«Συγχαρητήρια στα παιδιά που αποφοίτησαν!»
ΣΤΡΟΦΗ 20 Δεκέμβρη 2022
Την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε στη Στροφή κι άλλη μια μεγάλη στιγμή! Μια ακόμη αποφοίτηση των παιδιών που ολοκλήρωσαν πρόσφατα το πρόγραμμα της κοινότητάς μας.
Την ώρα που η παγίδα της χρήσης εξαπλώνεται ύπουλα και τραβάει νεαρά παιδιά στη σκοτεινή της επικράτεια, με πολύ επισφαλή επιστροφή, να που ήρθε ένα ζεστό μήνυμα, μια πρόσκληση να συμμετέχουμε στην αποφοίτηση!
Το κάλεσμα ήταν ιδιαίτερα καλαίσθητο, ένας μικρός πίνακας, λουσμένος στο φως!
Έτσι ήταν και η τελετή της αποφοίτησης: ένα γεγονός με τεράστια δύναμη και αλήθεια που διαπέρασε καταλυτικά τις οθόνες όσων παρακολουθούσαμε διαδικτυακά τη γιορτή. Η οθόνη μάς γέμισε Κοινότητα! Θέλησαν να μοιραστούν τη σημαντική ημέρα, με πιο πολλούς γονείς, παλιότερους και νεότερους, με αδέλφια και εθελοντές. Και μας άνοιξαν διάπλατο παράθυρο στην αίθουσα της κοινότητας που έγινε ζωντανά η αποφοίτηση των παιδιών.
Ήταν καθισμένοι κυκλικά, δίπλα δίπλα, αγκαλιασμένοι, λάμποντας μέσα σ’ ένα εσωτερικό φως, όλοι της πρώτης γραμμής στην κοινότητα: οι πρωταγωνιστές που αποφοιτούσαν, τα νεότερα μέλη, οι οικογένειές τους και το προσωπικό! Τους βλέπαμε στο κέντρο της οθόνης και γύρω γύρω τα διαδικτυακά μας χαμόγελα και η βαθιά μας συγκίνηση, που μπορέσαμε να τιμήσουμε και να ξεπροβοδίσουμε και φέτος μια ακόμα γενιά καθαρών παιδιών.
Ό,τι γίνεται στην κοινότητα είναι αυθεντικό μάθημα ζωής, ουσιαστικό νόημα ύπαρξης, τεράστιος αντίλογος στο φόβο και τη λύπη του κόσμου.
Τα λόγια και τα συναισθήματα που εκφράστηκαν εκείνη τη μέρα ήταν μοναδικά: απλότητα, ειλικρίνεια, αμεσότητα, συγκίνηση, μοίρασμα, σύνδεση, ευγνωμοσύνη. Και πίστη μεγάλη στη ζωή και το αύριο. Εμπιστοσύνη και ταπεινή υπερηφάνεια για τον άθλο της απεξάρτησης.
Είπαν οι απόφοιτοι για τον αγώνα τους, τις μικρές και μεγάλες καθημερινές μάχες, λεπτό το λεπτό, τα πισωγυρίσματα, τις αμφιβολίες, ο δρόμο που χρειάστηκε να ανοίξουν μέσα τους για να φτάσουν. Είπαν για τη φιλία, την αγάπη και την υποστήριξη που πήραν από τους συνοδοιπόρους τους μέσα στην κοινότητα, από γονείς, αδέλφια, φίλους. Για την απέραντη υποστήριξη που βρήκαν από το προσωπικό. Για τις μοναδικές στιγμές αγάπης και δημιουργικότητας που βίωσαν μέσα στην κοινότητα.
Μίλησαν και οι γονείς των απόφοιτων. Πόσο όμορφα μίλησαν κι αυτοί! Με πόση συγκίνηση και χαρά!
Και οι στυλοβάτες της κοινότητας μίλησαν και μας συγκίνησαν πολύ.
Ένα μεγάλο, τεράστιο μπράβο, βαθιά ευγνωμοσύνη και τις καλύτερες ευχές! Ο κόσμος μπορεί να γίνεται καλύτερος με σας!
Πολλές πολλές ευχές επίσης στα τα παιδιά και τους γονείς που μπαίνουν στη σειρά για αποφοίτηση!
Διάλεξα μια συγκινητική και χαρούμενη μουσική, το 2ο βαλς του Δημήτρη Σοστάκοβιτς και το αφιερώνω στους 4 απόφοιτους.
«ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΕΙΣ Η ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΜΙΑΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ – ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗΣ.»
Σάββατο 17 Ιουλίου 2021, θυμάμαι την δική μου αποφοίτηση. Μαζί με την ομάδα μου, στο χώρο που μας φιλοξένησε έξι χρόνια, έξι χρόνια από την ζωή μου. Εδώ που ξεδίπλωσα μπροστά σας όλη μου την ζωή, τον πόνο, την αγωνία, την απελπισία, το πανικό, το χάος. Πορευτήκαμε μαζί, βιώσαμε το μονοπάτι της ζωής που μας ένωσε και καταφέραμε να βρούμε ξέφωτο. Και μπορούμε να χαμογελάμε. Γιατί το δικαιούμαστε, το παλέψαμε και το κερδίσαμε. Τα βάλαμε με τον Χάρο και μέχρι τώρα τον κρατάμε μακριά μας. Γίναμε γίγαντες και μας φοβήθηκε. Δράκοι που βρυχώνται, βγάζοντας φλόγες, καίγοντας όλα τα παράσιτα.
Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2022, άλλη μια αποφοίτηση. Αποφοίτηση παιδιών αυτή τη φορά. Παιδιών που προσπάθησαν και κατάφεραν να ξανά αρχίσουν την ζωή τους από την αρχή.
Θυμάμαι μια άλλη αποφοίτηση παιδιών. Δεκέμβριος 2016, Κολλέγιο Αθηνών, Ψυχικό. Αποφοιτήσεις όλων των ΚΕΘΕΑ. Την εκδήλωση είχε αναλάβει το πρόγραμμα της Στροφής.
Σε κάθε αποφοίτηση, είτε γονέων είτε παιδιών η εκδήλωση έχει πολύ συγκίνηση. Ιστορίες σκληρές, άνθρωποι που πόνεσαν, στέκονται τώρα μπροστά μας ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ.
Βρεθήκαμε και εμείς στην ΣΤΡΟΦΗ, όλη η οικογένεια, να στηρίξουμε, να συμπαρασταθούμε στο παιδί μας, να μπορέσει να γυρίσει το βλέμμα του στην αντίθετη πλευρά από αυτή που κοιτούσε. Να καταλάβει ότι δεν υστερεί σε τίποτα από κανένα άλλο παιδί. Ότι δεν χρειάζεται δεκανίκια να στηρίξει τα όνειρα του, τις ελπίδες του. Ότι ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός, όπως και αυτός. Ο καθένας με τον τρόπο του, το βάδισμα του,… έχει το δρόμο του, που πρέπει να ακολουθήσει με ανοιχτά και καθαρά μάτια.
Και τι δεν ζήσαμε,… τι να πρώτο θυμηθώ…
ØΤην κραυγή? που μόνο να την ακούσεις, να αντιληφθείς την ένταση της, τον λόγο της, είναι αρκετό να σε στιγματίσει για μια ζωή, που να λάβεις και μέρος.
ØΤις γιορτές ? Χριστούγεννα, Απόκριες, Πάσχα, καλοκαίρι?
ØΤους Μαραθώνιους θεραπείας? Τις φιλοξενίες στα σπίτια μας?
ØΤις διακοπές? Την κατασκήνωση? Τις χειμωνιάτικές εκδρομές? Το κολύμπι? Τον αθλητισμό?
ØΤις συναυλίες? Τις εκδηλώσεις? Τα παιχνίδια?
Τόσα πολλά,…. άλλοτε δύσκολα, άλλοτε…. πολύ δύσκολα, αλλά τόσο απαραίτητα. Όλοι μαζί δημιουργήσαμε νέους δεσμούς, νέες αναμνήσεις, νέους στόχους. Αλλάξαμε συνήθειες, στηριχθήκαμε, γίναμε δεμάτι, πάψαμε να είμαστε κλαράκια, μπορούσαμε πλέον να μείνουμε όρθιοι.
Μπαίνοντας στην ομάδα κινητοποίησης, βλέποντας τόσους γονείς, τόσα προβλήματα, κάτι με χτύπησε, κατάλαβα ότι αυτός ο χώρος είναι διαφορετικός και πήρα την απόφαση ότι εγώ δεν φεύγω από εδώ ο κόσμος να χαλάσει. «Μπορείς αλλά όχι μόνος».
Στο κλείσιμο της εκδήλωσης των αποφοιτήσεων του Δεκεμβρίου 2016, το αποκορύφωμα. Το παιδί μου, ο γιός μου που τότε ήταν στην κοινότητα, με μια κοπέλα, που εκείνη την ημέρα αποφοιτούσε, ερμήνευσαν με πάθος «είμαστε ακόμη ζωντανοί». Αυτό το τραγούδι, την ερμηνεία δυο παιδιών, την αφιερώνω σε εσάς παιδιά που αποφοιτάτε σήμερα και στα παιδιά της κοινότητας, να έχουν πάντα στο νου τους αυτούς τους στοίχους.
Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί
στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα.
Με κοιτάς σε κοιτώ
και μετά σιωπή
κάτι θα κοπεί
στην καρδιά στο μυαλό.
Με κοιτάς σε κοιτώ
και μελαγχολείς
ο καιρός πολύς
μ’ αγαπάς σ’ αγαπώ.
Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί
στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα
κι αν μας αντέξει το σκοινί
θα φανεί στο χειροκρότημα.
Με κρατάς σε κρατώ
και μετά γκρεμός
και μετά το τέρμα
και κανείς κανενός.
Με κρατάς σε κρατώ
και παντού σκιές
και παντού καθρέφτες
για θεούς κι εραστές.
«ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗ: ΟΝΕΙΡΟ ΖΩΗΣ»
Η αποφοίτηση για μένα, σημαίνει την ολοκλήρωση του θεραπευτικού προγράμματος της Στροφής, για όλα τα παιδιά που έδωσαν την μάχη τους για τη ζωή και κατά της εξάρτησης. Είναι μία μέρα συγκίνησης στην προσπάθεια πολλών ετών που αποτυπώνεται και επίσημα σε μία μέρα γιορτής και χαράς. Είναι μία νέα αρχή για νέα ξεκινήματα όπου θεωρείται ο σημαντικότερος σταθμός στη πορεία του προγράμματος σε θεραπευτικό επίπεδο.
Όταν ήρθα στη Στροφή από την αρχή είχα θέσει αυτό τον στόχο ότι και να γίνει θα το παλέψω να το φτάσω με το παιδί μου τον Δημήτρη μέχρι τέλους. Πίστεψα στο Πρόγραμμα, εμπιστεύτηκα τους Ανθρώπους της Στροφής και τους γονείς και είμαι ακόμη εδώ με ευγνωμοσύνη και αγάπη σε ότι κάνω και προσφέρω! Το όραμα όμως και το όνειρο της αποφοίτησης ήρθε όταν στην ομάδα προετοιμασίας του ραδιοφώνου, για την σημερινή εκπομπή μας, όπου συμμετέχω, αντίκρυσα έναν απόφοιτο της Στροφής τον Γιώργο 41 ετών να μας μιλάει για τους στόχους του τη τωρινή ζωή του και πόσο τυχερός θεωρείται ως απόφοιτος! Μας είπε: «Είναι πολύ μεγάλο κρίμα κάποιος να εξαρτηθεί για να έχει πάρει αυτή την εμπειρία! Μακάρι να είχαν αποφοιτήσει ΟΛΟΙ οι άνθρωποι από ένα τέτοιο θεραπευτικό πρόγραμμα όπως αυτό εδώ!!!! Στη συνέχεια, έζησα αυτό το όνειρο την ημέρα αποφοίτησης των τεσσάρων παιδιών του Νάσου, του Νίκου Π, του Κων/νου και του Νίκου Γ. στην όμορφη διακοσμημένη και φροντισμένη αίθουσα του Συλλόγου μας με όλους τους γονείς, τους θεραπευτές και τα παιδιά της κοινότητας ως γονέας μέλος της Στροφής και ως μητέρα με τον παιδί μου τον Δημήτρη που βρίσκεται στο follow up. Δεν εννοείται για μένα να μην ονειρεύομαι και να έχω σαν στόχο την αποφοίτηση και να μην είναι ο στόχος και ο σκοπός για όλους μας γονείς και παιδιά! Ήταν μια μέρα ορόσημο για μένα και το παιδί μου. Ένιωσα γαλήνη, ανακούφιση και ευγνωμοσύνη μέχρι τώρα στην πορεία μας στο πρόγραμμα! ¨Ένιωσα χαρά, να βλέπω το παιδί μου συνδεδεμένο μέσω Ζoom από το ΚΑΤΑΡ όπου βρίσκεται προσωρινά, να μιλάει και να βλέπω στα μάτια όλων αυτών των παιδιών και στη θέση που βρίσκονται τώρα όπου τα κατάφεραν, το δικό μου παιδί να φτάνει σε αυτήν την ώρα και τη στιγμή της αποφοίτησης!
Το ταξίδι για αυτή την όμορφη στιγμή, δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Έχει πολλούς σταθμούς! Το αισιόδοξο μήνυμα του νέου αυτού ξεκινήματος έρχεται με το Περιστεράκι όταν ένα παιδί τελειώνει την κοινότητα, περνάει στην επανένταξη και κατόπιν στο follow up!
Σου δίνεται μία δεύτερη ευκαιρία να φτιάξεις και να θέσεις νέους στόχους! Σου δίνεται ένα κίνητρο να προσπαθήσεις για όσα θεωρείς περισσότερο σημαντικά! Είναι η στιγμή της δράσης για μία νέα αρχή! Σου δίνεται μία δεύτερη ευκαιρία για να πάρεις μαζί σου για μια ζωή, όλες τις αρχές και αξίες του προγράμματος.
Νιώθω υπερηφάνεια και συγκίνηση για την στιγμή αυτή! Εδώ είμαστε όλοι για τον ίδιο σκοπό και είμαστε όλοι μαζί! Έτσι μόνο μπορούμε να τα καταφέρουμε μέχρι τέλους, με κουράγιο και δύναμη που παίρνουμε ο ένας με τον άλλον, μέχρι και σήμερα!!!! Πάμε μαζί!!!!
Επέλεξα το τραγούδι Fairytale του Alexander Rybak γιατί η ζωή μετά την Στροφή εύχομαι να είναι ένα παραμύθι, ναι, μολονότι μπορεί να πονάει, πάντα να έχει ένα όμορφο τέλος όπως τα παραμύθια!!! Καλή συνέχεια και καλές γιορτές με υγεία και αγάπη!!!!!
«Η Αποφοίτηση»
Αγαπητή ομάδα ραδιοφώνου ονομάζομαι Διονυσία Καραθανάση και ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την χαρά μου για την αποφοίτηση του γιου μου Νίκου Σαρρημανώλη.
Στις 11/12/22 αισθάνθηκα πολύ περήφανη για τον γιο μου αλλά και για τα άλλα τρία παιδιά Κωνσταντίνο Ξ. Νικο Π. και τον Νάσο Σ. Μια μεγάλη αγκαλιά, ζεστασιά και δάκρυα χαράς συνόδευαν αυτή την υπέροχη στιγμή.
Νιώθω μεγάλη συγκίνηση και για όλους τους γονείς που μαζί με τα παιδιά μας καταφέραμε να ξαναζήσουμε μια αληθινή καθαρή ζωή. Αυτό όμως δεν θα το είχαμε καταφέρει χωρίς την υποστήριξη και τον αγώνα των θεραπευτών μας καθώς και τον λιντερ μας όπου ήταν δίπλα μας, εμψυχωτές σε αυτή την σκληρή μάχη.
Εύχομαι ολόψυχα στα παιδιά της κοινότητας να παραδειγματιστούν από τα τέσσερα παιδιά και να πετύχουν τον στόχο τους. Καθώς και στους γονείς τους που μάχονται αυτή τη στιγμή τα καλύτερα γιατί το αξίζουν. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη στροφή που με βοήθησε να αποκτήσω ξανά τον γιο μου καθαρό από την χρήση. Σας αγαπώ όλους πολύ! Είστε οικογένεια μου!!!
ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ 12/12/2022 ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗΣ ΑΠ ΤΟ ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ
Όσο χειμωνιάτικη κι αν ήταν η ΚΥΡΙΑΚΗ της 12/12/22, δε με πλάνεψε ούτε μια στιγμή, απ’ την ανοιξιάτικη λιακάδα που είχα μέσα στην καρδιά μου!
Ήταν η μέρα ορόσημο της αποφοίτησης του γιού μου Νικόλα και των φίλων του απ’ το πρόγραμμα του ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ, που πέρασε με κάθε σεβασμό στην ιστορική μνήμη!
Μέρα γιορτής και περηφάνιας για την επίτευξη αυτού του σημαντικού στόχου!
Κάνοντας μια μικρή αναδρομή, θυμάμαι τις πρώτες μου στιγμές, πετρωμένος στη ερημιά του χρόνου, να προσπαθώ να βρω τα πατήματά μου.
Ο καιρός κυλούσε δύσκολα, με κόπο, αλλά όμορφα, ευεργετικά και θεραπευτικά στο πέρασμά του.
Έμαθα να είμαι πιο ικανός να νιώθω την αγάπη για τους γύρω μου, ως καθημερινή φροντίδα της ανθρώπινης ζωής, να ζω πιο βαθιά όπως σκέφτομαι.
Η ΣΤΡΟΦΗ μας έδειξε τον δρόμο, πως με πίστη και υπομονή τα πράγματα αλλάζουν, δεν είναι αδύνατο «ότι, μπορείς στον μαυροπίνακα της απελπισίας ….να ζωγραφίσεις το πρόσωπο της ευτυχίας..»
