ΜΑΡΙΑ Γ.
35 χρόνια Στροφή στην ζωή
Έχουν περάσει 35 χρόνια από τότε που "γεννήθηκε" η θεραπευτική
κοινότητα της Στροφής και μαζί της γεννήθηκε και η ελπίδα για μια καλύτερη και καθαρή ζωή.
35 χρόνια η Στροφή πίστη στον στόχο της, στηρίζει τους έφηβους χρήστες να πάρουν πίσω την ζωή τους, να απεξαρτηθούν και ταυτόχρονα στηρίζει και τις οικογένειές τους που είναι συνοδοιπόροι σε αυτή την δύσκολη πορεία!
Γιατί από την στιγμή που οι ουσίες εισβάλουν στο σπίτι μας νοσεί ολόκληρη η οικογένεια.
Η συμπεριφορά του παιδιού μου τα τελευταία χρόνια είχε αλλάξει. Ήταν αντιδραστικός, βίαιός και απομονωμένος. Η επικοινωνία είχε χαθεί και εγώ βολευόμουν να πιστεύω πως ευθύνεται η εφηβεία. Σταδιακά χάθηκε εντελώς ο έλεγχος μέσα στο σπίτι μας και κανείς δεν μιλούσε με κανέναν ή για να είμαι ξεκάθαρη ο ένας έριχνε ευθύνες στον άλλον αλλά κανένας μας δεν έπαιρνε ευθύνη για τον εαυτό του. Οι ουσίες διάβρωναν τα θεμέλια του σπιτιού μου και εγώ είχα γίνει σκιά του εαυτού μου…
Όταν πλέον ανακάλυψα το τι πραγματικά συμβαίνει στο σπίτι μου με κυρίευσε ο πανικός. Η ζωή του παιδιού μου ήταν σε μεγάλο κίνδυνο… Δόθηκε εξήγηση για όλες αυτές τις συμπεριφορές που μέχρι πριν δεν μπορούσα να εξηγήσω…ή κουκούλωνα..
Είχε έρθει η ώρα να ξεβολευτώ και να περάσω στην δράση….
Χωρίς δεύτερη σκέψη σήκωσα το ακουστικό και έκλεισα την πρώτη μας συνάντηση με την Στροφή…μια συνάντηση που έμελλε να μας αλλάξει ριζικά την ζωή μας προς το καλύτερο…
Η Στροφή μας στηρίζει, μας καθοδηγεί και μας "αγκαλιάζει" σε όλους τους τομείς. Μας διδάσκει το πώς θα γίνουμε καλύτεροι γονείς και καλύτεροι άνθρωποι. Εδώ έχω γνωρίσει ανθρώπους που πλέον έχουν γίνει οικογένειά μου. Το παιδί μου είναι έναν χρόνο καθαρό, μακριά από τις ουσίες και τις παραβατικές συμπεριφορές. Ένας χρόνος γεμάτος συναισθήματα και συγκινήσεις. Η ζωή μου έχει αλλάξει άρδην …πλέον είμαι μέλος της ομάδας ραδιοφώνου, της ομάδας επισκευών,υπεύθυνη του εικαστικού εργαστηρίου μας και μέλος της ομάδας Αγκαλιάς…σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης…Μου δίνει την ευκαιρία να μπορώ κι εγώ με την σειρά μου να δώσω βοήθεια σε ανθρώπους που την χρειάζονται… γιατί αν δεν το χαρίσεις, δεν θα το κρατήσεις.
Πολλές φορές σκέφτομαι τι θα έκανα αν δεν υπήρχε η Στροφή στην ζωή μου…και με κατακλύζει πάλι ένα αίσθημα πανικού. ¶λλωστε ποιος μπορεί να ζήσει χωρίς αγάπη, στήριξη και ελπίδα; Γιατί για μένα η Στροφή είναι όλα αυτά και ακόμα περισσότερα. …μου δείχνει τον δρόμο για μια καλύτερη και καθαρή ζωή.
Κι αν η εμπλοκή του παιδιού με τις ουσίες ήταν η αιτία να βρεθώ στην Στροφή, το μόνο που μπορώ να πω αυτή την στιγμή είναι πως η Στροφή είναι ότι καλύτερο έχει συμβεί στην ζωή μου…θα είμαι πάντα ευγνώμων για όλα όσα μου προσφέρει. Σε ευχαριστώ αγαπημένη μου Στροφή για όλα.
Η Στροφή κλείνει 35 χρόνια ζωής.
35 χρόνια δράσεων, ενημέρωσης, στήριξης και φροντίδας.
35 χρόνια στον αγώνα κατά των ναρκωτικών και τα γενέθλια της συμπίπτουν τον ίδιο μήνα με την παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών στις 26 Ιουνίου.
Παίρνουμε ξεκάθαρη θέση απέναντι στις ουσίες και διεκδικούμε μια καθαρή ζωή. Το μόνο χρέος που έχεις είναι απέναντι στο εαυτό σου. Μπορείς αλλά όχι μόνος…ΠΑΜΕ ΜΑΖΊ!!!
Το τραγούδι που έχω επιλέξει είναι το "λευκό φανελάκι" της Ρίτα Αντωνοπούλου και εύχομαι σε όλους αυτό το αηδόνι που υπάρχει στην καρδιά όλων μας, να ανοίξει επιτέλους τα φτερά του…
ΞΑΝΘΗ Λ.
35 ΧΡΟΝΙΑ ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ
35 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΠΙΔΑ
35 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΤΗ ΣΤΗ ΖΩΗ
Για μένα η ΣΤΡΟΦΗ αποτελεί το λιμάνι, στο οποίο αγκυροβόλησα έπειτα από μια περιπέτεια που είχαμε ως οικογένεια στα φουρτουνιασμένα νερά της απελπισίας, της απογοήτευσης και της απαισιοδοξίας που βιώσαμε, όταν μπλέξαμε με τον κόσμο της χρήσης, τον οποίο μας γνώρισε ο γιος μου ο Θοδωρής. Για πολύ καιρό η μάχη με τα κύματα και την τρικυμία, που είχαμε στη ζωή μας, φαινόταν άνιση. Το θηρίο της χρήσης έμοιαζε ανίκητο, οι στιγμές δύσκολες, η μάχη μας είχε εξουθενώσει.. Πολλές φορές νόμιζα ότι βουλιάζαμε, ότι ο βυθός της θάλασσας και η παραίτηση της προσπάθειας είναι ο μόνος δρόμος…
Όμως ένα τηλέφωνο που βρήκα στο διαδίκτυο πατώντας λέξεις όπως «εφηβεία», «χρήση», «κάνναβη» «βοήθεια» με οδήγησαν στο ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ. Δεν δίστασα στιγμή…Αυτό το τηλέφωνο ήταν η σανίδα σωτηρίας της οικογένειας μου και του παιδιού μου. Γαντζώθηκα από τη νέα πραγματικότητα, από τις συμβουλές των ειδικών, από την καθοδήγηση και από την ψυχολογική υποστήριξη. Όλα έδειχναν να παίρνουν το σωστό δρόμο… ‘Όταν ξεκίνησε και ο γιος μου ο Θοδωρής την προσπάθειά του να απεξαρτηθεί από τις χρήσεις με τη βοήθεια του προγράμματος του ΚΕΘΕΑ ένιωσα ότι επιτέλους έφτασα σε ένα απάνεμο λιμάνι. Όλη η οικογένεια μου σώθηκε. Συνεχίζουμε βέβαια ακόμη τον αγώνα μας αλλά τώρα δεν είμαστε μόνοι.
Έχουμε στο πλάι μας και άλλους γονείς που βιώνουν τα ίδια συναισθήματα, έχουμε καθοδηγητές και υποστηρικτές να μας αγκαλιάζουν, να μας βοηθάνε, να μας δείχνουν τον τρόπο να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, καλύτεροι γονείς με αγάπη για τον εαυτό μας και τους άλλους.
Νιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη και αγάπη για το πρόγραμμα του ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ. Εύχομαι όχι μόνο να τα εκατοστίσει αλλά να υπάρχει στο άπειρο. Για όσο υπάρχει η χρήση και η εξάρτηση, να υφίσταται και το πρόγραμμα. Να μην σταματήσει να δίνει ελπίδα και φως στις ζωές των παιδιών και των οικογενειών τους. Όπως βοήθησε το δικό μου παιδί να γλιτώσει από τη χρήση, να κερδίσει πίσω τη ζωή του, να πιστέψει στον εαυτό του, να αποκτήσει αληθινούς φίλους, αγάπη για την οικογένειά του, να ζει με όρια για τον εαυτό του και τους άλλους, εύχομαι να βοηθήσει όλα τα παιδιά που το έχουν ανάγκη.
Εύχομαι επίσης να βοηθήσει και άλλες οικογένειες που βρίσκονται σε αυτή τη συνθήκη, όπως φώτισε τους σκοτεινούς ορίζοντες της δικής μου οικογένειας, έδωσε ελπίδα και πίστη στην ψυχή μας πως όλα γίνονται εφικτά αρκεί να έχουμε την κατάλληλη βοήθεια. Μπορούμε αλλά όχι μόνοι!
Για μένα η ΣΤΡΟΦΗ είναι το ξίφος και η ασπίδα στη μάχη κατά των ναρκωτικών. ΠΑΜΕ ΜΑΖΙ γονείς να κερδίσουμε αυτή τη μάχη…
Διαλέγω το τραγούδι του Louis Armstrong «what a wonderful world» γιατί ο κόσμος είναι πραγματικά υπέροχος όταν υπάρχουν προγράμματα σαν το ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ…
Ξανθή Λατίνου, μητέρα του Θοδωρή..
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Γ.
35 χρόνια Στροφή, 35 χρόνων παιδί.
Η ιστορία μας ξεκινά πριν από 17 χρόνια. Το 2006 τον Φεβρουάριο, ήρθαμε στην Στροφή με αφορμή τον γιό μου τον Κωνσταντίνο, που είχε εμπλοκή με τις ουσίες. Η σχέση μας με τα προγράμματα απεξάρτησης είχε αρχίσει νωρίτερα, περίπου ενάμισι χρόνο πριν από αυτή την ημερομηνία, με απόφαση και εντολή του Δικαστηρίου ανηλίκων όπου είχε παραπεμφθεί για κατοχή και χρήση. Ήταν όμως μια σχέση χαλαρή, περιστασιακή και όχι αρκετή, επειδή ο γιός μου χρειαζόταν διαφορετική θεραπεία και βρισκόταν ήδη αρκετά βαθιά στην χρήση.
Όταν ήρθαμε στην Στροφή, ο γιός μου είχε μόλις κλείσει τα δεκαοκτώ και η Στροφή εκείνο τον χρόνο έκλεινε τα δεκαοκτώ της χρόνια. Τότε δεν μπορούσα να το καταλάβω και δεν το ήξερα, αλλά όλη η οικογένεια βρέθηκε στις δυο σημαντικότερες ενηλικιώσεις της ιστορίας της. Μόλις δύο μήνες μετά την είσοδο του Κωνσταντίνου στην Κοινότητα και την δική μας στην Ομάδα Δοκίμων (όπως λεγόταν τότε και όπως θα λέγεται για πάντα για μένα), γιορτάσαμε τα 18α γενέθλια της Στροφής. Για πολλούς άλλους γονείς αυτή ήταν μια μεγάλη γιορτή. Για μένα όμως ήταν πολύ δύσκολα. Ακόμη αρχή, δεν είχαμε καταφέρει να βρούμε την θέση μας στο πρόγραμμα, με αντιρρήσεις, θυμό, απογοήτευση, με το γιατί πάντα μπροστά, γιατί σε μας, γιατί εδώ, γιατί έτσι, γιατί εμείς που δεν κάναμε χρήση και ούτω καθεξής. Με μια δικαιολογία πάντα, με την δυσκολία να αναλάβουμε ευθύνες, στρουθοκαμηλίζοντας και πιστεύοντας ότι αυτό δεν ταίριαζε και δεν άξιζε στην τέλεια οικογένειά μας.
Ευτυχώς όμως, η Στροφή και οι άνθρωποι της Στροφής, θεραπευτές, παλιότεροι γονείς, ακόμη και το βοηθητικό προσωπικό, μας αγκάλιασαν, όπως και όλους όσους ζήτησαν, ζητούν και θα ζητήσουν βοήθεια, και μας έμαθαν να στρέφουμε τις ερωτήσεις σε εμάς τους ίδιους, να αναγνωρίζουμε και κυρίως να παραδεχόμαστε λάθη και ελλείψεις και να αρχίσουμε σιγά – σιγά να γνωρίζουμε τον πραγματικό μας εαυτό και την πραγματικότητα του εαυτού μας και των μελών της οικογένειάς μας. Και όπως αναφέρει και η Φιλοσοφία Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Θεραπευτικών Κοινοτήτων, μάθαμε να βλέπουμε τον εαυτό μας, «Όχι σαν τον γίγαντα των ονείρων μου, αλλά ούτε και σαν τον νάνο των φόβων μου, αλλά σαν άνθρωπος που μαζί με άλλους θα επεξεργαστώ τα προβλήματά μου.
Πάνω σε αυτή την κοινή βάση μπορώ να ριζώσω και να αναπτυχθώ όχι πια μόνος όπως στον θάνατο, αλλά ζωντανός σαν άνθρωπος ανάμεσα σε ανθρώπους».
Ήταν δύσκολο; Οπωσδήποτε. Όλα τα σημαντικά πράγματα απαιτούν κόπο, μόχθο, πειθαρχία. Μπορεί να γίνει; Ασφαλώς. Αν το κατάφερα εγώ και χιλιάδες άλλοι γονείς αυτά τα χρόνια, μπορούν όλοι. ¶ξιζε τον κόπο; Εννοείται και με το παραπάνω. Πόσο αξίζει η ζωή ενός νέου παιδιού; Του παιδιού μας; Πόσο αξίζει η δυνατότητα να το αποσπάσουμε από τον θάνατο των ουσιών και να το ξαναφέρουμε στη Ζωή; Ρητορική η ερώτηση, αλλά ας απαντήσει καθένας κατά συνείδηση. Εδώ στην Στροφή θα βρείτε τον τρόπο, την γνώση και τα εργαλεία για να το πετύχετε. Αρκεί να ρωτήσετε.
Και πέρασαν έτσι και άλλα γενέθλια, και άλλες επέτειοι και άλλες Παγκόσμιες Μέρες κατά των Ναρκωτικών, ήρθε και η αποφοίτηση του γιού μου και η δική μας και μεγαλώσαμε, ωριμάσαμε, μερικοί από εμάς γεράσαμε κιόλας, η οικογένεια δέθηκε, έμαθε να λειτουργεί σαν σύνολο ανεξάρτητων μελών, καθαρά, με ασφάλεια και με το βλέμμα στο μέλλον. Αυξήθηκε και με την έλευση νέων μελών, εγγόνων και συντρόφων και κυρίως κατάλαβε ότι το σημαντικότερο αγαθό είναι η Ζωή. Η καθαρή Ζωή.
Εγώ προσωπικά βρήκα ένα προορισμό και μια φυσική θέση στην Οικογένεια της Στροφής και παρέμεινα με διάφορους ρόλους και μετά την αποφοίτησή μου και έως σήμερα και για όσο καιρό θα μου το επιτρέπουν οι φυσικές μου δυνάμεις.
Το παιδί που μας έφερε εδώ και τώρα το ευχαριστώ γι’ αυτό, μεγάλωσε μαζί με όλους μας και πλέον ζει την δική του καθαρή ζωή, με τις σπουδές που διάλεξε και το επάγγελμα που του αρέσει, σε άλλη πόλη αλλά πάντα κοντά μας. Όχι σαν τον γίγαντα των ονείρων μας, αλλά ούτε και σαν τον νάνο των φόβων μας, αλλά σαν άνθρωπος μαζί με άλλους ανθρώπους. Και αυτός όπως η Στροφή είναι πλέον 35 χρόνων και διανύει την περίοδο την ωριμότητας, της δημιουργικότητας και της συνειδητοποίησης των αξιών του, πράγμα που με γεμίζει χαρά, περηφάνια και αγάπη.
Και δεν είναι ο μόνος. Όλα αυτά τα χρόνια χιλιάδες παιδιά σαν τον γιό μου έχουν πάρει βοήθεια και σήμερα είναι υπέροχες γυναίκες και εξαιρετικοί άνδρες, που τιμούν τους εαυτούς, τις ζωές και τις οικογένειές τους. Και ακόμη χιλιάδες γονείς που ξεπέρασαν το άγχος και την αγωνία και κατάφεραν να στηρίξουν τις οικογένειές τους και τους εαυτούς τους με τους σωστούς και κατάλληλους τρόπους.
Στροφή ευχαριστώ. Δεν μπορώ τίποτε άλλο να πω, πιο απλό, πιο βαθύ πιο μεγάλο.
Και επειδή πλησιάζει και η Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών, και για φέτος το σύνθημα του ΚΕΘΕΑ είναι ΠΑΜΕ ΜΑΖΙ θέλω να πω το εξής:
Πάμε μαζί, για γεμάτη, καλή, καθαρή ζωή.
Πάμε μαζί, όλοι μαζί, κανένας μόνος.
ΣΤΑΜΑΤΙΚΗ Α.
35 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΡΟΦΗ
Ευγνωμοσύνη Απεριόριστη.
Πριν από 35 χρόνια ιδρύθηκε ένα πρόγραμμα απεξάρτησης για εφήβους και νεαρούς ενήλικες και τις οικογένειές τους με μοναδικό σκοπό το καλό όλων την ζωή των παιδιών και την ελπίδα για το μέλλον. Το όνομά του Στροφή. Σε αυτή έρχονται άτομα που στην προηγούμενη ζωή τους, ζούσαν σε συνθήκες πάρα πολύ δύσκολες. Σε συνθήκες βίας, παραβατικότητας, κακής και χειριστικής συμπεριφοράς χωρίς κανένα όφελος.
Η καθημερινή ζωή τους προ Στροφής μετατρεπόταν σε εξαθλίωση, καταπάτηση της ατομικής Ελευθερίας και του σεβασμού της προσωπικότητας και γενικά σε προβληματική συμπεριφορά ανάμεσα στα μέλη. Έτσι λοιπόν τα μέλη για να εξελιχθούν και να γίνουν μια πραγματική οικογένεια έπρεπε να περάσουν από την η Στροφή και να γίνει ένα θαύμα που έρχεται για όλα τα μέλη ως Θείο δώρο, ως ένας θησαυρός. Αρχικά ο φόβος μετατρέπεται σε θάρρος και διεκδίκηση, η ανασφάλεια μετατρέπεται σε ασφάλεια σε ένα όμορφο περιβάλλον, η επιθετικότητα μετατρέπεται σε σεβασμό και τα όρια γίνονται αρχή της ζωής όλων των μελών της οικογένειας. Δημιουργείται ένα οικοδόμημα που μέχρι και σήμερα μετά από 35 χρόνια χαρίζει σε όλους την πραγματική σημασία της οικογένειας και δίνει χαρά στα μέλη της. Όλοι όσοι μπαίνουν σε αυτή την οικογένεια και ολοκληρώνουν την πορεία τους, η ζωή τους γίνεται βάλσαμο. Βρίσκουν μεγάλη συγκίνηση, αγάπη, χαρά και νόημα στη μετέπειτα ζωή τη δική τους και των παιδιών τους. Όσοι αποτυγχάνουν δεν ξεχνούν πότε τη Στροφή. Αυτή η μεγάλη οικογένεια της Στροφής με κάνει να νιώθω και εγώ και το παιδί μου ο Δημήτρης ευγνωμοσύνη απεριόριστη. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μας εάν δεν είχαμε περάσει από δω εάν δεν ήμασταν και δεν είμαστε εδώ.
Όλα αυτά τα χρόνια εδώ σε αυτή την οικογένεια μαθαίνεις τον εαυτό σου, μαθαίνεις τις δυνατότητές σου. Μαθαίνεις να εκφράζεσαι, μαθαίνεις να μοιράζεσαι. Σε αυτή την οικογένεια χαίρεσαι, απολαμβάνεις τους καρπούς των κόπων σου και ονειρεύεσαι ένα όμορφο γλυκό και απάνεμο ταξίδι με τους ανθρώπους που έχεις γύρω σου! Αυτό γίνεται μέσα από ομάδες, από το καλλιτεχνικό εργαστήρι από τις εκδηλώσεις της Στροφής, από τις εκδρομές από το ραδιόφωνο της Στροφής και γενικά μέσα από την ΣΥΝΑΝΑ- ΣΤΡΟΦΗ με την κοινωνία....
Εύχομαι και ελπίζω αυτά τα 35 χρόνια να αυξηθούν και να γίνουν πολλά- πολλά χρόνια φωτός, ζωής και ελπίδας για όλους όσους θέλουν να βρουν διέξοδο στα προβλήματά τους!! Μπορείς αλλά όχι μόνος. Πάμε μαζί! Αυτό είναι το μήνυμα του ΚΕΘΕΑ για την παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών. Πάμε μαζί με τη Στροφή. Σε αγαπώ Στροφή, σε αγαπώ παιδί μου !!!!.Χρόνια πολλά!!!
Διάλεξα ένα αισιόδοξο τραγούδι “Όμορφη Ζωή” Στίχοι: Λίνα Νικολοπούλου ! Βγες, τραγούδα τη ζωή. Πες θα ‘ρθει ξανά πρωί. Δες τον ήλιο μ’ άλλα μάτια με ενός παιδιού χαρά γιατί κι εσύ παιδί ήσουν μια φορά. Είναι΄ όμορφη η ζωή τραγούδα το κι εσύ !!!
Προχωράμε και αγαπάμε!!!!
ΒΙΒΗ Κ.
Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΜΑΣ
Ξαναγιορτάζουμε και φέτος μια ακόμη επέτειο της ΣΤΡΟΦΗΣ μας. Δεν είναι μια τυπική γιορτή, είναι μια ευκαιρία να σκεφτούμε πόσα πολλά σημαίνει για κάθε έναν μας και για όλο τον κόσμο η Στροφή.
Φέρνω ένα λουλούδι σήμερα στην κοινότητά μας με όλη μου την αγάπη, την ευγνωμοσύνη, τη βαθιά εκτίμηση και την εμπιστοσύνη μου. Ήμουν πολύ τυχερή που ήσουν εδώ, Στροφή, όταν δεν είχαμε πού να πάμε για να αντιμετωπίσουμε τη χρήση. Που μας αγκάλιασες με γνώση και στοργή και μας έδειξες το δρόμο. Που έγινες οικογένεια για το χαμένο παιδί μας. Που έγινες σπίτι για μας τους γονείς που είχαμε σπίτι αλλά δεν είχαμε εστία. Που μας αγκάλιασες στοργικά, δεν μας έριξες το ανάθεμα για τα λάθη που θα κόστιζαν τη ζωή του παιδιού μας. Που μας άνοιξες τη δυνατότητα της επιλογής ανάμεσα στα να προσπαθήσουμε να αντιστρέψουμε το κακό ή να το αποδεχτούμε σαν μοίρα μας.
Σ’ ευχαριστώ που είδες στο παιδί μου την ευκαιρία που δεν χάθηκε. Που είδες κι εμάς τους μεγάλους σαν χαμένους ταξιδιώτες και μας φιλοξένησες όσο να ξαναβρούμε τα χνάρια της ζωής απ’ την αρχή. Που ήσουν σταθερά υποστηρικτική μπροστά στην άρνηση να δούμε, να καταλάβουμε τι χρειάζεται να αλλάξουμε. Που επέμενες να μιλάς και να αφυπνίζεις πετρωμένες συνήθειες που εγκλωβίζουν τη ζωή και την αλλαγή. Που μας έδωσες το χρόνο να μεγαλώσουμε απ’ την αρχή, να εκτιμήσουμε και ν’ αγαπήσουμε τον εαυτό μας. Το έκανες για μας, με μεγαλύτερο νοιάξιμο και γνώση, απ’ ότι μπόρεσαν οι καημένοι οι δικοί μας γονείς να μας προσφέρουν. Βαθιά ευγνωμοσύνη, Στροφή, για όλες τις ευκαιρίες που μας πρόσφερες και μας προσφέρεις για χρόνια και χρόνια, για να μην ξεχνάμε ότι πάνω απ’ όλα είμαστε άνθρωποι. Ότι πάνω απ’ όλα είναι η ανοιχτή καρδιά, το μοίρασμα, η ειλικρίνεια, το νοιάξιμο.
Σ’ ευχαριστώ, Στροφή μου, που φυλάς όλες τις αρχέγονες αξίες που έρχονται από τα βάθη της ανθρώπινης ιστορίας αλλά ταυτόχρονα είσαι πάντα στην πρώτη γραμμή σε κάθε καινούργια ιδέα και πρακτική που οδηγεί σταθερά σε ένα ανθρώπινο μέλλον. Σ’ ευχαριστώ, Στροφή μου, για τις άπειρες στιγμές της δημιουργικότητας και της χαράς που μοιραζόμαστε στο άγιο σου σπίτι. Για όλη την αδελφοσύνη που μοιραστήκαμε και μοιραζόμαστε ακόμα εδώ. Χρόνια πολλά Στροφή μου, Στροφή μας! Αφού εσύ είσαι εδώ, υπάρχει ελπίδα και βεβαιότητα ότι όλα μπορούν να αντιμετωπιστούν. Τα ναρκωτικά, η μοναξιά, ο φόβος, η άγνοια, εκμετάλλευση και η βία είναι να τα αντιμετωπίσουμε με τη γνώση που έχουμε πια. Με τη συλλογική μας δύναμη και την αγάπη που εδραιώνουμε κάθε στιγμή, παντού. Αυτό είναι και ο δικό μας μήνυμα για την Παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών. Γιατί πάμε μαζί, πάμε στροφή, πάμε κραυγή, πάμε ζωή!
Το τραγούδι που διάλεξα είναι το «’Όλες του κόσμου οι Κυριακές»
ΘΕΟΔΩΡΑ Δ.
«1988 – 2023, 35 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΡΟΦΗ!!!»
ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ!!!
Πόσες φορές άκουγα ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ, ΧΡΗΣΗ… και έστρεφα το βλέμμα αλλού, έλεγα «δεν με αφορά», «δεν έχω εγώ ανάγκη, στο σπίτι μας δεν υπάρχει πρόβλημα». Γιατί κανένας μας δεν είχε σχέση, δεν ασχολήθηκε, ούτε καν μας πέρασε από το μυαλό. Και στραβωθήκαμε. Μπερδέψαμε την συμπεριφορά της εφηβείας, με την συμπεριφορά της χρήσης. Και δεν δώσαμε την σωστή κατεύθυνση από την αρχή. Μπλέξαμε μόνοι μας σε δρόμο που δεν είχε λύση. Και τα πράγματα πηγαίναν από το κακό στο χειρότερο.
Δεν αξιολογήσαμε τον κίνδυνο εξ αρχής. Του μιλήσαμε, του ξαναμιλήσαμε, του βάζαμε όρια, αλλά η κατάσταση χειροτέρευε. Τρέξαμε σε βιωματικές ομάδες, σε ψυχολόγους, ζητάγαμε βοήθεια. Αλλά δεν άλλαζε, ή όταν άλλαζε ήταν για λίγο.
Απελπισία! Αγωνία! Τρόμος! Ένα κενό! Σαν να γκρεμιζόμαστε κάθε μέρα και περισσότερο. Περιπέτεια! Η υπόλοιπη οικογένεια ζούσε σε καθεστώς φόβου!
14 Αυγούστου 2015, ήταν στο δρόμο, αυτό είχε επιλέξει να κάνει, άλλη μία φορά, τότε του έστειλα ένα μήνυμα:
«Ξέρω ότι τα νεύρα σου ήταν πολλά, φάνηκε στη συμπεριφορά σου, ένα παιδί εναντίον,.... δεν σεβάστηκες τους ανθρώπους που σε γεννήσανε, σε αναθρέψανε, τι λάθος κάναμε;;; Σου δώσαμε ελευθερία και λεφτά πολύ γρήγορα;;; Πιστεύω ότι είχες... κάτι....
Το παιδί μου. ΤΟ μεγάλωσα όπως έπρεπε, ήμουν δίπλα σου, και εγώ και ο πατέρας σου, ήταν αυστηρός,...το ξέρω. Απόλυτος, το ξέρω. Αλλά δίπλα στο σπίτι του, μας φρόντιζε όλους,…… Ο γιος μου άλλαξε, δεν μεγάλωσε απλά, Και εγώ ΘΕΛΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ!!! Όχι αυτό που έγινε την Κυριακή. Το ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ. Και δε λέω βλακείες...
Ρώτα, μάθε. Να δεις αυτό που δε βλέπεις τώρα... Και γύρνα σπίτι σου, στην οικογένεια σου, σε αυτούς που σε αγαπάνε, ζήτα συγνώμη για τα λόγια σου και τις απειλές σου, και γίνε το παιδί μας....
ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΔΩ ΣΠΛΑΧΝΟ ΜΟΥ, ΜΕΤΑΝΟΙΩΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ!!! Σε περιμένουμε. Σε θέλουμε σπίτι μας, μαζί μας !!! ΑΝΘΡΩΠΟ ΟΠΩΣ ΣΕ ΓΕΝΝΗΣΑ.... ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΣΤΗ ΠΟΡΕΙΑ ΘΑ ΦΑΝΟΥΝ. ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ.
Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ
ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΙΚΑΝΗ ΓΙΑ ΟΛΑ!!
Γιορτάζει η Παναγιά σε λίγο.
Σκέψου το και απάντησε μου.
Να μεγαλώσουμε μαζί σου ζητάω, ΟΧΙ ΧΩΡΙΑ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ!!!»
Μετά από αυτό το μήνυμα, αγρίεψε περισσότερο και με διέγραψε από τις επικοινωνίες του. Η κατάσταση πλέον ήταν πολύ επικίνδυνη. Δεν παραιτήθηκα όμως. Πως μπορούσα άλλωστε? Τότε ήταν κάτι σαν φως, μια σκέψη άστραψε μέσα μου, μία οδηγία από κάπου. Και πήρα τηλέφωνο στη Στροφή.
Και μου απάντησαν αμέσως. ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ, ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΙ, ΠΙΣΤΕΨΑΜΕ, ΠΙΑΣΤΗΚΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΙΝΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΡΙΞΑΝ, και τραβήξαμε όλη την οικογένεια επάνω. ΑΛΛΑΞΑΜΕ ΟΛΟΙ.
Μπήκα σε μια οικογένεια, που δεν φανταζόμουν ότι υπήρχε. Είχα ξεχάσει πολλά πράγματα. Είχα θάψει πολύ πόνο μέσα μου και η άμυνα μου με είχε κάνει να χάσω τον εαυτό μου. Εδώ με βοηθήσανε να ανθίσω από την αρχή, να ξαναγεννηθώ. Ζω σε μια οικογένεια που είναι σαν όνειρο. Αληθινή, που δεν φοβάσαι να μιλήσεις, ξέρεις ότι θα έχεις βοήθεια από παντού. Θυμήθηκα αξίες ξεχασμένες στο ντουλαπάκι του χρόνου, αξίες που θεωρούσα …ξεπερασμένες. Τις είχα θάψει στα πλαίσια της …εξέλιξης. Απλά πράγματα, πόσο όμως σωστά.
Πόσα θα είχαμε γλυτώσει αν ξέραμε εξ αρχής τι να κάνουμε. Ο δρόμος μας δύσκολος, όλο αγκάθια, αλλά πόσο αποτελεσματικός. Λάθη δικά μας, πολλά! Μάθαμε όμως, σηκωθήκαμε από το πάτωμα και κοιτάξαμε τον ουρανό, τον ήλιο που μας χαμογελούσε και συνεχίσαμε, παλέψαμε με όλο μας το είναι, προχωρήσαμε…
Σήμερα Ιούνιος 2023, οχτώ χρόνια μετά, το παιδί μου πέρασε την φάση της κοινότητας, δούλεψε σκληρά και εμείς έχουμε ένα παιδί καθαρό σπίτι που τον καμαρώνουμε για την προσπάθεια του να σταθεί μόνος του, δυνατός και καθαρός.
Γιατί έμαθε στην ΣΤΡΟΦΗ, ότι «μπορείς αλλά όχι μόνος», δέχθηκε βοήθεια, πάλεψε, είχε και την οικογένεια του να τον στηρίζει, αλλά το έργο της ΣΤΡΟΦΗΣ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ.
Έχουν σωθεί πολλά παιδιά, μπορείτε να το κάνετε και εσείς, όπως και εμείς. Η κοινωνική τους προσφορά, ανεκτίμητη.
Σε ευχαριστώ ΣΤΡΟΦΗ.
Στροφή, μου έδωσες πίσω το παιδί που έχανα από την αγκαλιά μου και δεν ήξερα πως να το κρατήσω, το παιδί που προσπάθησαν να μου στερήσουν. Το παιδί μου.
Οι άνθρωποι της ΣΤΡΟΦΗΣ, είναι σαν να ανήκουν σε άλλο σύμπαν, σε άλλο διάστημα. Και έχουν δίκιο σε ότι και να πουν. Τριάντα πέντε χρόνια ΣΤΡΟΦΗ, μπορείτε να φανταστείτε, τι εμπειρία και τι θαύματα έχουν κάνει?
Πόσοι άνθρωποι πίστεψαν, σώθηκαν και έγιναν αστέρια στον ουρανό!
Για αυτό γιορτάζουμε με αγάπη κάθε χρόνο αυτά τα γενέθλια. Έχουν σωθεί πολλά παιδιά, μπορείτε να το κάνετε και εσείς, όπως και εμείς.
Υπάρχει ελπίδα.
ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ λέγεται!
ΣΤΡΟΦΗ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!
ΠΑΜΕ ΜΑΖΙ – ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ 26 ΙΟΥΝΙΟΥ
DJ BoBo "HAPPY BIRTHDAY"
ΣΙΣΣΥ Α.
Αγαπημένη μου Στροφή,
Έφτασαν και φέτος τα γενέθλιά σου.
35 χρονών!
Ακούγονται λίγα; Ακούγονται πολλά;
Για εμένα είναι ο κόσμος όλος!
Πού θα ήμουν, πού θα ήμασταν χωρίς την Στροφή; Σε ένα σπίτι που είχε διαβρωτικά κάνει κατάληψη η χρήση… Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω…
Σε ευχαριστώ, όμως, Στροφή. Γιατί, σήμερα, μπορεί να λέω πως δεν θέλω να το σκέφτομαι, τότε, όμως, τον Ιούλιο του 2018, με έκανες, όχι μόνο να το σκεφτώ, αλλά να κοιτάξω κατάματα την πραγματικότητα.
Και από τότε….
Με στήριξες την ώρα που λύγιζαν τα πόδια μου από τον πανικό και την απόγνωση.
Δεν με άφησες να πέσω… να χαθώ… και να πάρω μαζί μου το παιδί μου και όλη μου την οικογένεια.
Μου έδωσες απλόχερα, εφόδια, γνώσεις, στήριξη.
Με βοήθησες να δυναμώσω.
Μου έδειξες πως όλα είναι δυνατά, αρκεί να πολεμήσεις γι’ αυτά και να τα βάλεις απόλυτη προτεραιότητα. Μόνη προϋπόθεση; Να δεχτείς βοήθεια και να δεσμευτείς.
Τι νοιώθω σήμερα για σένα; Ευγνωμοσύνη και Αγάπη.
Τι πήρα και τι παίρνω ακόμη από σένα; Δύναμη, σταθερότητα, ασφάλεια…
Και το σημαντικότερο…
Ένα παιδί και ένα σπίτι 5 χρόνια καθαρά! Δεν μπορώ να πω τίποτα πιο μεγάλο, πιο σημαντικό!..
Ξέρω πως τόση ώρα μιλάω για την Στροφή σαν να είναι πρόσωπο… Επιτρέψτε μου να σας δείξω γιατί…
Όταν λέω «Στροφή» βλέπω τα μάτια όσων κάθισαν μαζί μας στις ομάδες για να μας βοηθήσουν. Βλέπω και τα μάτια και όσων στάθηκαν δίπλα στα παιδιά μας… Βλέπω την Κυρατσώ, τον Αντώνη, την Ειρήνη, την Μαρία, τον Γιώργο, την Νάνσυ, την Σοφία…
Βλέπω τα μάτια των παλιών γονιών που συνέχισαν να είναι δίπλα μας για να μας στηρίξουν… του Λευτέρη, του Μανώλη, της Ευαγγελίας, του Βασίλη, του Δημήτρη…
Βλέπω τα μάτια των γονιών που ήταν συνοδοιπόροι μου, που προχωρήσαμε όλα αυτά τα χρόνια μαζί, κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου…
Μια μακριά αλυσίδα ανθρώπων που έδωσαν και δίνουν ζωή στην Στροφή.
35 χρόνια, λοιπόν, στον αγώνα κατά των ναρκωτικών…
35 χρόνια με την πόρτα της Στροφής να ανοίγει και να βγαίνουν από μέσα οικογένειες χαμογελαστές, αγκαλιά με τα παιδιά τους.
Τόσα και άλλα τόσα σου εύχομαι Στροφή…
Απέραντα ευγνώμων…
Σίσσυ.
