ΜΑΡΙΑ Γ.

Αυτός ο δρόμος…

11 Φεβρουαρίου του 2022…ημέρα Πέμπτη…
Βρίσκομαι στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα, μία ώρα νωρίτερα από το προκαθορισμένο μας ραντεβού με την Ειρήνη…
Κοιτάω γύρω μου και προσπαθώ να κατανοήσω το πόσο λάθος πήγαν όλα και βρέθηκα να περιφέρομαι σε αυτόν τον δρόμο…σε έναν δρόμο που μου προκαλούσε απέχθεια και αηδία…
Χρήστες, άστεγοι και παρακμή πλαισίωναν την εικόνα μου …η σκέψη μου διακόπηκε από έναν καβγά…κάποιος τσακωνόταν με τον διπλανό του…δεν καταλάβαινα τι έλεγαν…σταμάτησα να πάρω ένα καφέ αλλά δεν κατάφερα να τον πιώ…αναγούλιασα…οι σκέψεις μου ανάκατες…
Άγνωστη ανάμεσα σε αγνώστους…
Ο θυμός μου απεριόριστος με πολλούς αποδέκτες…
Το στομάχι μου ένας κόμπος…βυθισμένη στις σκέψεις μου προσπαθούσα να δώσω εξηγήσεις και να καταπραΰνω το πόνο μου και τον θυμό μου συνάμα …

-Τι δουλειά έχω εγώ εδώ;
αναρωτιόμουν…
Τι δρόμους άνοιξα;
Δάκρυα ερχόντουσαν στα μάτια μου και τα κατέπνιγα…προσποιούμουν την δυνατή…και ως γνωστόν οι δυνατοί δεν κλαίνε…δεν σπαταλάνε χρόνο για συναισθηματισμούς…

Προσπαθούσα να μου δώσω δύναμη λέγοντας εγώ σε μένα ψέματα…
Μαρία …κάνε υπομονή…θα έρχεσαι μια φορά την εβδομάδα στην ομάδα σου και τέλος …σε τελική ανάλυση δεν έκανες εσύ το λάθος, δεν ήπιες εσύ…
…Μέχρι εκεί έφτανε το δικό μυαλό…ή μέχρι εκεί βόλευε να παραδεχτώ…γιατί βαθιά μέσα μου, μου ήταν ξεκάθαρο το μερίδιο της δικής μου ευθύνης…

2 Ιουνίου του 2022 …ημέρα Πέμπτη…
Έγινε η εισαγωγή του Στέλιου στην κοινότητα έπειτα από 15 ημέρες στον ξενώνα …
15 μέρες αγωνίας…
Μια γλυκιά ανακούφιση ήταν το κυρίαρχο συναίσθημα και καινούριες αγωνίες γεννιόντουσαν …
Ωραία συλλογίστηκα…μπήκαν σε μια σειρά τα πράγματα…το παιδί μου είναι ασφαλή, θα πηγαίνω στην ομάδα μου να αναφέρω όλους τους άλλους για τα λάθη που έκαναν, θα πηγαίνω και στα αθλητικά να βλέπω το παιδί μου και όλα θα πάνε καλά… μία ψεύτικη αισιοδοξία…

Ωστόσο παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζα είχα 3 πολύ σημαντικά εφόδια …

Το πρώτο ήταν πως αγαπάω πάρα πολύ το παιδί μου και θα έκανα τα πάντα για αυτό…ήμουν αποφασισμένη.

Το δεύτερο πως ένιωθα απόλυτη εμπιστοσύνη σε όλα τα προγράμματα του ΚΕΘΕΑ και φυσικά της Στροφής.
Προηγούμενες εμπειρίες με είχαν φέρει πάλι σε αυτόν τον δρόμο…
Αυτό σήμαινε πως την βοήθεια που μου έδιναν θα την έπαιρνα…

Το τρίτο ήταν πως έχω πολύ γερό στομάχι εντέλει…

2 Ιουνίου του 2024…ημέρα Κυριακή…
Τα πάντα έχουν αλλάξει άρδην.
Το τι πήγε λάθος άλλαξε …και έγινε τι λάθη έχω κάνει εγώ και πως θα τα διορθώσω...
Αυτόν το δρόμο που κάποτε τον σιχαινόμουν τώρα είμαι ευγνώμων που βρίσκομαι σε αυτόν…
Και ευγνώμων για το παιδί μου που με έφερε εδώ…
Τα καταστήματα, οι δρόμοι, οι άνθρωποι αποτελούν πλέον την δική μου γειτονιά. Με τα θετικά και τα αρνητικά …
Από τότε που σκεφτόμουν πως θα έρχομαι μόνο μια φορά την εβδομάδα πλέον είμαι σχεδόν κάθε μέρα εδώ και είμαι με την ψυχή μου… Ως υπεύθυνη του εικαστικού εργαστηρίου, μέλος του ραδιοφώνου ,μέλος του ΔΣ, μέλος της ομάδας Αγκαλιάς και συντονίστρια του επισκευαστικού…μόνο υπερήφανη μπορώ να νιώθω για μένα…
Το παιδί μου έκλεισε 2 χρόνια ΚΑΘΑΡΌ … και μόνο υπερήφανη μπορώ να νιώθω για εκείνον…

Αυτός ο δρόμος που κάποτε τον σιχαινόμουν πλέον μου έχει ανοίξει δεκάδες μονοπάτια να βαδίσω με σταθερά βήματα, με δύναμη, αποφασιστικότητα και αισιοδοξία…

Το σπίτι μου βρίσκεται φυλής 150 στον σύλλογο οικογένειας της Στροφής και το παιδί μου Φλωρίνης 15 στην κοινότητα…
Αλήθεια πόσο συγκλονιστικό είναι που ζούμε στην ίδια γειτονιά…
Πλέον δεν βλέπω μόνο την ζοφερή καθημερινότητα της περιοχής αλλά τις τρεις οάσεις που υπάρχουν μέσα σε αυτήν…το ΚΣΕ, την κοινότητα και τον σύλλογο οικογένειας…αυτές οι τρεις οάσεις που αποτελούν την ΣΤΡΟΦΗ.

Πλέον είμαι εδώ για μένα!
Γιατί αυτό αποτελεί πλέον την δική μου ανάγκη!!!

21 Ιουνίου του 2024, ημέρα Σάββατο
Η αγαπημένη μας Στροφή έχει γενέθλια.
Κλείνει τα 36 της χρόνια!!!
36 χρόνια αγάπης, δύναμης και αισιοδοξίας!
36 χρόνια δίπλα στα παιδιά μας και στις οικογένειές τους!
36 χρόνια πίστης , εμπιστοσύνης και ασφάλειας!
36 χρόνια η Στροφή, μας δείχνει τον δρόμο για μια καθαρή ζωή με όρια, αξίες και συναισθήματα!

Και μαζί της γιορτάζουμε και όλοι εμείς…οι γονείς και τα παιδιά μας…που απευθυνθήκαμε στην Στροφή και σώσαμε τις οικογένειές μας.
Αν δεν βρισκόμουν σε αυτόν τον δρόμο της Στροφής δεν θα είχαν υπάρξει όλες αυτές οι ημερομηνίες που προανέφερα.

Η Κυρατσώ ,ο Αντώνης, η Ευαγγελία, ο Βασίλης αποτελούν τους δικούς μου φάρους…και ο κάθε ένας από αυτούς τους ανθρώπους έχει κερδίσει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου…

Χρόνια πολλά αγαπημένη μου Στροφή. Να είσαι χιλιόχρονη και σε ευχαριστώ για όλα όσα μου προσφέρεις…μόνο ευγνωμοσύνη μπορώ να νιώθω για εσένα και τους ανθρώπους που σε πλαισιώνουν…

Και επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο, τα γενέθλια της Στροφής συμπίπτουν με την παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών που έχει οριστεί για τις 26 Ιουνίου κάθε έτους.
Μια μέρα εξίσου σημαντική όπου με το σύνθημα ΠΑΜΕ ΜΑΖΙ παίρνουμε θέση απέναντι στις ουσίες.

Γιατί μπορείς…αλλά όχι μόνος!!!

Και αν έπρεπε να φτάσω στο χείλος της καταστροφής για να νιώσω όλα αυτά που νιώθω σήμερα… χαλάλι…θα το έκανα χίλιες φορές αν χρειαζόταν…

Έχω επιλέξει το τραγούδι “Αυτός ο δρόμος” σε στίχους και μουσική από τον Μάριο όπου το ερμηνεύει μαζί με την Σεμίνα και αποτελεί ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια.
 

 
ΞΑΝΘΗ Λ.

36 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΡΟΦΗ

Πράξη Πρώτη: 3 χρόνια πριν:
Το σκηνικό έχει ως εξής: ο γιος μου ο Θοδωρής πέφτει στις επιδόσεις του στο σχολείο, στο φροντιστήριο αλλά και στις αθλητικές του υποχρεώσεις. Αργεί να ξυπνήσει το πρωί, συνήθως οι πρώτες δύο ώρες χάνονται στο σχολείο, τουλάχιστον αυτές που γνωρίζαμε. Βγαίνει συνέχεια, αλλού μας λέει ότι πάει αλλού τον βρίσκουμε…Υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα επικοινωνίας μεταξύ μας και πολλά ψέματα. Η αποκορύφωση ήταν τα μηνύματα στο κινητό του, τα οποία επιβεβαίωσαν αυτό που φοβόμασταν. Εμπλοκή με ουσίες…και τότε εν μέσω κορονοϊού και περιορισμού στο σπίτι δράσαμε ακαριαία. Ουσίες και εφηβεία ήταν οι λέξεις που πληκτρολόγησα στον υπολογιστή.. η απάντηση άμεση: ΚΕΘΕΑ…
Το χρώμα που κυριαρχεί σε αυτή την πρώτη πράξη είναι γκρι…

Πράξη Δεύτερη:
Ο εγκλεισμός στο σπίτι δυστυχώς δεν μας έδινε περιθώρια για άμεσο ραντεβού. Μου έκανε εντύπωση η ηρεμία στη φωνή του ανθρώπου στην άλλη άκρη της γραμμής, ο οποίος με διαβεβαίωσε ότι «ναι, ο γιός σας κάνει χρήση. Θα πρέπει να περιμένετε όμως να ανοίξουν τα ραντεβού και να σας καλέσουμε». Ξαφνικά το σπίτι μου μίκρυνε, ένιωθα ασφυξία.. Πώς γίνεται το παιδί μου, το δικό μου παιδί να έμπλεξε; Δεν μπορεί…κάποιο λάθος θα έγινε…Δεν αφορά εμένα όλο αυτό…αφού είμαι δίπλα του συνέχεια, του μιλάω και τον συμβουλεύω…..αλλά η συμπεριφορά του γιού μου συνέχιζε να είναι η ίδια….ανυπακοή, πολλές ώρες εκτός σπιτιού, αδιαφορία για τις υποχρεώσεις του, μια μόνιμη ανησυχία στο πρόσωπό του, ένα άγχος και αλλαγή στην εμφάνισή του. Αδυνάτιζε και το πρόσωπό του έκρυβε θυμό και αγωνία.

Ευτυχώς, το ραντεβού κλείστηκε με το ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ. Πήγαμε στα πρώτα ραντεβού αρχικά οι γονείς και οι οδηγίες ήταν σαφείς: έπρεπε να πείσουμε το Θοδωρή να ξεκινήσει να πηγαίνει στο Κέντρο Συμβουλευτικής Ενημέρωσης. Άρνηση φυσικά ήταν η απάντηση από το παιδί μας. Αλλά με την καθοδήγηση από το πρόγραμμα καταφέραμε να φέρουμε και τον Θοδωρή στην Αμορίου έξω από το ΚΣΕ.

Μέσα σε όλο αυτό κλίμα της απαξίωσης και της άρνησης από τη μεριά του παιδιού μου, συνέβη ένα γεγονός πολύ άσχημο αλλά για μένα ήταν καθοριστικό να αποφασίσει ο γιός μου να ζητήσει βοήθεια και να αξιοποιήσει αυτό που απλόχερα έδινε η ΣΤΡΟΦΗ αλλά κανένα παιδί δεν το συνειδητοποιεί στην αρχή. Την εικόνα μιας άλλης ζωής, χωρίς χρήση ουσιών, μια ζωής γεμάτη με χαρά και αισιοδοξία. Το ατύχημα με ένα αυτοκίνητο στο οποίο ο Θοδωρής ήταν συνεπιβάτης και ο φόβος που βίωσε και η ταραχή, ήταν η αρχή να συνειδητοποιήσει ότι ο δρόμος που είχε διαλέξει ήταν πλέον επικίνδυνος….

Το χρώμα αυτής της πράξης είναι μαύρο…

Πράξη Τρίτη:
Εδώ σε αυτό το σκηνικό δεν είμαστε μόνοι μας. Το πρόγραμμα της ΣΤΡΟΦΗΣ είναι δίπλα σε κάθε βήμα μας. Δίπλα στην οικογένεια, δίπλα στο παιδί μας και δίπλα στον αδελφό του. Μας βοηθάει σε προσωπικό επίπεδο, σε διαχείριση συναισθημάτων, σε αλλαγή τρόπου σκέψης, σε καθοδήγηση και παρότρυνση. Το παιδί μας βρίσκεται στην κοινότητα, μετρά αυτή τη στιγμή 27 μήνες και 10 μέρες καθαρός. Έχει γίνει ένας άνθρωπος με καθαρές αξίες, με αληθινού φίλους, με χαμόγελο και ευτυχία που ξεχειλίζει από το πρόσωπό του. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην Πορτογαλία μαζί με άλλα παιδιά της προ επανένταξης συμμετέχοντας σε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα. Εγώ σαν μητέρα του νιώθω αισιοδοξία και απέραντη ευγνωμοσύνη για το πρόγραμμα. Δεν υπάρχει ζωή πριν το πρόγραμμα, μόνο προβλήματα και λύπη..

Το χρώμα που κυριαρχεί σε αυτή την πράξη είναι το λευκό της Αγάπης, της ελπίδας, της επιτυχίας.

Ακούγεται και μουσική χαράς….
ΣΤΡΟΦΗ εύχομαι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ…Να συνεχίζεις να υπάρχεις για πολλά χρόνια μέχρι να εξαλειφθούν οι ουσίες και η χρήση από τη ζωή όλων των παιδιών. Να δίνεις απλόχερα τη βοήθεια που όσοι τη ζητήσουν, μόνο θετικές αλλαγές θα δουν στη ζωή τους.
Είμαστε στο σημείο που γίνονται θαύματα…ο από μηχανής Θεός έχει κατέβει στη σκηνή και δίνει την πολυπόθητη λύση στην τραγωδία της κάθε οικογένειας….
Πιστέψτε το γονείς και κυνηγήστε το όνειρο…Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο…ΠΑΜΕ ΜΑΖΙ με την αγαπημένη ΣΤΡΟΦΗ δίπλα μας…

Το τραγούδι που έχω επιλέξει είναι το “wonderful life” και ναι…η ζωή είναι υπέροχη !
 

ΒΙΒΗ Κ.

36 χρόνια Στροφή

Χρόνια πολλά Στροφή μας και πάλι φέτος! Πολύ μεγάλη χαρά και συγκίνηση να ζούμε τόσα πολλά χρόνια μέσα στη στοργική σου αγκαλιά, αγαπημένη μας Κοινότητα!

Αυτές τις δεκαετίες η Στροφή πάλεψε και πραγματοποίησε ένα έργο πολύ δύσκολο, πολύ τολμηρό και εξαιρετικά πολύτιμο! Στο θέμα της απεξάρτησης των εφήβων άνοιξε ένα δρόμο πρωτοποριακό, εκεί που κανείς φορέας μέχρι τώρα δεν τόλμησε να προσπαθήσει ή να καταφέρει!

Οι οικογένειες και οι έφηβοί μας βρεθήκαμε και βρισκόμαστε άοπλοι μπροστά σε μια καταιγίδα εξαρτήσεων που απλώνεται όλο και πιο απειλητικά τις τελευταίες δεκαετίες. Η κοινωνία αναστατώθηκε, ξαφνιάστηκε και πανικοβλήθηκε. Ακούγονταν παντού βαριές καταγγελίες για τις εξαρτήσεις και τους εξαρτημένους, αλλά κανείς δεν ήξερε τι να κάνει ούτε και τόλμησε κανείς να παλέψει το κακό. Άτομα, φορείς και το κράτος σηκώσαμε τα χέρια ψηλά.

Τότε μια ομάδα γενναίων ανθρώπων, νεαροί επαγγελματίες που ήταν αποφασισμένοι και ήξεραν να στηρίζουν ανθρώπους που είχαν χάσει το δρόμο τους, έφτιαξαν τη θεραπευτική κοινότητα ΣΤΡΟΦΗ για έφηβους και νεαρούς χρήστες και τις οικογένειές τους. Ξεκίνησαν από το μηδέν, αλλά με την εμπειρία και τη δύναμη που είχε το ΚΕΘΕΑ, που ήδη είχε φέρει για πρώτη φορά στην Ελλάδα την ιδέα και την πρακτική, πως η χρήση παλεύεται, δεν οδηγεί μοιραία στο χαμό και πως υπάρχει δρόμος επιστροφής. Πως η δυνατή αγάπη και το νοιάξιμο μέσα στην αποφασισμένη αγκαλιά μιας ομάδας, ναι, μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω και στη χρήση.

Ήταν πραγματικοί πιονέροι οι νέοι επιστήμονες που έστησαν τη ΣΤΡΟΦΗ μας. Από υλική άποψη όλο αυτό το τεράστιο έργο ξεκίνησε από το μηδέν. Οι χώροι της Κοινότητας που τώρα λάμπουν με την αισθητική και τη λειτουργικότητά τους, φτιάχτηκαν πέτρα την πέτρα, με τα χεράκια των χιλιάδων ανθρώπων που περάσαμε κι ακουμπήσαμε την απελπισία μας αρχικά και τη βαθιά πίστη μας ύστερα στην κοινότητα. Οι αυλίτσα με τα δεντράκια της που αγκαλιάζουν κάθε μέρα την κραυγή των μελών, ο λιτός εξοπλισμός, τα βιβλία, οι ζωγραφιές, τα καλλιτεχνικά έργα, οι ωραίες λεπτομέρειες σε κάθε γωνιά των σπιτιών της Στροφής μας, μιλούν για μια εκπληκτική προσπάθεια ανθρώπων που μας ένωσε για πάντα η πίστη στην καθαρή ζωή. Και πιο πολύ απ’ όλα μας ενώνουν οι αγκαλιές και η φροντίδα που μοιραζόμαστε. Τα λαμπερά πρόσωπα που σμιλεύονται με την καθημερινή δέσμευση πως θα κάνουμε και σήμερα το καλύτερο που μπορούμε. Το καθαρό μυαλό που κερδίζεται ξανά, από κάθε γονιό κι από κάθε παιδί, με μια πολύ έντονη προσπάθεια, που απαιτεί να επιστρατεύουμε και το προσωπικό και το συλλογικό κάθε στιγμή και να επιμένουμε στην αλλαγή.

Δεν θέλω να σκεφτώ πώς θα ήταν η ζωή των παιδιών μου, η δική μου κι ολόκληρης της οικογένειάς μου χωρίς τη Στροφή. Ούτε πώς θα ήταν η ζωή όλων των ανθρώπων που έχουμε συνδεθεί εδώ, αν δεν μας είχε δείξει το δρόμο η Στροφή. Θέλω το μήνυμα και ο δρόμος της Στροφής να πάει παντού. Παντού, παντού. Είναι η μοναδική μας ελπίδα. Η Ελπίδα της Ζωής. Για κάθε οικογένεια που την έχει ακουμπήσει η χρήση υπάρχει μια υπέροχη, νεοκλασική πόρτα, στην οδό Φλωρίνης, η πόρτα της Στροφής. Μη διστάζετε. Χτυπήστε την πόρτα της Στροφής. Την πόρτα της Ζωής.
 

ΣΤΑΜΑΤΙΚΗ Α.

36 χρόνια Ζωή!!!!36 χρόνια Στροφή!!!!

Αγαπημένη μου Στροφή σου γράφω αυτό το γράμμα για να σου ευχηθώ για τα γενέθλια σου. Κλείνεις 36 χρόνια !!!
Χαίρομαι πάρα πολύ που είμαι μέρος αυτής της ιστορίας των 36 ετών και γιορτάζω μαζί σου!
Η ιστορία μου ξεκίνησε πριν από 5,5 χρόνια . Ως γονέας χτύπησα πρώτη την πόρτα σου και μετά από μεγάλη επιμονή και υπομονή κατάφερα να έρθει και το παιδί μου και να μπει στο σπίτι σου! Γίναμε μέρος αυτής της οικογένειας μέχρι και σήμερα που έδωσες ζωή στο παιδί μου και αποφοίτησε και εγώ προχωρώ μαζί σου.
Στροφή στην αρχή δεν είχαμε και τις καλύτερες σχέσεις .Ήρθαμε με κακή ψυχολογία και ένα μεγάλο βάρος αυτό της χρήσης που βασανίζει όλα τα μέλη της οικογένειας όταν κάθε φορά έρχεται και χτυπάει την πόρτα σου. Αν θυμάσαι είχαμε μεγάλη απογοήτευση , απελπισία και πολύ θυμό!
Με την αγάπη, σιγά - σιγά, βήμα με βήμα, στόχο με στόχο, σκοπό με σκοπό, με οδηγό πάντα την ελπίδα και την πίστη περάσαμε μέσα από μια πορεία μεγάλου αγώνα, κόπου και μόχθου. Μπαίνοντας πιο βαθιά σε κάθε γωνιά σου και γνωρίζοντας όλη αυτή την οικογένεια μας έκανες να αισθανθούμε μεγάλη ασφάλεια και δύναμη ότι μπορούμε και εμείς να ζήσουμε με όλα αυτά τα εφόδια που έχεις και πορεύεσαι όλα αυτά τα 36 χρόνια.

Στροφή σε σένα, βρήκαμε σπουδαία κίνητρα να κερδίσουμε τις ζωές μας πίσω και να διορθώσουμε τα λάθη μας!
Αγάπη.
Όνειρα.
Ελπίδα.
Σεβασμός.
Εμπιστοσύνη.
Αυτά κι άλλα τόσα πολλά συναισθήματα που μας δίδαξες τα βάζεις όλα αυτά τα χρόνια σε μια καρδιά.

Στροφή μου την καρδιά αυτή μας έδωσες πίσω.
Μια γεμάτη καρδιά που ξέρει να γελά, να χαίρεται, να δένεται, να δίνεται και να νιώθει!
Εύχομαι και ελπίζω αυτά τα 36 χρόνια να αυξηθούν και να γίνουν πολλά- πολλά χρόνια φωτός, ζωής και ελπίδας και σπουδαίων συναισθημάτων για όλους όσους θέλουν να βρουν διέξοδο στα προβλήματά τους!! Μπορείς αλλά όχι μόνος. Πάμε μαζί! Αυτό είναι το μήνυμα του ΚΕΘΕΑ για την παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών. Πάμε μαζί με τη Στροφή.
-2-
Σε αγαπώ Στροφή, γιατί έγινες το σωσίβιο μου, και ο φάρος μου! Με άλλαξες και με έκανες το καλό παράδειγμα για το παιδί μου! Νιώθω για σένα αιώνια αγάπη και ευγνωμοσύνη! Θα είμαι πάντα κοντά σου για οτιδήποτε με χρειαστείς!!!

Στροφή τέλος, σου αφιερώνω με αγάπη το «Μενεξέδες και ζουμπούλια» αυτό το αστικό τραγουδάκι που διασώθηκε από τα πέρατα της Μικράς Ασίας. Αφιερωμένο και σε όλη αυτή τη μεγάλη οικογένεια σου που μπορεί να ελπίζει, να υπομένει , να ζει και να αγαπά!!!!
Ιβαλα ιβαλα ω! :«Κάθε καλό»
Καλή συνέχεια!!!

ΘΕΟΔΩΡΑ Δ.

36 χρόνια μετά….

Καλησπέρα σας, είμαι η Δώρα και ανήκω και εγώ στην ομάδα της Στροφής. Είμαι απόφοιτος γονιός της Στροφής από της 17 Ιουλίου 2021.

Αύγουστος 2015 ήταν η πρώτη επαφή μου με την Στροφή.

Όπως όλοι οι γονείς που χτυπάνε την πόρτα της Στροφής, σε αυτό το χάλι, γιατί έτσι μπορείς να το πεις μόνο, ήμουν εγώ και η οικογένεια μου. Ο γιος μου χρήστης, εθισμένος, εξαρτημένος, άγριος σαν θεριό ανήμερο. Αδύνατον να το δεχτώ. Με τίποτα. Αυτή η δύναμη της αγάπης, της μη παραίτησης, του πείσματος, της φροντίδας, αυτή η φλόγα που έκρυβα μέσα μου, εδώ στη Στροφή, έγινε φωτιά να κάψει τα πάντα στο πέρασμα της, να θερίσει όλα τα θεριά στο διάβα της.
Το θεριό του παιδιού μου, μας φοβήθηκε. Δώσαμε όλοι μαζί μάχη, θέλαμε τον Πέτρο σπίτι μας, πάλι, αυτό το ζωηρό, έξυπνο, χαρούμενο παιδί. Με το χαμόγελο του, τα μάτια που λάμπουν από χαρά, αγάπη και σεβασμό. Και τα καταφέραμε!!!!

Τι να σας πω για την Στροφή. Την Στροφή 36 χρόνια μετά…
Έχω βρεθεί σε συζητήσεις με γονείς εκτός Στροφής, που κλαίγονται, που κάνουν τους ανήμπορους, που δεν βλέπουν μπροστά τους το πρόβλημα. Και εκεί θυμώνω. Θυμώνω πολύ. Και μιλάω. Δεν έχουν καμία δικαιολογία. Από την στιγμή που γίνεσαι γονιός, έχεις ευθύνη. Αυτή η ζωή που μεγαλώνεις στην αγκαλιά σου, στηρίζετε επάνω σου, στρέφει το βλέμμα του σε σένα και με διάφορους τρόπους, κλαίγοντας, θυμώνοντας, φεύγοντας, σου λέει «είμαι εδώ». Με ποιο δικαίωμα εσύ δεν ακούς????

Τα παιδιά στους δρόμους, αυτά τα χαμένα στα σύννεφα, δεν ψάχνουν τίποτα άλλο από αγάπη, αγκαλιά και αποδοχή. Και αντί να το βρουν στο σπίτι τους, οι διάφοροι επιτήδειοι τους παρέχουν αυτό που έχουν ανάγκη. Κανένα παιδί δεν φύτρωσε. Όλα έχουν γονείς. Μη ψάχνετε δικαιολογίες. Για κάθε παιδί που χάνετε, για κάθε βίαιη πράξη που γίνεται. Η λύση δεν είναι οι φυλακή. Η λύση είναι οι γονείς, η οικογένεια. Και αν κάπου στο δρόμο το χάσατε το μονοπάτι, υπάρχει τρόπος να γυρίσετε πίσω στην αρχή. Αδειάστε τους δρόμους από τα παιδιά των ονείρων, αυτών που είναι σε συννεφάκια μέσα, πάρτε τας μαζί σας και δείξτε τους το δρόμο να περπατήσουν και να ζήσουν αληθινά.

Εδώ στη ΣΤΡΟΦΗ, γίνεται, μπορείτε μαζί όλοι, για τον ίδιο σκοπό. Οι άνθρωποι της ΣΤΡΟΦΗΣ, είναι σαν να ανήκουν σε άλλο σύμπαν, σε άλλο διάστημα. Και έχουν δίκιο σε ότι και να πουν. Τριάντα έξι χρόνια ΣΤΡΟΦΗ, μπορείτε να φανταστείτε, τι εμπειρία και τι θαύματα έχουν κάνει?

Θα ακούσουμε τώρα την Ρόζα από μια συναυλία στα Καλάβρυτα το 2017. Αυτή η φωνή είναι του παιδιού μου. Του  Πέτρου.
Γιατί έμαθε στην ΣΤΡΟΦΗ, ότι «μπορείς αλλά όχι μόνος», δέχθηκε βοήθεια, πάλεψε, είχε και την οικογένεια του να τον στηρίζει, αλλά το έργο της ΣΤΡΟΦΗΣ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ.

Πόσοι άνθρωποι πίστεψαν και σώθηκαν! Υπάρχει ελπίδα.
ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ λέγεται!
ΣΤΡΟΦΗ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!