμπιστοσύνη, έδωσε αληθινό χρώμα στη ζωή, χρώματα πολλά, λαμπερά. Η χαρά μπορεί τώρα να παίζει μέσα από τους δρόμους μας και να κάνει τις δυσκολίες αντιμετωπίσιμες.
Στο σχολείο γονιών της Στροφής ήμουν στα ίδια θρανία με τον άντρα και τα παιδιά μου. Και οι τέσσερείς μας το βγάλαμε αυτό το ξεχωριστό σχολείο της ζωής. Όποιος φοιτήσει σ’ αυτό, κρατάει τα μαθήματά του πάντα βαθιά στην καρδιά. Και τα έχει για οδηγό κάθε στιγμή της ζωής του. Θέλω να ευχαριστήσω θερμά όλες τις δασκάλες και τους δασκάλους μας στη Στροφή. Και να αγκαλιάσω όλους κι όλες τις συμμαθήτριες και τους συμμαθητές στην καθαρή ζωή. Κρατώ πάντα στην καρδιά μου ένα περιστεράκι που πήρα όταν αποφοίτησα από τη Στροφή. Εύχομαι κάθε πρόοδο στη ζωή σε όλους μας!
Το τραγούδι που διάλεξα είναι το Λ. Κοέν. Οι στίχοι του μιλούν για την επίπονη αναζήτηση της γνώσης και της σοφίας, που δεν έρχεται έτοιμη, πακέτο. Που πρέπει να την αναζητάμε και σε πηγές που φαίνονται άσχετες, παντού μπορεί να τη βρούμε, αρκεί να είμαστε έτοιμοι.
Teachers
I met a woman long ago Her hair, the black that black can go
Are you a teacher of the heart? Soft she answered, no
I met a girl across the sea. Her hair, the gold that gold could be
Are you a teacher of the heart? Yes, but not for thee
I met a man who lost his mind. In some lost place I had to find
Follow me, the wise man said. But he walked behind
I walked into a hospital. Where none was sick and none was well
When at night the nurses left. I could not walk at all
Morning came and then came noon Dinner time a scalpel blade
Lay beside my silver spoon
Some girls wander by mistake
Into the mess that scalpels make
Are you the teachers of my heart. We teach old hearts to break
One morning, I woke up alone. The hospital and the nurses gone
Have I carved enough, my Lord? Child, you are a bone
I ate and ate and ate No, I did not miss a plate, well
How much do these suppers cost? We'll take it out in hate
I spent my hatred every place. On every work, on every face
Someone gave me wishes. And I wished for an embrace
Several girls embraced me, then. I was embraced by men
Is my passion perfect? No, do it once again
I was handsome, I was strong. I knew the words of every song
Did my singing please you? No, the words you sang were wrong
Who is it whom I address. Who takes down what I confess?
Are you the teachers of my heart? We teach old hearts to rest
Oh, teachers are my lessons done? I cannot do another one
They laughed and laughed and said
Well, child Are your lessons done? Are your lessons done? Are your lessons done?
Υποβλήθηκε από MajorCampos στις Κυρ, 31/01/2021 - 12:25
Πνευματικά δικαιώματα: Writer(s): Leonard Cohen Lyrics powered by www.m
https://lyricstranslate.com
Δάσκαλοι
Γνώρισα μια γυναίκα πριν από πολύ καιρό Τα μαλλιά της, όσο πιο μαύρα γίνεται
Είσαι δασκάλα της καρδιάς; Απαλά απάντησε, όχι
Γνώρισα ένα κορίτσι απέναντι από τη θάλασσα Τα μαλλιά της, όσο πιο χρυσά γίνεται
Είσαι δασκάλα της καρδιάς; Ναι, αλλά όχι για σένα
Γνώρισα έναν άνθρωπο που έχασε το μυαλό του Σε κάποιο χαμένο μέρος που έψαχνα
Ακολούθησέ με, είπε ο σοφός. Αλλά περπατούσε πίσω από μένα
Μπήκα σε ένα νοσοκομείο. Όπου κανείς δεν ήταν άρρωστος και κανένας δεν ήταν καλά
Όταν το βράδυ έφυγαν οι νοσοκόμες. Δεν μπορούσα να περπατήσω καθόλου
Ήρθε το πρωί και μετά ήρθε το μεσημέρι Ώρα για δείπνο μια λεπίδα νυστέρι
Ήρθε και κάθισε δίπλα στο αργυρό κουτάλι μου
Κάποια κορίτσια περιπλανιούνται κατά λάθος Στο χάος που κάνουν τα νυστέρια
Είστε οι δάσκαλοι της καρδιάς μου Δασκαλεύουμε τις παλιές καρδιές να σπάνε
Ένα πρωί, ξύπνησα μόνος. Το νοσοκομείο και οι νοσοκόμες έφυγαν
Έχω ανασκαλέψει (ψάξει) αρκετά, Κύριέ μου; Παιδί μου, είσαι ένα οστό
Έφαγα και έφαγα και έφαγα Όχι, δεν έχασα ούτε ένα πιάτο, καλά
Πόσο κοστίζουν αυτά τα δείπνα; Θα το ξεχρεώσουμε με μίσος
Πέρασα το μίσος μου παντού Σε κάθε έργο, σε κάθε πρόσωπο
Κάποιος μου έδωσε ευχές Και ευχήθηκα μια αγκαλιά
Αρκετά κορίτσια με αγκάλιασαν τότε Με αγκάλιασαν οι άντρες
Είναι το πάθος μου τέλειο; Όχι, κάντε το για άλλη μια φορά
Ήμουν όμορφος, ήμουν δυνατός Ήξερα τα λόγια κάθε τραγουδιού
Σας άρεσε το τραγούδι μου; Όχι, τα λόγια που τραγούδησες ήταν λάθος
Ποιος είναι αυτός στον οποίο απευθύνομαι Ποιος καταρρίπτει αυτά που εξομολογούμε;
Είστε οι δάσκαλοι της καρδιάς μου; Μαθαίνουμε τις παλιές καρδιές να ξεκουράζονται
Ω, δάσκαλοι, τελείωσαν τα μαθήματά μου; Δεν μπορώ να κάνω άλλο
Γέλασαν και ξαναγέλασαν και είπαν Λοιπόν, παιδί Η μάθησή σου έχει τελειώσει;Η μάθησή σου έχει τελειώσει;
Η μάθησή σου έχει τελειώσει;
facebook twitter
Υποβλήθηκε από MajorCamposMajorCampos στις Κυρ, 31/01/2021 - 12:25
Πνευματικά δικαιώματα:Συγγραφέας: Leonard Cohen Στίχοι powered by www.m
https://lyricstranslate.com
Θέμα: Εκπαίδευση
Η Στροφή μας με την εκπαίδευση της Στροφής
Όταν η κόρη μου επέλεξε τη χρήση δεν ήξερε ότι την ίδια στιγμή απέκλειε κάποιες άλλες επιλογές από τη ζωή της.. Και από τα πρώτα που απέκλεισε ήταν η εκπαίδευση της. Σταμάτησε εντελώς να ασχολείται με αυτήν. Και δεν εννοώ την εκπαίδευση με στόχο μόνο την επαγγελματική αποκατάσταση. Εννοώ πως απέκλεισε τον εαυτό της από το δικαίωμα να διευρύνει τους ορίζοντες της, να έχει στόχους καθαρούς που θα την κάνουν να ονειρεύεται, να ζήσει την ικανοποίηση του να δουλεύει γι’ αυτούς και να τους πετυχαίνει. Απέκλεισε ουσιαστικά αυτό που εγώ θεωρούσα ως δομικό: να πιστεύει ότι όλα αυτά τα αξίζει να τα έχει στη ζωή της. Να πιστεύει ότι αξίζει τη ζωή.
Θυμάμαι πως όταν ήταν στην κοινότητα διέκοψε κατά τη διάρκεια των εξετάσεων. Λίγους μήνες αργότερα αποφάσισε πως ήθελε να ξαναπάει σχολείο και να επαναλάβει την τάξη. Δεν σκέφτοταν καθόλου να δώσει πανελλήνιες. Ήθελε μόνο να πάρει το απολυτήριο και να μάθει μακιγιάζ. Θα ήμουν εντάξει με αυτό αν δε έβλεπα τον δισταγμό της να ονειρευτεί και να διεκδικήσει οτιδήποτε ήθελε περισσότερο διάβασμα, αρά και προσπάθεια. Όταν μετρά από μήνες άκουσα από την ίδια να λέει ότι μετρά από προτροπή της θεραπεύτριας της στο πρόγραμμα αποφάσισε να δώσει πανελλήνιες, για να περάσει την διαδικασία και την είδα να διαβάζει με προσήλωση και δέσμευση, κατάλαβα πως κάτι είχε αρχίσει να αλλάζει μέσα της. Μέσα από την διαδικασία του διαβάσματος και των φροντιστηρίων άλλαξαν οι προτεραιότητες της. Όσο ανέβαζε το επίπεδο των γνώσεων της και έβλεπε ότι το διάβασμα έφερνε αποτελέσματα και ανέβαιναν οι βαθμοί και τα θετικά σχόλια των καθηγητών της, τόσο δυνάμωνε. Οι ορίζοντες μπροστά της άνοιξαν και ένοιωσε ότι μπορούσε και αυτή να τα καταφέρει. Μίλησε με τους καθηγητές του φροντιστηρίου που έβλεπαν τι την ενδιέφερε και της προτείναν σπουδές σε τομείς που ως τότε δεν ήξερε ότι υπήρχαν. Και αποφάσισε όχι μόνο να δώσει πανελλήνιες, αλλά να κυνηγήσει το όνειρο που ξεπήδησε από μέσα της. Και έδωσε εξετάσεις και έγραψε πολύ καλά, αλλά όχι αρκετά για την σχολή που ήθελε. Αλλά αυτό δεν την σταμάτησε. Σε συνεννόηση μαζί μας, γράφτηκε σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Αντιμετώπισε τις δυσκολίες του νέου ξεκινήματος, έκανε λάθη, έκανε σωστά, πείσμωσε και πέρασε όλα τα μαθήματα του πρώτου έτους. Και χαίρομαι όταν την ακούω να μιλάει για τον ομόδικο της τομέα, για το ομόδικο της μέλλον, για το ομόδικο της όνειρο. Και χαίρομαι ακόμη πιο πολύ όταν την βλέπω να δουλεύει γι’ αυτό.
Θυμάμαι, όταν ήρθαμε με την κόρη μου στη Στροφή αποφάσισα πριν από αυτή γι’ αυτήν ότι θα είχε μια καθαρή ζωή. Και έκατσα στις καρέκλες αποφασισμένη να μάθω και να εκπαιδευτώ για να μπορέσω να πολεμήσω, να διεκδικήσω, να αλλάξω, να γίνω με το παράδειγμα μου φάρος που θα την καθοδηγούσε και τοίχος για να ακουμπήσει πάνω μου στις δυσκολίες της. Δεν με ένοιαζε ποσό χρόνο ή ποσό κόπο θα ήθελε. άλλωστε κανείς ποτέ δεν εκπαιδεύτηκε για οτιδήποτε μέσα σε μια ημέρα ή σε εάν μηνά. Σήμερα, τέσσερα χρονιά μετρά συνεχίζω να μαθαίνω και η ζωή μας συνεχίζει να βελτιώνεται. Δια βίου μάθηση λοιπόν. Ναι, γιατί όχι, αν είναι να έχω τέτοια αποτελέσματα στη ζωή του παιδιού μου, τη δική μου, της οικογένειας μου. Σε ευχαριστώ Στροφή. Σας ευχαριστώ άνθρωποι που κάνετε την Στροφή αυτό που είναι.
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΕΤΕ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΩΝ ΑΔΕΡΦΩΝ
