Έξι ολόκληρα χρόνια «καθαρής» ζωής μακριά από τη χρήση δεν ήταν αρκετά για να διασφαλίσουν το δικαίωμα του Χρήστου Χαλτούτανα ζει ενταγμένος στην κοινωνία.  Από τις 22 Αυγούστου 2011 ο 38χρονος απόφοιτος του ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ κρατείται στη φυλακή των Τρικάλων, λόγω ενός εκκρεμούς εντάλματος για μικροκλοπή που είχε διαπράξει  το 2003, ενώ ήταν ακόμα στη χρήση. Στη διάρκεια των έξι μηνών που βρίσκεται στη φυλακή απορρίφθηκε δύο φορές το αίτημά τουγια  αντικατάσταση της προσωρινής του κράτησης με περιοριστικούς όρους, και ο Χρήστος θα παραμείνει έγκλειστος μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης στις 28 Μαΐου 2012.

Δεν είναι η πρώτη φορά που τίθεται σε άμεσο κίνδυνο  η επίπονη και  μακρά προσπάθεια που έχει κάνει ένας νέος άνθρωπος  για να απεξαρτηθεί και να ενταχθεί στην κοινωνία, εξαιτίας είτε των κενών που υφίστανται στο υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο είτε της δυσχέρειας που παρατηρείται στην εφαρμογή των ευνοϊκών διατάξεων. Κατ’ επανάληψη απόφοιτοι εγκεκριμένων από το νόμο προγραμμάτων απεξάρτησης οδηγήθηκαν στη φυλακή για παραβάσεις που είχαν διαπράξει ως χρήστες  πριν από την ένταξή τους σε θεραπεία. 

Η περίπτωση του Χρήστου Χαλτούτα αποκαλύπτει τον παράλογο και απάνθρωπο χαρακτήρα που μπορεί να προσλάβει το υφιστάμενο πλαίσιο ποινικής αντιμετώπισης της εξάρτησης. Η σύλληψη και η κράτηση του Χρήστου υπονομεύουν τη δεύτερη ευκαιρία στη ζωή που κέρδισε μέσα από τη θεραπεία και αυξάνουν, μέρα με τη μέρα, την πιθανότητα υποτροπής του στη χρήση με ό,τι αυτό συνεπάγεται. 

Σε μια κοινωνία δικαίου η θέση των απεξαρτημένων όπως ο Χρήστος Χαλτούτας είναι στην κοινωνία και όχι στη φυλακή. Η δικαιοσύνη χρειάζεται να δείξει το ανθρώπινο πρόσωπό της  και η πολιτεία να προχωρήσει στην αλλαγή της νομοθεσίας, ώστε να κατοχυρώνεται το δικαίωμα στην απεξάρτηση και την κοινωνική ένταξη.