«Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία στην εκπομπή σας, με τα λαμπερά σας μάτια και το βαθύ χαμόγελο. Καλή συνέχεια, η καρδιά στη θέση της και καλώς να ανταμώσουμε ξανά»!

Απόστολος Ρίζος

Καλεσμένος της τελευταίας εκπομπής της ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ ΣΤΡΟΦΗ ήταν ο Απόστολος Ρίζος. Ο νεαρός τραγουδιστής μίλησε με τα παιδιά της ραδιοφωνικής ομάδας του ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ για τη συναυλία «Υιοθέτησε ένα ειδικό σχολείο» που θα γίνει στις 29/1, για τα σχολικά του χρόνια, την κόρη του και το διαμάντι της ζωής.

ΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ

«Στα σχολικά μου χρόνια οι γονείς μου δεν μπορούσαν να αντιληφθούν ότι η μουσική ήταν η βασική μου δραστηριότητα και πως θα μπορούσε να επηρεάσει στην πορεία τη ζωή μου. Ούτε εγώ ο ίδιος. Είχα καταφύγιο το δωμάτιο μου αλλά και το δωμάτιο της γιαγιάς μου, η οποία με ανεχόταν. Είναι δύσκολο για αυτούς που μένεις μαζί να παίζεις και να ακούς συνεχώς μουσική.

Μου άρεσε να πηγαίνω σχολείο. Να βλέπω τους φίλους μου. Είχαμε καλές σχέσεις και κάποιες κρατάνε ακόμα. Ήμασταν μια καλή φουρνιά παιδιών στην οποία υπήρχε άλλος ένας μουσικός. Ο Απόστολος Καλτσάς, μπασίστας των «Υπογείων Ρευμάτων» μέχρι πρότινος. Παιδικός φίλος και συνοδοιπόρος».

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ 

«Όταν τελείωσα το Λύκειο ήρθα στην Αθήνα για σπουδές στο Πολυτεχνείο. Έπαιζα με κάποιες μπάντες εδώ στην Αθήνα. Σε διάφορες μουσικές σκηνές. Έτυχε να βρεθώ το 1996 στο «Χαμάμ», μια μουσική σκηνή, με το Τάκη τον Μπουρμά και τον Γιώργο Ζήκα που ήταν και η πρώτη μου επαγγελματική δουλειά. Εκεί ένα βράδυ είχε έρθει ο Νίκος Ζούδιαρης. Με άκουσε πρώτη φορά. Όταν ήταν έτοιμος να εκδώσει τα καινούρια του τραγούδια έψαχνε μια νέα φωνή να τα τραγουδήσει. Ήμουν τυχερός. Δοκίμαζε το «τι να θυμηθώ» τότε και ήταν το τραγούδι που μας ένωσε και οδήγησε σε αυτή τη συνεργασία, τον πρώτο δίσκο. Το «ένας κύκνος κλαίει». Η συνεργασία μας συνεχίστηκε μετά στη «Φυσαλίδα». Έχω σχέση ζωής με τον Νίκο. Είναι ο άνθρωπος που μου άνοιξε μια πόρτα. Είναι φίλος μου με κεφαλαία γράμματα και ένας άνθρωπος που με έχει επηρεάσει στη ζωή μου στο να βρίσκομαι πάντα κοντά σε αυτά που αγαπώ αληθινά».

Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΙΔΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ 

«Πρόκειται για μια μεγάλη συναυλία που θα γίνει στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ για την ενίσχυση των ειδικών σχολείων δυτικών προαστίων. Θα ακουστούν τραγούδια του Νίκου Ζούδιαρη. Θα συμμετέχουν ο Νίκος Ζούδιαρης, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Ελένη Τσαλιγοπούλου και μερικοί εξαιρετικοί μουσικοί. Ο Μανώλης Καραντίνης στο μπουζούκι, ο Θάνος Γκιουλετζής στο βιολί, ο Γρηγόρης Παπαρίζος στο πιάνο, ο Μιχάλης Πορφύρης στο Βιολεντσέλο και ο Λάκης Χαλκιάς. Τίτλος της συναυλίας θα είναι «υιοθετήστε ένα ειδικό σχολείο». Θα μεταδοθεί μέσω της ΕΡΤ σε όλους τους σταθμούς που συνεργάζονται μαζί της εντός και εκτός Ελλάδος. Είναι μια πολύ σημαντική πρωτοβουλία. Όλοι θα την αγκαλιάσουμε.

Ζω μέσα από τη μουσική. Εκφράζομαι. Κάποιος άλλος εκφράζεται με κάποια άλλη δραστηριότητα. Σίγουρα οι τέχνες είναι απαραίτητες στη ζωή μας. Συντονίζουν τους ανθρώπους με κάποιο τρόπο. Ειδικά η μουσική. Πάρτε τη συναυλία για παράδειγμα. Μία τέτοια πρωτοβουλία αν γινόταν με κάποια άλλη μορφή τέχνης, ενδεχομένως να μην έχει την ίδια δυναμική».

ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ «ΕΝΑΣ ΚΥΚΝΟΣ ΚΛΑΙΕΙ» 

«Εκεί που συναντιόμαστε όλοι οι άνθρωποι είναι στο πιο αγνό κομμάτι που κουβαλάμε μέσα μας. Είτε σε κάποιους ανθρώπους είναι ευδιάκριτο, είτε σε κάποιους ανθρώπους είναι καλυμμένο από πάρα πολλή «σκόνη». Πάντως αν μπορούμε να συναντηθούμε με τους ανθρώπους, συναντιόμαστε σε αυτό το επίπεδο. Ο κύκνος έχει σαν χαρακτηριστικό το πιο αγνό στοιχείο που κουβαλάμε μέσα μας. Νομίζω πως δεν μπορούμε να γυρίζουμε το κεφάλι μας προς την αντίθετη κατεύθυνση από την αγνότητα που βρίσκεται μπροστά μας ή να μην θέλουμε να την εντοπίσουμε. Υπάρχουν άνθρωποι που για διαφορετικούς λόγους και διαφορετικές καταστάσεις μπορεί να έχουν βρεθεί σε ένα κοινωνικό περιθώριο. Αυτό είναι αποτέλεσμα κοινωνικών συμβάσεων. Εγώ τουλάχιστον θεωρώ ότι δεν θα πρέπει να κοιτάμε αλλού. Η ζωή είναι η ίδια ένα διαμάντι. Το κρατάς το διαμάντι, όταν επιλέγεις τη ζωή».

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΟΥ 

«Μου είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω κάτι που γίνεται βίωμα. Πόσο μάλλον σε τόσο σύντομα χρονικό διάστημα. Η κορούλα μου είναι μόλις 2 ετών. Το μόνο βέβαιο είναι ότι μέσω της κόρης μου συναισθηματικά διαισθάνομαι ότι έχουν φωτιστεί κάποια τοπία και δωμάτια μέσα μου που δεν γνώριζα καν την ύπαρξη τους. Μου έχει διευρύνει το τοπίο. Έναν χωροχρονικό ορίζοντα. Δεν έχω λόγια. Νομίζω ότι είναι κάτι που αν δεν σου συμβεί, δεν είναι εύκολο να το συζητήσεις. Είναι ιστορία προσωπική.  

«Μια εκπομπή γεμάτη συναίσθημα! Ο Απόστολος μας μιλούσε για την κόρη του και τα μάτια του δάκρυζαν! Η επιστροφή στα σπίτια μας ήταν παρέα με τον καλεσμένο πράγμα ασυνήθιστο και ωραίο», Χριστίνα, μέλος ραδιοφωνικής ομάδας